Het teken dat door de vader wordt achtergelaten, creëert bij een kind een grote emotionele leegte. Dit enorme gat eindigt met het isoleren, deprimeren en bevorderen van de emotionele de-structurering van onze persoonlijke realiteit op alle niveaus.
Dankzij tientallen jaren onderzoek naar hechting, weten we dat gezonde hechtingsobligaties zorgen voor de ontwikkeling van een vol leven waarin gezonde relaties, gezond zelfbeeld en de veiligheid en het vertrouwen van anderen zullen heersen. Aan de andere kant leidt onveilige gehechtheid tot onzekerheid, een laag zelfbeeld en wantrouwen bij de mensen om ons heen.
Een negatieve affectieve band tussen ouders en kinderen creëert destructief gedrag en grote nood. Daarom zal het uitvoeren van een oefening in introspectie en verdere loslaten van dit feit ons helpen het te begrijpen en uit te werken om te zorgen voor een grotere emotionele ontplooiing en structurering van onze persoonlijkheid (dwz onze manier van omgaan met onszelf en met de omgeving).
Dus in dit artikel zullen we proberen dit op te helderen om onze emotionele realiteit opnieuw in lijn te brengen.
De moeilijkheid om een vader te definiëren en de relatie van verlating
We praten gemakkelijker over gezinsrelaties dan vroeger. Toen we echter te maken kregen met de figuur van een afwezige vader die het gezin om welke reden dan ook heeft verlaten, moeten we ons bezighouden met een definitie van het onuitsprekelijke.
Dus, in deze gevallen, wanneer je iemand om je vader vraagt, twijfelt de persoon misschien, kijkt naar beneden en reageert diffuus en ontwijkend. Dit maakt het duidelijk hoe moeilijk het is om de sentimentele leegte te definiëren en de littekens te beheren die door verlatenheid worden veroorzaakt.
In dit verband moet worden opgemerkt dat er veel soorten verlating zijn. In feite kunnen we spreken over zoveel soorten als er gevallen zijn in de wereld. Een van de meest voorkomende zijn:
- De vader is emotioneel afwezig, maar aanwezig in fysieke vorm. Als we de sociaal-ecologische realiteit om ons heen onderzoeken, zullen we begrijpen dat deze vorm van creatie in de loop van de jaren heel gewoon is geweest.
- De vader die ons voor, tijdens of na onze jeugd heeft verlaten. De pijn van fysieke en emotionele verlating door keuze van referentiecijfers plant belangrijke zaden in onze volwassenheid. Het is moeilijk om de realiteit te beheersen dat iedereen in deze gevallen moet leven. Omdat ... hoe stel je je voor dat iemand die je vele jaren van je leven zou vergezellen ervoor kiest om op de een of andere manier bij je weg te komen?
- De vader die ons fysiek of emotioneel in de steek laat in de jeugd of de volwassenheid. Deze achterlating wordt hoogstwaarschijnlijk als verraad beschouwd. Daarom vereist het een zeer bewuste mondelinge uitwerking.
- De afwezigheid van de vaderlijke figuur bijna in zijn geheel. Hier hebben we verschillende opties:
- De vader die vroeg stierf en die niet de mogelijkheid had om zijn rol in het leven van het kind op zich te nemen.
- De vader die stierf, maar de zoon wist het.
Het beheer van een vernietigde of destructieve band
Psychologische uitwerking op emotioneel niveau en op het niveau van het denken hangt niet alleen af van het kind, maar ook van de omgeving van het kind. De schaduw van de afwezige vader verwijst altijd, op de een of andere manier, naar het gezinsleven.
Het is niet gemakkelijk om te veronderstellen dat de vader, de referentielening bij uitstek, samen met de moeder, niet in ons leven blijft. Vandaar dat zijn afwezigheid sterk bepalend is voor onze eigen emotionele evolutie.Share
Aan de andere kant is het mogelijk dat, afhankelijk van onze positie in de familiehiërarchie, sommige familieleden de rol aannemen van ouders zonder te zijn, uit mededogen of noodzaak. Het kan ook gebeuren dat we de druk voelen om bepaalde omstandigheden te beheersen.
