We weten dat de tong niet kauwt; het is echter in staat om te bijten. Soms met woorden, anderen met de toon, en soms met laffe zinnen die van oor tot oor en altijd van achteren komen. Omdat voor degenen die geen hartspier hebben, er voldoende tongis, altijd zo lenig, altijd bereid om hun kunsten te onthullen.
Het is merkwaardig hoe, hoewel het woord de taal van de hersenen is en het resultaat van onze evolutie als soort, we het nog steeds kunnen gebruiken om anderen schade te berokkenen. Dit verfijnde en subtiele gebied van onze emotionele wereld is nog niet verstrikt geraakt in het leren om meer empathisch te zijn. Closer. Mensen die samen kunnen leven en geen hekken oprichten in het licht van geruchten, verbale agressie of minachting.
"De tong is als een scherp mes: het doodt zonder bloeden." B -Boeddha-
Een ding weten we allemaal dat
de tong in staat is om zo hard te verwonden als stokken en stenen. Het is mogelijk dat de mens ongetwijfeld opmerkelijk is geëvolueerd. We zijn nu geavanceerde entiteiten, bekwamer, meer geschikt en ontworpen om te overleven in een context die even mutant en veeleisender is dan die van onze voorouders. Er zijn echter verschillende aspecten die ons dwingen tot nadenken, om een klein gebaar van geweten te maken.We hebben jaren een sprong gemaakt. We hebben de weg vrijgemaakt voor het digitale tijdperk. Echter, naast het verder verbeteren van de verbinding tussen de mens zelf en zijn collega's, doen nieuwe technologieën vaak het tegenovergestelde.
De taal vindt in dit scenario een subtiele anonimiteit om te verrassen, uit te oefenen en te provoceren door het woord
- slechts 140 tekens bas. Wonden die ernstige gevolgen kunnen hebben en waar de verantwoordelijkheid uiteenvalt. Waarom gebeurt dit? Waarom "bijten we in onze tongen" om zo het leven van anderen te vernietigen?Het woord dat pijn doet: een echte pijn Er zijn tijden dat woede ons verteert.
Waarin de spanning van het moment ons de minder toepasselijke woorden hardop laat zeggen. Degene die alle stukken breekt die het hart vormen van de persoon die voor ons staat. Omdat zoals we zeggen, het altijd beter zal zijn om stilte te kiezen in een moment van spanning dan om 100 jaar later berouw te betreuren.
Hiermee willen we onthouden dat
iedereen, absoluut iedereen, die macht heeft. Het kwaad door de tong. Door het woord. Maar als we 'kwaad' zeggen, bedoelen we niet alleen een eenvoudige metafoor. Omdat de emotionele pijn die wordt veroorzaakt door taal echt is, is deze authentiek en kan worden gezien door neuroimaging-technieken.
De pijn die niemand ziet, de onzichtbare wond van onze samenleving Aan de Universiteit van Los Angeles deed de afdeling neurologie een interessant onderzoek dat verschillende verschijnselen ontdekte. Woorden vol minachting, evenals kritiek of geruchten, activeren in de persoon wat bekend staat als "neuraal netwerk van sociale afwijzing".
De activiteit van de hersenen verandert en we worden opgeschort in een staat van "loskoppeling", van een emotie die schommelt tussen woede en depressie.
Evenzo is een ander aspect dat is gevonden dat verbale agressie diepere en langer durende effecten veroorzaakt dan fysieke mishandeling.
Het is een impact die zelfs de ontwikkeling van een kind kan beïnvloeden. Factoren zoals pesten of verbaal geweld die veel tieners op school ervaren, hebben zelfs een link met hersenstructuren die verband houden met geheugen en emoties.
Stop en denk: je tong is een meedogenloos wapen We weten dat de tong pijn doet, maar weinige remedies zijn net zo herstellend als het wijze woord. Zoals de stem die om zich heen hangt, de blik die troost, het oor dat luistert en de taal die vanuit het hart weet te verbinden met zijn leeftijdsgenoten. Maar ... waarom is het zo moeilijk om deze attitudes in de praktijk te brengen? Ten eerste omdat niet iedereen over de nodige strategieën of vaardigheden beschikt. Zoveel onderzoek toont aan dat kinderen die pesten en pesten, jongens en meisjes zijn met ernstige emotionele en zelfs mentale problemen.
Velen van hen beschouwen agressie als synoniem aan macht.
Deze manier van handelen is de enige strategie om zichzelf te laten gelden in een persoonlijke context die gekenmerkt wordt door het gebrek aan wortels en het gebrek aan respectvol, empathisch onderwijs.
- Aan de andere kant kan iemand die zich laat dragen door de vraatzuchtige behendigheid van zijn tong, zijn gedachten niet door een adequaat mentaal filter laten gaan. Waar je randen kunt trimmen en op de knop van emotioneel management en zelfbeheersing kunt drukken. We leven in een samenleving waar de taal openbaar is en meer kanalen om zichzelf te uiten. Soms houdt ze zich vast aan een bepaalde groep voor een achtergestelde persoon of minderheid. Verre van het vervallen in deze dynamiek van "witte schapen voor zwarte schapen", moeten we in staat zijn om te staan als entiteiten die in staat zijn om voor zichzelf te denken.
- Taal is tenslotte niets meer dan een instrument van de hersenen.Als we haar toestaan alleen te handelen, is het dwaas om haar een stem te geven. De onwetendheid om u intonatie te bieden en onze meest primitieve instincten het gif om schade te veroorzaken.
- Het is het niet waard.
- Let op en wees voorzichtig, voordat u op sociale netwerken spreekt of schrijft. Omdat stilte soms de voorkeur verdient boven elk woord waarover je later spijt zou kunnen hebben.