Ik meet mijn dromen niet langer volgens mijn leeftijd.Door zoveel tijd te besteden aan het meten van dingen naar leeftijd, kwam ik op plaatsen die te droog waren voor mijn gevoeligheid. Ik haastte me door velden waar ik de vruchten van het leren kon plukken als ik was gestopt.
Ik kwam aan op verlaten stations waar nog geen trein klaarstond om te vertrekken. Er was niets voor mij.Door op mijn leeftijd te handelen, was ik verwikkeld in een ruige en lineaire wanhoop van gebeurtenissendie ik niet wilde beëindigen, laat staan dat ik had geleefd, omdat ik er niet op voorbereid was.Door op mijn leeftijd te handelen, laat ik toevallige passies voorbijgaan, denkend dat ze zich uitbreiden en samentrekken volgens mijn toekomstige verlangens. Ik begreep in tweeën de conclusies die me mijn hele leven zouden hebben gediend, toen ik met pensioen ging vanwege alleen maar de schuld van het leven in een tijd die ik verkeerd vond.
Mijn dromen zijn niet oudIk geloofde dat de lessen in fasen kwamen, geen ervaringen. Maar nu heb ik geleerd dat mijn dromen geen leeftijd hebben, alleen maar verlangen.
Ze willen worden gevoed met standvastigheid, dankbaarheid, enthousiasme en vastberadenheid. Nu zie ik niet wat het bord raakt, want ik ben me bewust van welk huis ik ben en ik ben degene die de dobbelstenen speelt.
Veel gezichten komen naar buiten, maar vallen standvastig en zeker; net als mijn houding ten opzichte van deze droom die ik wil blijven behandelen.Ik ben niet bang om te blijven spelen om te dromen, omdat ik dit serieuzer neem dan een opgelegde verplichting.Mijn dromen worden niet gemeten
Mijn dromen hebben geen leeftijd, maar verlangen om vervuld te worden. Iets dat niet wordt gemeten in een identiteitskaart, een curriculum vitae of op een normatieve ontwikkelingsschaal. Ze meten zichzelf aan de wil om de rest van de wereld te vertellen dat het me niet meer uitmaakt of ik ze kan bereiken vanwege mijn geboortejaar. Ze worden gemeten aan het gevoel van leegte waarmee ik bleef doen wat er in de dobbelsteen kwam zonder de wil te hebben, en door de angst om niet te willen dat het zichzelf herhaalde.
Ik ontken de tradities die ik niet leuk vind, de subtiele opleggingen die ik diep verafschuw.
Ik omhels ze als ik er zin in heb, niet als er rijst komt, want wat belangrijk is voor mijn geluk is mijn rijst. Die in mijn pan, die in mijn ziel.Mijn dromen zijn niet in de lucht, ze zweven voor mijn plezier
Mijn dromen hebben geen onbetrouwbare bases omdat ik ze meer heb gedroomd dan dat ik in de tastbare realiteit leefde. Ik heb een mentale training gevolgd over het genot van mijn dromen, zelfs zonder aanwezig te zijn in mijn leven, omdat ik een hedonist ben,
Ik geniet ervan te genieten van de geneugten van het leven die de verbeelding mij kan geven.
Wanneer mijn geest me een prachtig pad in mijn neurale circuits laat zien, voed ik ze zodat ze geen vonken loslaten, en dus houd ik mezelf gelukkig en hoopvol. Het is een overlevingsstrategie die geen naïviteit betekent, maar volwassenheid om te stoppen met het maken van je leven ellendig, zelfs als het een klein moment van de dag is. "Als je kastelen in de lucht hebt gebouwd, hoeft je werk niet verloren te gaan; leg gewoon de basis onder hen. " -George Bernard Shaw-
Mijn dromen zullen nooit pijn doen, maar ze kunnen jaloezie veroorzakenIk weet niet waarom andermans dromen je zo veel storen, ze willen dat je uit de cloud komt wanneer dit het meest prachtige deel is. Ik ben vastbesloten om ze uit te voeren, maar ik wil geen enkele stap missen. Ik ben ervan overtuigd dat we, net zoals we moeten genieten van de onschuld van de kindertijd, de geur van de droom moeten ervaren die zonder haast of dwang door onze levens loopt.
Maar pas op voor mensen die geen verlangens of verwachtingen hebben. Vaak zullen ze je ontmoedigen totdat je in staat bent om de klap op te merken met de harde realiteit, zo hard valt dat het lijkt alsof er alleen de gevolgen zijn, het geschreeuw en de dagen vol routine en verdriet. Ik wil ze met iets meer verbeteren, het is een voorrecht dat ik niet wil dat iemand iets van mij neemt.
Het is niet dat ik niet voor mijn dromen heb gevochten, maar ik weiger dat het gewoon een gevecht is.
Ik wil mijn droom niet in een nachtmerrie veranderen. Daarom moet je de tijden beheersen, de dingen die te maken hebben met mijn volwassenheid en de manier waarop de wereld met me meegroeit. Om er te komen is belangrijk, maar het is nutteloos om dit met een neergeslagen blik te doen. Dit is niet jouw droom, het is jouw ego dat je vraagt om de rust te krijgen, en niet te volbrengen zoals je wilt.
Iemand die iets echts wil, gaat niet een dag zonder twijfels over hoe dit te bereiken: onzekerheid, teleurstelling, verdriet; maarleegte verschijnt alleen als je de strijd verlaat, ook al heb je kracht. "Wanneer onze dromen uitkomen, begrijpen we de rijkdom van onze verbeelding en de armoede van de realiteit." N -Ninon de Lenclos- Maatschappij grijpt dromen; Ik sta het niet toe
De maatschappij wil geen mensen met dromen anders dan degene die ze probeert op te leggen
en soms kan het een beroep doen op de leeftijd als een methode om je af te raden en ervoor te zorgen dat je het pad verlaat.
Maar in werkelijkheid is de slechtste leeftijd degene die geen zelfkennis heeft. Op 16-jarige leeftijd voel je een existentiële leegte en met 63 een bestaan waarin geen plaats is voor deze leegte. Dus stop met luisteren naar die mensen die zeggen dat je op jouw leeftijd niet iets zult kunnen overwinnen, dat dit iets is van een andere fase. Laat zien dat
mensen niet gestratificeerd zijn door stadia, maar door verlangens die ons meer geneigd voelen om te leven dan anderen, afhankelijk van of we al voorbereid zijn of nog niet. Als je doet wat je wilt, laat je anderen zonder argumenten achter en blijf je genoeg achter.
Als je weggaat, zul je je argumenten krachtiger maken
zodat je je droom blijft vervullen: om de authentieke en levendige dromen die je bij anderen ziet, uit elkaar te halen. Ze zijn het slachtoffer van de realiteit: omdat ze niet wisten hoe ze moesten dromen, weten ze ook niet hoe ze moeten leven.