Heb je je ooit afgevraagd waarom je je meer een liefde herinnert dan aan een ander?Het is vele jaren geleden en toch herinner je je die eerste kus, de eerste keer dat je je handen vasthield en je zelfs een gevoel van warmte voelde. We zijn gewend aan wat dichters over het onderwerp schrijven.
Is hier echter een wetenschappelijke verklaring voor? De wetenschap vertelt ons dat liefde meer te danken is aan neurobiologie dan aan het harde werk van de Cupido.
Wat is liefde?
We zijn allemaal op een bepaald moment verliefd geweest. In deze staat ervaren we een gevoel van welzijn en plezier en we geloven zelfs dat niets fout kan gaan en dat we alle kansen hebben om te winnen. Eindelijk vinden we deze persoon die ons betovert en ons naar nieuwe ervaringen leidt ...
Uit verschillende onderzoeken is ontdekt dat verliefdheid het deel van de hersenen activeert dat dopamine afgeeft. Dopamine is een neurotransmitter die het gevoel van plezier veroorzaakt. Het verhoogt ook het niveau van een hormoon dat noradrenaline wordt genoemd en dat op zijn beurt effecten heeft op het lichaam, waardoor de hartslag en bloeddruk toenemen.
Wanneer we verliefd zijn op het serotonineniveau, wordt de neurotransmitter die ons beschermt tegen het gevoel van instabiliteit verminderd.Dus we moeten steviger vasthouden aan die elementen die ons een stabiel gevoel geven, dat wil zeggen, de geliefde.Maar welke andere dingen provoceren deze effecten? De drugs! Verliefd zijn is als een verslaving hebben.We zijn afhankelijk van dit gevoel van welzijn dat we voelen!
Liefde en andere demonen
Verschillende onderzoekers hebben beelden van de hersenen in actie waargenomen.Wanneer we voor de eerste keer een grote liefde voelen, wordt er een zeer gedetailleerde herinnering in de hersenen gecreëerd die niet zo gemakkelijk verdwijnt. Dit fenomeen staat bekend als het "primaire effect".
Deze herinneringen worden gedekt door emotionele en psychologische sensaties. Dit is zo ernstig dat zelfs vele jaren later, wanneer je je de eerste kus herinnert, je dat gevoel van warmte en vreugde zult voelen dat je op dat moment had.
Neurobiologie heeft ontdekt dat gebeurtenissen met een grote emotionele lading met een grotere intensiteit in het geheugen zijn vastgelegd.Om dit te laten gebeuren, nemen twee essentiële structuren van de hersenen deel: de hippocampus en de amygdala.
De neurobioloog Antoine Bechara zegt dat wanneer een relatie eindigt, er een tegenstrijdigheid in de hersenen optreedt;aan de ene kant is de relatie beëindigd, maar aan de andere kant blijven de hersenen lichamelijke ontladingen en beelden voortbrengen die verband houden met deze liefdesrelatie.Hij noemt het 'hersenconflict'.
Wanneer we een relatie sluiten, geloven we dat wanneer de rouw voorbij is en iemand anders wordt gevonden, de affectieve nexus zal eindigen. We merken echter vaak dat we naar een nummer luisteren en automatisch terugkeren naar die liefde van het verleden. Waarom gebeurt dit?
De amygdala en de hippocampus blijven ontladen van stimuli die ze activeren. Datwordt een "somatische marker" genoemd: bepaalde situaties en gebeurtenissen die chemische signalen in ons lichaam veroorzaken. Dit geldt niet alleen voor liefde, maar ook voor alle emoties, angst, angst, vreugde, etc.
Pillen om liefdes uit het verleden te vergeten
Onderzoek en wetenschap kennen geen grenzen. In feite zijn er al lijnen die beweren dat als we liefde op deze manier kunnen deconstrueren, er ook 'pillen om te vergeten' kunnen zijn.Als liefde te maken heeft met neurotransmitters en hormonen, dan kan het worden geremd met de juiste stoffen.
Wat denk je daarvan? Is er een tijd?Zal het in de toekomst mogelijk zijn om ons los te maken van onze liefdevolle herinneringen?