Het krachtigste hulpmiddel waarop we rekenen, ligt boven onze schouders, verspreid in onze hersenen. We praten natuurlijk over onze geest. De werking is zo krachtig en tegelijkertijd zo bijzonder dat is het grootste medeleven waarmee we onze eigen bestemming schrijven.
Een paar jaar geleden was het idee beroemd dat we slechts 10% van het potentieel gebruikten. Later zagen we dat alles gecompliceerder is dan deze eenvoudige verklaring, omdat hoewel we beperkte processen hebben, zoals het vermogen om op korte termijn aandacht of geheugen te behouden, we ook processen hebben die geen grenzen lijken te kennen, zoals het vermogen om voorstellen of leren. Onze geest probeert bronnen te sparen
Het is duidelijk dat
wat we met onze geest kunnen doen exponentieel oneindig is. Als we echter de meeste van onze gedragingen observeren, zullen we merken dat de routines of mentale schema's de meeste invloed op hen hebben. Routines waarbij een ontkoppeling plaatsvindt tussen de actie en het bewuste deel. We praten over kleding aan de waslijn hangen, koken of een bekende weg afrijden. Actie is zo bekend dat we onze geest vrijmaken om met niet-verbonden ideeën van het heden te werken. Bovendien gebeurt er iets anders: onze geest is meestal intelligent in zijn zelfbeheer en probeert daarom altijd te werken om het energieverbruik te minimaliseren.
Laten we een beetje nadenken over onze voorouders en de moeilijkheid om toegang te krijgen tot bepaalde soorten essentiële voedingsstoffen. Je vraagt je misschien af waarom ze een mentale energie-economie nodig hadden die zo selectief was voor onze soort als ze de dag doorbrachten met jagen en jagen op prooien. Welnu, het is bijvoorbeeld bewezen dat de beste langlopende atleten één eigenschap gemeenschappelijk hebben: hun cerebrale oxygenatie tijdens lange en intense inspanning is groter. Omdat het duidelijk is dat ons brein niet van verspilling van energie houdt omdat het bang is om zonder te zijn, en dat veel van de activiteiten die we doen in automatische modus zijn, begrijpen we dat we misschien niet 10% van onze capaciteit gebruiken, maar het is waar dat er een goed deel is dat we niet gebruiken. Het beperken tot een percentage is het minste, wat echt belangrijk is, is om te weten welke repercussies dit heeft. Het deel dat we niet gebruiken in onze geest - er zijn altijd uitzonderingen - gaat vooral over creativiteit en het zoeken naar nieuwe oplossingen.
Veel van de weerstand tegen verandering heeft deze biologische reden
omdat het in strijd is met de neiging van de hersenen om te bezuinigen. Misschien is de huidige manier om dingen te doen niet de beste, maar het veranderen van wat we al gewend zijn aan iets nieuws impliceert, boven alle onzekerheid, een extra energieverbruik aan het begin. Waarom is vindingrijkheid belangrijk? Laten we reizen naar de Middeleeuwen en getuige zijn van het proces tegen een beschuldigde. Bij deze rechtszaak wilde de rechter de verdachte ten koste van alles veroordelen, maar hij wilde ook niet dat zijn houding expliciet was, dus stelde hij voor de beschuldigde in het noodlot te gooien. Vermoedelijk zou hij twee identieke enveloppen in één doos plaatsen, één met een papier met het woord "onschuldig" en één met het woord "schuldig".
Het is duidelijk dat de rechter "schuldig" schreef op beide enveloppen. Kennelijk wist de beklaagde dit, want de wrok jegens de rechter kwam van een afstand. Wat denk je dat de beschuldigde deed? Hij had het kunnen melden, maar als zou worden bewezen dat zijn hypothese onjuist was, zou hij worden veroordeeld. Aan de andere kant, als het waar was, zouden ze waarschijnlijk de rechter uit de zaak halen, maar niets zou hem verzekeren dat het volgende beter was. Want wat hij deed, was een van de twee kranten eten. Toen zei hij dat ze konden weten wat hij had gekozen, omdat het het tegenovergestelde zou zijn geweest van wat er in de doos was achtergebleven. Het is duidelijk dat wat in de doos stond "schuldig" was en hij werd vrijgelaten om de rechter boos te maken, die zijn eigen val moest slikken.Terugkerend naar het heden, kunnen we niet vergeten dat we allemaal een hulpmiddel hebben dat lijkt op dat van de slimme verdachte en dat we het kunnen gebruiken om ons leven te redden of te verbeteren: we spreken over onze geest.
Het is waar dat we niet alles kunnen controleren, maar het is ook waar dat deze controle vaak verder gaat dan we ons voorstellen.
Dus, in dit verschil tussen voorspelling en realiteit, tussen vindingrijkheid en herhaling, ligt ons ware potentieel.