Het leven bestaat uit verliezen en binnen die verliezen zijn diegenen die ons op de een of andere manier kunnen verlichten, degenen die onverschillig zijn en degenen die we niet willen zien. Het kan een persoon zijn die weggaat, maar het kan ook een voorwerp, een mogelijkheid of een droom zijn. Om dit soort verlies het hoofd te bieden, vooral degenen die onze huid snijden en een diepe wond achterlaten, is rouw noodzakelijk.
Rouwen is een emotionele toestand waarin we onze droefheid kunnen uitdrukken, waar mensen naar ons toe komen om ons een beetje genegenheid te geven om op een bepaalde manier de kou te compenseren die binnenkomt door de leegte die door het verlies is gecreëerd. Een emotionele toestand ontworpen voor empathie, voor een paar woorden en veel begrip.
Rouwen wekt niet altijd empathie op
Helaas kan rouwen op veel manieren gecompliceerd zijn. De eerste is omdat sociale ondersteuning mogelijk niet voorkomt. De meeste mensen begrijpen wanneer een persoon lijdt omdat ze een geliefde hebben verloren en helaas is het een ervaring die we allemaal zullen hebben, vroeg of laat. Voor sommige mensen met andere soorten verlies is het echter minder begrijpelijk. Mensen die hun leven nooit met een hond of kat hebben gedeeld en nooit van een dier hebben gehouden, begrijpen de pijn die door hun verlies wordt veroorzaakt niet. Andere moeilijk te begrijpen verliezen zijn kansen of dromen.
Ze zijn eigen aan elke persoon, vaak gekoesterd in eenzaamheid en daarom behouden ze een illusie die moeilijk in woorden uit te drukken is omdat ze nergens mee te vergelijken zijn. Je kunt tegen de ander zeggen dat je verdrietig bent omdat al het werk dat hij al jaren doet, is verdwenen, maar toch is het heel moeilijk te begrijpen waarom je niet al je moeite hebt gedaan en je gezicht niet hebt gezien op slechte dagen. Het uitleggen van dit alles is erg ingewikkeld. Misschien is het eerste probleem dat rouw presenteert daarom het begrip van de ander van de pijn die het met zich meebrengt.
ShareDe drie functies van rouw
De eerste functie van rouw is om te erkennen dat het verlies bestond.
In feite is een ervaring die op een of andere manier antagonistisch is aan verdriet ontkenning: leven alsof die persoon, droom, illusie, object of dier in ons leven doorgaat. De persoon die een verlies weigert, verzet zich tegen het ervaren van rouw. In feite, wanneer deze ontkenning op de eerste momenten plaatsvindt, hebben we het over een adaptieve strategie die de emotionele impact vertraagt terwijl de hersenen, zelfs als ze onbewust de informatie beginnen te verwerken. Dit gebeurt echter niet wanneer de ontkenning wordt verlengd en de persoon niet aan het rouwproces kan beginnen.
De tweede functie van rouw is om te erkennen dat deze persoon, object, droom, dier of wat dan ook echt heeft bestaan. Mourning dient op de een of andere manier om de herinnering aan wat verloren is te wissen. In die zin kan de ontkenning van rouw een gevoel van schuld brengen, want zolang de persoon zichzelf probeert te beschermen, voelt hij dat hij zijn geheugen verraadt en niet erkent het belang van degene die weg is. Op deze manier verzamelen we meer negatieve gevoelens en zelfs wat wrok en minachting voor onszelf. Rouw speelt een rol van herkenning en eerbetoon.
Share
Eindelijk,rouw laat het verhaal zich ontvouwen:
geeft ons de ruimte om een eindpunt te stellen en een nieuw hoofdstuk in ons leven te beginnen. Bovendien trekken we in veel gevallen, hoewel niet altijd zoals we eerder hebben gezegd, de aandacht van anderen. We vinden mensen die naar ons luisteren, luisteren naar ons met empathie, en dus voelen we ons niet zo alleen. We voelen ons welkom en een mogelijk gevoel van verlatenheid kan verdwijnen vóór de genegenheid die anderen bieden. Rouwen is daarom een intieme daad, een daad van herkenning en liefde voor de persoon die ons heeft verlaten. Een brief geschreven in de wind waarin we de openstaande vragen hebben gesloten, waarbij we de gedeelde tijd bedanken en in de handtekening deze eenvoudige woorden nooit zullen missen: "Ik zal je voor altijd missen."