uitleg over wat we van een speciaal persoon vinden en waarom we verliefd worden onder de strikte voorwaarden van de chemie van liefde, de magie van het onderwerp aftrekt. Maar of we het nu leuk vinden of niet, er zijn processen zoals de meest obsessieve aantrekkingskracht of passie, waarbij de neurochemie een fascinerend en complex gebied begrenst dat ook een deel van wie we zijn definieert. Liefde, vanuit een romantisch of filosofisch oogpunt, is iets dat dichters en schrijvers dagelijks spreken. We houden ervan om onszelf onder te dompelen in deze literaire universums, waar we een gevoel idealiseren dat soms meer mysteries dan zekerheden oproept. Echter, over passie - als zodanig en vanuit biologisch oogpunt - zijn neurologen die ons van meer accurate gegevens kunnen voorzien; minder suggestief, maar objectief en echt.
"De ontmoeting van twee persoonlijkheden is als het contact van twee chemische stoffen: als er een reactie is, worden beide getransformeerd."
CG Jung-
Bovendien bieden
antropologen ons ook een interessant perspectief dat heel goed past bij de chemie van liefde die we kennen door neurowetenschap. In feite, als iets altijd geboeid is geweest, is dit kennisgebied het idee geweest om de onderliggende processen te identificeren voor paren die duurzame banden creëren en die in staat zijn om een stabiele en gelukkige verbintenis aan te gaan. Antropologen leggen ons uit dat de mensheid gebruik lijkt te maken van drie verschillende hersenneigingen. De eerste is die waarbij de seksuele impuls veel van ons gedrag leidt. De tweede verwijst naar 'romantische liefde', waarbij relaties van afhankelijkheid en hoge emotionele en persoonlijke kosten worden gegenereerd. De derde benadering is er een die een gezonde gehechtheid vormt, waarbij het paar een zinvolle medeplichtigheid opbouwt waarvan beide leden profiteren.
Nu, naast het begrijpen van wat stabiliteit en geluk in een paar garandeert, is er een aspect dat voor iedereen van belang is. We praten over verliefd worden, we praten over de chemie van liefde, over dit vreemde, intense en verontrustende proces dat ons soms op de minst geschikte persoon naar de geest, het verstand en het hart doet kijken. Of, in tegendeel, in de meest zekere, definitieve ...
De chemie van liefde en haar ingrediënten
Het is heel goed mogelijk dat onze lezers denken dat passie alleen vanuit een neurochemisch gezichtspunt wordt verklaard. Die aantrekkingskracht is het resultaat van een formule waarvan de variabelen passen in deze liefdeschemie en de neurotransmitters die dit proces mediëren, waarin ons grillige brein magie, verlangen en obsessie naar willekeur organiseert.
Dat is het niet. Ieder van ons heeft een bepaalde voorkeur, heel diep, idiosyncratisch en soms zelfs bewusteloos. Er zijn ook duidelijke aanwijzingen dat often we vaak verliefd worden op mensen met dezelfde kenmerken als de onze
: een vergelijkbare mate van intelligentie, eenzelfde gevoel voor humor, dezelfde waarden ... Er is echter iets flitsends en fascinerend in dit alles. We kunnen in een klaslokaal zijn met 30 mensen met kenmerken die vergelijkbaar zijn met de onze, vergelijkbare smaken en vergelijkbare waarden, en we zullen nooit verliefd op ze worden. De Indiase dichter en filosoof Kabir zei dat de weg van liefde smal is en dat er in het hart ruimte is voor slechts één persoon. Dus ... welke andere factoren bieden zo'n betovering en wat verstaan we als de chemie van liefde?"Dopamine, norepinephrine, serotonine ... We zijn een natuurlijke drugsfabriek wanneer we verliefd worden."
-Helen Fisher- De geur van genen
Immaterieel, onzichtbaar en onmerkbaar. Als we op dit moment zeggen dat onze genen aanleiding geven tot een bepaalde geur die aantrekkingskracht kan opwekken bij sommige mensen en niet bij anderen, is het goed mogelijk dat er meer dan één wenkbrauw ontstond in een grimas van subtiele scepticisme.
