De pijnappelklier heeft altijd grote belangstelling gegenereerd. Descartes gaf altijd commentaar op deze kleine klier in het midden van onze hersenen, zei dat het de 'kern' van onze ziel en de kern was waar al onze gedachten worden gegenereerd. Er is geen tekort aan mensen die ook verwijzen naar deze structuur als ons "derde oog", die focus van energie die ons een soort perceptie zou bieden die verder gaat dan het gezichtsvermogen.
Afgezien van deze mystieke of spirituele perspectieven en hun geromantiseerde traditie heeft de pijnappelklier of neurale epifyse een interessante en raadselachtige functie. Het reguleert onze cycli, onze circadiane ritmes, de ingang naar geslachtsrijpheid en zelfs veel van onze gevoelens. Het is een structuur die even uniek is als fascinerend.
Een van de interessantste aspecten van de pijnappelklier is dat hoewel het zo klein is (slechts 8 mm), het een immense bloedstroom ontvangtbijna net zo veel als onze nieren. Het heeft de vorm van een boom (vandaar de naam "pijnappelklier"), maar zijn slurf, zijn takken, stollen meestal heel vroeg. Tussen de leeftijd van 12 en 20 vertoont het al een zekere verkalking.
Het blijft echter veel van zijn essentiële functies vervullen. We leggen hieronder meer uit.
Pijnappelklier: regulerende cycli en het rudimentaire oog
De pijnappelklier is een lichtgevoelige structuur, dus een van de belangrijkste biologische functies is het afscheiden van melatonine. Dit hormoon is afgeleid van serotonine en vormt ons waak- en slaappatroon (circadiane ritmen) en reguleert onze intrede in de puberteit.
Bovendien is bekend dat het werkt als een scherpe biologische klok en dat zijn activiteit zeer intens is tot de 7 of 8 jaar, wanneer de melatonineproductie begint te vallen en geleidelijk aan begint de mechanismen in werking te stellen geslachtsrijpheid.
Echter, sommige studies geven aan dat deze structuur zeer gevoelig is voor bepaalde chemische stoffen uit het milieu. Er werd vastgesteld dat meisjes in sommige Amerikaanse staten eerder in de puberteit kwamen door blootstelling aan bepaalde componenten, zoals fluoride.
Daarom worden we geconfronteerd met een klier die, hoewel hij in het centrum van onze hersenen is geïntegreerd, ongelooflijk gevoelig is voor de omgeving waarin we worden ingebracht. Het is een klein biologisch bestanddeel in de mens en een rudimentair orgaan bij sommige dieren.
Tuatara, bijvoorbeeld, is een type endemisch reptiel uit Nieuw-Zeeland waarvan bekend is dat het een "derde wand- of oogappellichaam" in het midden van zijn hoofd heeft. Het heeft een retina, is kristallijn en vervult hormonale functies en thermoregulatie. Ongetwijfeld iets fascinerends.
Hoe zorg je voor deze kleine interne regulator? Neurologen proberen vooral dit mystieke of spirituele aspect van de wetenschapper te scheiden. We worden geconfronteerd met een kleine structuur die nog vele aspecten nog onbekend is en daarom bieden publicaties zoals de "Journal of Pineal Research" ons constante onderzoeken om de cerebrale epifyse verder te beperken, die velen beschouwen als een "belangrijkste sleutel" voor activering van deel van onze interne klieren.
We stellen nu een eenvoudige oefening voor. Vanaf nu houden we rekening met dit innerlijke "kleine oog" dat in het geheim veel van onze cycli van dag tot dag regelt. Zie het als een kompas en als een klein, prachtig orgel waarmee je je lichaam en de omgeving om je heen veel beter kunt afstemmen.
Sleutels om voor onze pijnappelklier te zorgen Hier zijn enkele tips voor u om voor deze sleutel te zorgen: Reguleer uw levenscyclus en -cycli
.
De pijnappelklier is een endocriene regulator die gevoelig is voor licht, dit betekent dat hij een adequate harmonie met de ritmen van zonlicht moet behouden. Daarom is het raadzaam om op hetzelfde moment te slapen.
- Een ander ding om in gedachten te houden over deze structuur is dat de elektromagnetische velden het beïnvloeden.Net als licht onderbreken deze soorten golven het melatonine-uitscheidingsproces. Iets wat zo vaak voorkomt als met een mobiele telefoon of computer naar bed gaan, kan kleine veranderingen in de pijnappelklier veroorzaken. Dit alles vertaalt zich in slapeloosheid, vermoeidheid, stress of verminderd inkomen op het werk ... Het is erg belangrijk om dit in gedachten te houden. Meditatie en rustige momenten.
- De cerebrale epifyse stelt ons in staat onze momenten van kalmte en ontspanning te versterken om beter contact te maken met onszelf. Mensen die meditatie beoefenen, ervaren een aangename sensatie dankzij de endorfines die door de pijnappelklier worden vrijgegeven en belonen ons voor die verrijkende momenten waarin lichaam en geest in harmonie zijn. Zoals je ziet, staan we voor een interessant thema dat elke dag nieuwe aspecten ontdekt.