Elke dochter neemt haar moeder mee. Het is een eeuwige band waarvan we nooit kunnen worden losgekoppeld. Want als iets duidelijk moet zijn, is het dat we altijd iets van onze moeder zullen hebben. Om gezond te zijn en gelukkig te zijn, moet ieder van ons weten hoe onze moeder onze geschiedenis heeft beïnvloed en hoe deze ons blijft beïnvloeden. Zij is degene die, voordat we werden geboren, onze eerste ervaring van zorgzaamheid en voedsel aanbood. En
het is door haar dat we begrijpen wat het is om een vrouw te zijn en hoe we onze lichamen kunnen verzorgen of verwaarlozen. Onze cellen zijn gespleten en ontwikkeld tot op het ritme van het hart; onze huid, ons haar, hart, longen en botten werden gevoed door bloed, bloed dat vol neurochemicals gevormd in reactie op uw gedachten, overtuigingen en emoties was. Toen ze angst, angst, nervositeit of erg geïrriteerd door de zwangerschap voelde, leerde ons lichaam ervan; toen ze zich veilig, gelukkig en tevreden voelde, merkten we het ook.
- Christiane Northrup -ShareDe erfenis die we hebben geërfd van onze
moeders "De grootste erfenis van een moeder naar een kind moet worden genezen als vrouw"
- Christiane Northrup -ShareElke vrouw wel of niet een moeder, draagt de consequenties van de relatie die hij met zijn moeder had.Als ze positieve berichten over haar vrouwelijk lichaam overbrengt en hoe we voor haar moeten werken en zorgen, zal haar leer altijd deel uitmaken van een handleiding voor fysieke en emotionele gezondheid. De invloed van een moeder kan echter ook problematisch zijn als de rol toxisch is als gevolg van een verwaarloosde, jaloerse, chanterende of controlerende houding.
Wanneer we de effecten van de oprichting had op ons te begrijpen, beginnen we aan onszelf te begrijpen, om onszelf
genezen, en om te kunnen assimileren wat we denken van ons lichaam of het verkennen van wat wij beschouwen als mogelijk te bereiken in het leven.Moederlijke zorg, een essentiële voedingsstof voor het leven
Wanneer een tv-camera iemand van het publiek filmt tijdens een sportevenement of een andere gebeurtenis ... Wat gillen mensen gewoonlijk? "Hallo, mamma!"
Bijna iedereen heeft de behoefte om gezien te worden door onze moeders, we zoeken hun goedkeuring.
In het begin is deze afhankelijkheid te wijten aan biologische problemen, omdat we ze jarenlang nodig hebben; echter, is de behoefte aan affectie en goedkeuring gesmeed vanaf de eerste minuut, want we kijken onze moeder om te weten of we doen iets goed of als we het waard zijn om een liefkozing.Zoals Northrup opmerkt:
de moeder-dochterband is strategisch ontworpen om een van de meest positieve, verstandige en intieme relaties te zijn die we ooit zullen hebben.Dit betekent echter niet altijd het geval als dat ...In de loop der jaren, deze behoefte aan goedkeuring kan pathologisch geworden, het creëren van emotionele banden die bieden onze moeder heeft macht over ons welzijn voor het grootste deel van ons leven.
Het feit dat onze moeder ons erkent en accepteert, is een dorst die we moeten lessen, ook al moeten we lijden om dit te bereiken. Dit veronderstelt een verlies van onafhankelijkheid en vrijheid die ons uitdooft en transformeert.
ShareHoe begin je te groeien als een vrouw en dochter?
We kunnen niet ontsnappen aan deze band, omdat het gezond is of niet, het zal er altijd zijn om onze toekomst te observeren.
ShareHet besluit om te groeien betekent emotionele wonden te reinigen of problemen die niet zijn opgelost in de eerste helft van ons leven. Deze overgang is geen gemakkelijke taak, omdat first we eerst moeten vaststellen welke delen van de moederlijke relatie genezing en oplossing nodig hebben.
Ons gevoel van huidige en toekomstige waarde hangt hiervan af. Dit komt omdat er altijd een deel van ons is dat vindt dat we onszelf teveel moeten geven aan onze familie of onze partner om de liefde waardig te zijn. Moederschap en zelfs de liefde voor de vrouw blijven culturele synoniemen in de collectieve geest.
Dit veronderstelt dat onze behoeften altijd worden gedegradeerd naar de vervulling of niet van anderen. Als gevolg daarvan zijn we niet toegewijd aan het cultiveren van de geest van onze vrouw, maar aan het vormgeven aan de smaak van de maatschappij waarin we leven.
De verwachtingen van de wereld over ons kunnen zeer wreed zijn.In feite zou ik zeggen dat ze een echt vergif vormen dat ons dwingt onze individualiteit te vergeten.
Dit zijn de redenen waarom het zo noodzakelijk is om de keten van pijn en de hele genezing van onze banden te doorbreken, of de herinneringen die we eraan hebben. We moeten ons ervan bewust zijn dat deze banden al heel lang spiritueel zijn en daarom is het aan ons om vrede met hen te sluiten. Share
Geraadpleegde bron: Moeders en dochters van Christiane Northrup