Het werk is voorbij, de liefde is voorbij, het bestaan komt ten einde, omdat alles, vroeg of laat, tot een einde komt. Alles in het leven is tijdelijk,en geloven dat de dingen "eeuwig" zijn, zorgt er vaak voor dat we frustraties moeilijk kunnen overwinnen.
Weten hoe een eindpunt te maken wanneer dingen of verschillende aspecten van ons leven niet goed gaan, is verstandig en emotioneel gezond. Het voortbestaan van een situatie die eindigt, dwingen is als huilen om gemorste melk.
"... Niets duurt eeuwig: geen sterrennacht, noch tegenslagen, noch rijkdom; dit alles zal op een dag eindigen. "-Focus-Delen
Wat er gebeurt in de grotere sferen van het leven (dromen, intellect, liefde, etc.) gebeurt ook in de kleinere sferen (materiële goederen, schoonheid, roem); alles heeft een einde. Zowel het grote als het kleine uiteinde, omdat alles in dit leven is 'geleend'.
Zelfs materiële objecten vervullen hun levenscyclus en veroorzaken vaak ontmoediging en zelfs woede, in tegenstelling tot wat we voelen als ze nieuw en nieuw zijn. Dit is omdat we geloven dat ze eeuwig zijn en deel uitmaken van ons leven alsof ze een verlengstuk van ons lichaam zijn.
Wanneer we plastische chirurgie uitvoeren om ouderdom of lichaamsbeweging te verhullen, niet voor de gezondheid, maar om jong te blijven, vallen we in de fantasie van onmogelijke dromen en verlangens.
Om te proberen onze fysieke verschijning te verbeteren (in sommige gevallen is dit mogelijk), diep van binnen doen we onze waardigheid en onze menselijke toestand achteruitgaan. We worden een 'product' om anderen tevreden te stellen.
Als er iets is dat duurzamer kan zijn, maar niet eeuwig, zijn die ongrijpbare en diepe werkelijkheden. Goede of slechte indrukken, de herinneringen die we achterlaten in het leven van andere mensen: wat we elke dag schrijven in het boek van ons leven en in het boek van de levens van anderen.
Niemand weet wat hij heeft tot hij het verliest
We klagen vaak of weiger een persoon of bepaalde situaties, totdat die mensen weggaan of sterven, en totdat die negatieve situaties erger worden. Het is deze vergelijking die ons een echt inzicht geeft in wat ons lijdt en de intensiteit van ons lijden.
Als je bijvoorbeeld veel klaagt over je partner en uiteindelijk eenzaam wordt, begin je die persoon in het kleinste detail te waarderen; of wanneer je van een meer bescheiden huis naar een betere plek gaat, maar zonder die vertrouwde sfeer. Ook als je klagen over een simpele griep alsof het een tragedie is, word je ernstig ziek en besef je dat het dwaas was.
Meestal heeft alles dat begint een aura van nieuwheid en zit het vol met beloften. Maar naarmate de tijd verstrijkt, beginnen we meer gebreken te zien dan deugden, zowel in objecten als in mensen en situaties. Wanneer alles voorbij is, gebeurt het tegenovergestelde: we richten ons meer op deugden en minimaliseren defecten. Het probleem is dat dit gebeurt wanneer er niets te doen is; alles is voorbij. De grote verdienste om dingen te accepteren zoals ze zijn
Wanneer we accepteren dat alles wat begint te eindigen, zullen we beter leven. Het gaat er niet om zich in wanhoop te storten en in cynisme te vervallen, maar wetende dat er een moment is om afscheid te nemen en het leed onder ogen te zien.
Weten hoe we het lijden moeten weerstaan, zullen ons in staat stellen om de wonden te helen die een verlies in ons leven achterlaat. Weglopen is niet de meest geschikte oplossing. Bijvoorbeeld, in het geval van een verlies van liefde, zeggen ze: "een liefde geneest met een andere liefde," maar we kunnen niet één persoon van de ene dag op de andere vergeten; vereist tijd en wilskracht. Verlies en verdriet zijn een constante in ons leven.
Gedurende ons hele bestaan zullen we vaak afscheid moeten nemen: voor geliefden, situaties of objecten. Alles is tijdelijk, niets duurt voor altijd, zelfs ons eigen leven niet. We kennen dit allemaal, maar we projecteren een andere realiteit en geloven in de fantasie van de eeuwigheid. Niet laten gaan of afscheid nemen kan erg lastig zijn. Raak ook niet betrokken bij iets en niemand uit angst om te verliezen is niet gezond. Misschien als we natuurlijker het feit leren zien dat alles voorbij is, zullen we kunnen genieten van al het andere om ons heen, het hier en nu, in plaats van alles te waarderen wanneer het voorbij is.