Meer dan genen,
wat een bepaald aroma verspreidt of - waarvan we ons niet bewust zijn, maar die onze aantrekkingskracht bepalen - is ons immuunsysteem
en specifiek de MHC-eiwitten.
- Deze eiwitten hebben een zeer specifieke functie in ons lichaam: ze activeren de defensieve functie. Het is bijvoorbeeld bekend dat are vrouwen zich onbewust aangetrokken voelen tot mannen met een ander immuunsysteem dan hun eigen immuunsysteem. Het is de geur die hen begeleidt in dit proces en, als ze andere genetische profielen prefereren dan de jouwe, is dit om een heel eenvoudige reden: afdaling met dit paar zou aanleiding geven tot een kind met een meer gevarieerde genetische lading. Dopamine: ik voel me goed over u, "ik moet aan uw zijde staan en ik weet niet waarom." We hebben misschien een buitengewoon aantrekkelijk persoon voor ons, maar er ontbreekt nog steeds iets. Het zorgt er niet voor dat we ons goed voelen, het gesprek stroomt niet, er is geen deuntje, troost of een verbinding. Velen zullen niet aarzelen om te zeggen dat "er geen chemie is", en dat zou geen vergissing zijn.
- De chemie van liefde is om een heel eenvoudige reden authentiek: elke emotie wordt aangedreven door een bepaalde neurotransmitter, een chemische component die de hersenen zullen vrijgeven op basis van een gegeven reeks stimuli en min of meer bewuste factoren.
- Dopamine is bijvoorbeeld de biologische component die ons "verlicht". Het is een chemische substantie die voornamelijk te maken heeft met plezier en euforie. Er zijn mensen die bijna instinctief het object van al onze drijfveren worden. Bij hen zijn genereert onbetwist plezier, sensationeel welzijn en een soms blinde aantrekkingskracht. Dopamine is op zijn beurt de neurotransmitter die ook de rol van hormoon speelt en wordt geassocieerd met een zeer krachtig beloningssysteem, tot het punt dat er tot 5 soorten receptoren in onze hersenen zitten. Bovendien hebben we allemaal wel eens meegemaakt dat het altijd nodig is om bij een bepaalde persoon te zijn, en niet bij een andere persoon.
Passie maakt ons selectief
en het is de dopamine die ons dwingt om "onze hele wereld" op die specifieke persoon te concentreren, tot op het punt van "geobsedeerd" te zijn. Noradrenaline: naast je, is alles intenser
- We weten dat een persoon die ons aantrekt, omdat het een achtbaan van chaotische sensaties, intense, tegenstrijdig en soms zelfs onhandelbaar produceert.
- Onze handen zweten, we eten minder, we slapen maar een paar uur of geen, we denken minder helder. Dus, bijna zonder het te beseffen, worden we omgezet in een kleine satelliet die draait rond een enkele gedachte: de figuur van de geliefde. Verlies we onze reden? Helemaal niet. We zijn onder controle van norepinephrine, dat de aanmaak van adrenaline stimuleert. Zij is het die ons hart doet versnellen, dat de palm van onze handen zweet en dat onze noradrenergische neuronen volledig geactiveerd worden.
- Het noradrenaline systeem heeft net iets meer dan 1.500 neuronen aan elke kant van de hersenen, is niet veel, maar wanneer ingesteld op "vermenigvuldigen", om zo te zeggen, een overvolle gevoel van vreugde, uitbundigheid, overmatig nervositeit op het punt van het uitschakelen van bv , het gevoel van honger of het induceren van slaap.
Honing, je schiet me neer "phenylethylamine" Als we verliefd zijn, is er een organische verbinding die ons volledig domineert: fenylethylamine. Zoals het woord zelf aangeeft, worden we geconfronteerd met een element dat veel overeenkomsten vertoont met amfetaminen en dat het in combinatie met dopamine en serotonine het perfecte recept voor een liefdesfilm synthetiseert.
Als een merkwaardig feit,
als er een voedsel is dat beroemd is omdat het fenylethylamine bevat, is het chocolade. De concentratie is echter niet zo hoog als in kaas. Chocolade fenylethylamine wordt zelfs heel snel gemetaboliseerd in vergelijking met sommige zuivelproducten.
- Deze organische verbinding is als een biologisch apparaat dat al onze emoties probeert te "intensifiëren".
