Konrad Lorenz was ongetwijfeld een van de belangrijkste wetenschappers en onderzoekers van de 20e eeuw. Hij studeerde als geen ander dier gedrag van een wetenschapper. Hij staat bekend als de 'vader van ethologie', wat precies de discipline is die het gedrag van dieren bestudeert. Je onderzoek heeft enorm verrijkt wat we wisten over de wetten van aanpassing en overleving.
Deze opmerkelijke wetenschapper werd geboren in Wenen in 1903. Al op jonge leeftijd toonde hij een speciale liefde voor dieren. Hij had ontelbare huisdieren en bracht veel van zijn tijd door met het verzorgen van hen. Vreemd genoeg had hij een grote aantrekkingskracht op de wilde ganzen, en uit deze fascinatie ontstonden zijn eerste ontdekkingen. Dus hij wilde altijd zoölogie studeren, maar zijn vader verwachtte dat hij een dokter zou worden en Konrad wilde hem niet tegenspreken. Zo studeerde Konrad Lorenz medicijnen aan de Columbia University in New York. Echter, zodra hij afstudeerde, zette hij zijn onderzoek in de zoölogie voort. Dit leidde hem tot het voltooien van doctorale studies in die discipline aan de Universiteit van Wenen. "De band met een hond is de meest duurzame van dit land."
- Konrad Lorenz -
Konrad Lorenz en ethologie
Konrad Lorenz was een groot waarnemer. Hij bracht veel van zijn tijd door met het observeren van wilde ganzen en andere vogels. In 1936 ontmoette hij Niko Tinbergen, een bioloog en ornitholoog. Beiden deelden dezelfde fascinatie met dieren en begonnen samen te werken.
De twee legden de basis voor wat later ethologie zou worden, een wetenschap die het gedrag van dieren bestudeert.
Ethologie is een puur biologische wetenschap, maar het heeft een zeer nauwe relatie met psychologie omdat het ook de basis van gedrag bestudeert. Wat wordt aangetroffen in dieren contrasteert met menselijk gedrag en omgekeerd.
Een van de meest relevante aspecten van Konrad Lorenz's studies was dat hij, met de hulp van zijn leraar, Oskar Heinroth, het concept van 'vaste gedragspatronen' ontwierp. Zoals de naam al aangeeft, iseen reeks onveranderlijke gedragspatronen, die ze grotendeels vonden in diersoorten.
Hij ontdekte dat sommige reacties instinctief zijn, gemarkeerd door genetische programmering
. Geconfronteerd met bepaalde stimuli, werden deze gedragingen geactiveerd, waarvan er vele ware rituelen bevatten. Dit is het geval met de paringsrituelen van vogels. "Imprinting": een interessant conceptEen ander van de belangrijkste concepten die Konrad Lorenz heeft ontwikkeld, is inprenting.
Vanaf het moment van geboorte is het een soort opdruk of afdruk die op sommige dieren is aangebracht. Lorenz ontdekte dit door naar de welpen van pasgeboren eenden en ganzen te kijken.
Hij zag dat de pups uit het ei kwamen en het eerste bewegende voorwerp volgden dat ze zagen.
Het deed er niet toe of het je moeder was of niet. Ze handelden eenvoudigweg automatisch, en zochten de bewegingen die voor hen lagen. Dit gedrag wordt imprinting genoemd. Konrad Lorenz merkte ook op dat deze indruk niet beperkt was tot de eerste minuten van het leven, maar in de loop van de tijd werd gehandhaafd.
Dit fenomeen zorgde ervoor dat deze dieren probeerden te paren met mensen toen ze volwassen waren. Ze verwierpen zelfs leden van hun eigen soort, waarbij ze voorrang gaven aan mensen. Dit komt niet voor bij alle diersoorten, maar bij sommige. Een geweldige erfenis De studies van Konrad Lorenz hebben grote gevolgen gehad voor de psychologie.
Een van de belangrijkste was om te hebben aangetoond dat instincten een zeer belangrijke rol spelen bij alle dieren, inclusief de mens. Dit in tegenspraak met enkele gedragsscripties, waarin werd gepostuleerd dat alle menselijke gedragingen werden geleerd.
Op dezelfde manier heeft het concept van imprinting ons in staat gesteld nieuwe gezichtspunten te definiëren over de invloed van omstandigheden op gedrag.
Duidelijk aangetoond dat onder bepaalde omstandigheden zelfs instinct ons op onverwachte manieren kan leiden. Het onderzoek van Konrad Lorenz leverde waardevolle inzichten op om de wetten van aanpassing en overleving in het dierenrijk te begrijpen, die kunnen worden geëxtrapoleerd naar mensen. Hij won de Nobelprijs voor de Geneeskunde in 1973 en werd verantwoordelijk voor het creëren van een nieuwe discipline: ethologie. Zijn merk leeft in de huidige kennis en zijn naam heeft al een onbetwiste plaats onder de groten van de geschiedenis.