Het normale is dat de emotionele vader ook de biologische vader is; echter, zoals we zien, is dit niet altijd zo.
Op deze manier moeten we erop wijzen dat, afhankelijk van het evolutionaire moment en de omstandigheden rond verlating, we bepaalde kwaliteiten, taken, verplichtingen of rollen zullen aannemen die niet met ons overeenkomen. Daarom moeten we erop wijzen dat:
- Als dit cijfer op de een of andere manier in de vroege kinderjaren (0-6 jaar) ontbreekt, zal het moeilijk zijn om de emotionele volheid te bereiken die deze fase vereist, waarop we onze groei baseren. Als verlating plaatsvond in de tweede kindertijd (6-12 jaar),de moeilijkheid om de basis van gezonde gehechtheid te consolideren, ook in gevaar komt
- (of zelfs vernietigd). Evenzo is het in de adolescentie, waar het essentieel is om ondersteuning te krijgen, een referentie en bepaalde zeer precieze limieten, gemakkelijk om een solide identiteit te verwerven die ongestructureerd is. In het geval van kindertijd en adolescentie, evolutionaire momenten waarin de persoonlijkheid niet gestructureerd is, de angst, verdriet en pijn van een verlies zal onze manier van zijn
- wezenlijk en betrekking hebben op de wereld. Dat wil zeggen, de vorming van een gebrek aan interne structuur wat natuurlijk niet had mogen gebeuren. Daarom is het een bijzonder traumatisch feit dat onze essentie en onze manier van omgaan met anderen zal aangeven. Wanneer verlating plaatsvindt in de jeugd en zelfs in de volwassenheid, krijgt de noodzakelijke uitwerking twee tinten, want de afwezigheid en verlating van de vader lokt inconsequenties uit in onszelf en in de manier waarop relaties tot stand moeten worden gebracht. Het is normaal om binnengevallen te worden door onzekerheid, wantrouwen en angst om verraden te worden.
- Omdat authentieke overgave aan volwassenheid uiteindelijk snel wordt vormgegeven als een verraad. Op dit punt moeten we een veel bewustere emotionele lezing maken en daarom zullen we de behoefte voelen om het onder woorden te brengen. Als we het onder woorden brengen, zijn de verlatingstonen rauwer omdat we de realiteit niet verdoven, maar waarschijnlijk nog meer verduisteren. In elk geval wordt ons pantser moeilijker en tegelijkertijd kwetsbaarder, waardoor de reconstructie gecompliceerder wordt. We kennen de geheimen, we begrijpen de realiteit en we weten hoe we tussen de regels moeten lezen, maar we zijn nooit bereid om los te komen van het idee van de vader als mentor, beschermer en held.
Delen Pijn verminderen om met verlies te leven
Merk op dat we het niet hebben over het overwinnen van verlies, maar over het ermee leven.Het is mogelijk om het verlies van een portemonnee te overwinnen, en zelfs ons favoriete speeltje, maar het verlies van een ouder te overwinnen, is onmogelijk.
Dit moet zo begrepen worden, want als we onszelf willen overtuigen dat het verlies van onze eigen vader er niet toe doet, zullen we kastelen in de lucht bouwen. Het is een waanidee om te denken dat iets met een dergelijke affectieve lading er helemaal niet toe doet.
Het ontwerpen en beheren van het merk van het verlaten van een ouder vereist individuele en familie vergeving die niet altijd gemakkelijk te bereiken is. Als onze omgeving voortdurend onze eigen vader straft, als we grote pijn voelen in onze eigen moeder, in onze broers en zussen of in onze grootouders, zullen we waarschijnlijk diezelfde rouw in ons eigen interieur projecteren.
Bewustwording hiervan vertaalt zich in vooruitgang, want we zullen de pijn van anderen van de onze scheiden. Uiteraard maken beiden een cocktail die ons in zekere zin kwetsbaar zal maken.
Maar als we de band van het lijden omgeven en elk feit afzonderlijk inkapselen, zullen we een groter begrip van de feiten verkrijgen. Dit zal ons helpen om de pijn of de emoties die ermee gepaard gaan niet op te slaan om lichte stappen op ons emotionele pad te zetten.