- Fenylethylamine is als suiker in een drankje of de vernis die we op een scherm plaatsen: alles wordt intenser. Het is wat versterkt de werking van dopamine en serotonine, zij die de chemie van de liefde authentieke om ons gelukkig voelen, vervuld en ongelooflijk gemotiveerd ...
Share
serotonine en oxytocine: een vakbond die versterkt onze passie De neurochemische dat we gesproken over tot nu toe (dopamine, norepinefrine en fenylethylamine) zijn de drie fracties van onbetwistbare macht die de eerste momenten van passie, regelt wanneer verlangen, nervositeit, passie of obsessie voor de geliefde gids elk van ons gedrag.
- Dit betekent niet dat oxytocine en serotonine in deze eerste fase niet aanwezig waren, zoals ze waren. Het is echter een beetje later dat deze een grotere relevantie te verwerven wanneer beide neurotransmitters onze banden verder zal versterken, ons aanmoedigen om in een meer verrijkende fase waarin we de band zal versterken. Laten we in detail kijken:
- Oxytocine is het hormoon dat liefde in "hoofdletters" vormt.
We hebben niet langer alleen maar 'passie' of aantrekkingskracht (waar de bovengenoemde stoffen meer ingrijpen); We verwijzen naar de noodzaak om te zorgen voor de geliefde, om u met liefde, om het te strelen, om een deel van de geliefde in een langdurige verbintenis. Aan de andere kant is het vermelden waard weer dat
oxytocine wordt geassocieerd, vooral de generatie van emotionele banden, niet alleen die verband houden met moederschap of
seksualiteit. Het is bijvoorbeeld bekend, dat hoe groter onze fysieke contact, hoe meer we koesteren, omhelzen of kussen, hoe meer onze hersenen zal oxytocine vrij te geven.
Serotonine kan op zijn beurt worden samengevat in één woord: geluk. Het krijgt een grotere relevantie later in de relatie, om een zeer eenvoudige reden. Het komt op een moment dat we beseffen dat het aan de kant staan van die bepaalde persoon intenser geluk ervaart. Daarom is het noodzakelijk om inspanningen en toezeggingen in deze relatie te investeren om deze emotionele toestand zo positief te houden.
Serotonine biedt ons welzijn wanneer het goed gaat, en geeft ons optimisme, een goed humeur en voldoening.
Echter, toen na de passie begon te merken, bijvoorbeeld, dat de andere persoon loopt weg, het ding koelt of die niet verder gaan dan seksuele uitbuiting, serotonine niveaus kunnen dalen het naderen van een toestand van hulpeloosheid en angst erg intens, waar een depressie kan verschijnen. Tot slot
chemische Orchestra liefde, als het of niet, veel van ons gedrag. Dit gebeurt zowel in passie als in de latere stadia, die een rol spelen andere factoren gericht op betrokkenheid en stabiliteit als een paar te bouwen komen.Daarnaast Dr. Helen Fisher wijst er in zijn werken
- mensen zijn niet het enige schepsel in staat is verliefd.Zoals Darwin zelf heeft er in zijn tijd, in onze wereld zijn er meer dan 100 soorten, van olifanten, vogels en knaagdieren tot het kiezen van een partner en bij hem blijven voor het leven. Ze voelen wat experts 'primitieve romantische liefde' hebben genoemd.
- Het kan die set deze universele emotie in termen van chemie is een beetje suggestief, zoals Einstein zei te zijn, maar dat is wat we allemaal: een fantastische celstructuur, elektrische reacties en zenuwimpulsen in staat om ons te bieden de meest exquise geluk ...
- Verwijzingen
Giuliano, F.; Allard J. (2001). Dopamine en seksuele functie. Int J Impot Druk op. Sabelli H, Javaid J. Fenyleticaminemodulatie van effect: therapeutische en diagnostische implicaties. Journal of Neuropsychiatry 1995; 7: 6-14. Fisher, H. (2004). Waarom we liefhebben: de natuur en de chemie van romantische liefde. New York: Henry Holt.
Garrido, José María (2013). De chemie van liefde. Madrid. Chiado Editorial Fisher, Helen (2009). Waarom we liefhebben. Madrid: Taurus