Sinds de oudheid is de mens altijd aangetrokken door wat is buiten het bereik van zijn hand. Het lijkt erop dat het verboden is begiftigd met een aura van onweerstaanbare aantrekkingskracht ons. Op de achtergrond is het een manifestatie, bijna vanzelfsprekend dat mensen nieuwsgierigheid moeten doden en vrijheid moeten krijgen.
Vanaf het moment dat we geboren worden, leggen ze ons morele, ethische en sociale beperkingen op. Omdat kinderen ons leren wat we wel en niet kunnen doen. Het zijn de ouders die dit pad eerst markeren en de rode lijnen afbakenen die we niet kunnen overbruggen. Dan blijft de maatschappij limieten toevoegen aan deze lijst met verboden.Onze eigen toestand als mens leidt ons om te ervaren wat ons wordt ontzegd, omdat we het onbekende moeten kennen en de consequenties ervan moeten evalueren.
We hebben de regels overtreden om deze gevolgen bij de eerste persoon te voelen. Dit is de enige manier waarop we verboden activiteiten vrijwillig moeten opgeven of ze nu echt schadelijk voor ons zijn of niet. Zoals Oscar Wilde opmerkt, "de enige manier om een verleiding te overwinnen, is door je er door te laten beïnvloeden." De uitdaging om het verboden te bereikenWanneer iets of iemand voor onze ogen voorbijgaat met de verboden poster, lijkt het er onmiddellijk op dat onze meest avontuurlijke partij actief is om deze uitdaging aan te gaan.
Het verboden verleidt ons en trekt ons aan. Als we naar ons dagelijks leven kijken, kunnen we veel voorbeelden vinden die deze stelregel bevestigen.
Het is voldoende dat de dokter ons heeft verboden om voedsel te consumeren, zodat dit het meest wenselijk wordt; een boek wekt onze belangstelling als het om een of andere reden gecensureerd is; een persoon trekt ons aan, maar heeft een partner of presenteert zichzelf als een onmogelijke liefde. Het is duidelijk dat wanneer iets verboden is, onze geest besluit meer aandacht te besteden dan normaal.
Een onderzoek door de Columbia University in het Verenigd Koninkrijk laat zien dat de wens voor iets verboden kleiner wordt wanneer we het in een groep afzweren, dat wil zeggen dat het gemakkelijker is om de limieten te respecteren wanneer we het in groepen doen dan individueel. Deze bevindingen zouden groepstherapieën kunnen verbeteren om mensen te helpen bepaalde gewoonten en verslavingen te overwinnen.