De wet van de spiegel: wat je in anderen ziet, is eigenlijk je weerspiegeling

Op het moment dat we elke stap van onze persoonlijke groei opbouwen, focussen we te veel op ons innerlijk, terwijl veel van wat we zouden kunnen leren in feite in het buitenland is of in onze omgeving als we erop vertrouwen. Veel legendes en mythen hebben ons vanaf de oudheid geleerd dat wat we in anderen zien, heilige informatie over ons onthult: het is als een spiegel. Velen zijn studies over persoonlijke psychologie die beweren dat het uiterlijk als een spiegel in onze geest fungeert.

Een spiegel waarin we verschillende kwaliteiten, kenmerken en persoonlijke aspecten van onze eigen essentie, ons meest primitieve wezen, weerspiegelen. We praten over situaties die vaak voorkomen in ons dagelijks leven als we iets waarnemen dat we niet leuk vinden in anderen en een zekere walging en onvrede voelen. Welnu, we staan ​​voor de wet van de spiegel. Hiermee wordt vastgesteld dat dit aspect dat ons walgt in een bepaalde persoon op de een of andere manier ook in ons aanwezig is. Waarom gebeurt dit op deze manier? We zullen hieronder uitleggen en details geven over de functie en de oorsprong van deze wet. "Mensen keren ons alleen terug zoals we zijn." -Laurent Gounelle- Het defect dat we waarnemen is buiten of in onszelf? De wet van de spiegel stelt dat ons onbewuste, geholpen door de psychologische projectie die we op dit moment uitvoeren, ons doet denken dat het gebrek of ongenoegen dat we in anderen waarnemen alleen bestaat "daar buiten", niet in onszelf. Psychologische projectie is een afweermechanisme waarmee we onze gevoelens, gedachten, overtuigingen of zelfs onze eigen acties aan anderen toeschrijven die onaanvaardbaar voor ons zijn.
Psychologische projectie begint te werken tijdens ervaringen die ons een soort van emotioneel conflict brengen, of soms in bedreigde gevoelens, zowel intern als extern. Wanneer onze geest begrijpt dat er een bedreiging is voor onze fysieke en emotionele integriteit, stoot het een afwijssignaal naar buiten uit, projecteert die kenmerken en wijst ze toe aan een extern object of een ander onderwerp dan onszelf. Dus we hebben de dreiging schijnbaar uit ons gezet.
Prognoses komen zowel voor met negatieve ervaringen als met positieve ervaringen. Onze realiteit wordt zonder een filter in de buitenwereld uitgestoten, de waarheid opbouwend met onze eigen persoonlijke kenmerken.

Een typische ervaring van psychologische projectie vindt plaats wanneer we verliefd worden

en we schrijven aan de geliefde persoon bepaalde kenmerken toe die eigenlijk alleen in onszelf bestaan. We ontwerpen onze eigen realiteit aan de buitenkant De wet van de spiegel komt tot uiting wanneer claim we beweren dat we andere mensen heel goed kennen en, in feite, wat we doen, is om onze eigen werkelijkheid op hen te projecteren

. Wanneer deze situatie zich voordoet, plaatsen we onze geprojecteerde visie van onszelf op het fysieke beeld van de andere persoon die wordt gevangen door onze zintuigen. Door ons bewust te zijn van wat we in anderen projecteren, kunnen we ontdekken hoe we werkelijk zijn. Wanneer we de kennis van dit mentale mechanisme verwerven, is het gemakkelijk om de controle over wat er in ons is terug te krijgen, zodat we er gebruik van kunnen maken en de aspecten kunnen bewerken die in ons aanwezig zijn maar die we niet willen handhaven of die we op een of andere manier willen transformeren.

Het is noodzakelijk om te onthouden dat alles dat ons via onze zintuigen bereikt al als zeker accepteert, zonder te erkennen dat interpretatie vaak voorkomt en onze subjectiviteit de waarneming beïnvloedt. We leven volgens deze manier van waarnemen van de realiteit, geloven in negatieve vervormingen of die ons onbehagen in de relatie met de mensen om ons heen, inclusief onszelf, genereren. Als we deze natuurlijke hulpbron van de psyche willen gebruiken - om het te ontwerpen - op een gezonde en volledige manier om een ​​gezonde innerlijke groei te bereiken, zal meditatie ons helpen deze grens te trekken, het leren vergemakkelijken om dingen te zien zoals ze werkelijk zijn. Altijd het uitgangspunt onthouden dat "observeren meer zegt over de waarnemer dan over wat wordt waargenomen". "Maar ik zag hem ... Mijn geest zonder kalmte was al een weerspiegeling van je geest. Heel mijn ziel nam de ruimte van je ziel, en daarin zag ik mezelf als een heldere spiegel "

-Pedro Antonio de Alarcón-