De mythe van het schip van de krankzinnigen begon te worden vermeld in het jaar 1486, aan het begin van de Renaissance. Een man genaamd Sebastian Brandt schreef een lang gedicht met de naam Arrenschiff of Stultifera navis. Het gedicht spreekt over een zeereis gemaakt door gekken naar een plaats genaamd "Narragania" of "Locagonia".
Jeronimo de Bosh, El Bosco, was directer. Hij ontwikkelde een schilderij genaamd "The Ship of the Mad". Daar legt hij de bedevaart vast van een groep mannen en vrouwen die niet bij zinnen zijn en die per boot naar een onbekende bestemming reizen. Dat is de essentie van de gekke scheepsmythe. Degenen die het niet eens zijn met het schema van de collectieve rede moeten in de onmetelijkheid van de zee worden gegooid. Ze zijn bestemd voor een zwervend leven, zonder een land, zonder land. Gewoon een oneindige reis. "Waanzin kan niet worden gevonden in de natuur. Waanzin bestaat niet, behalve in een samenleving bestaat het niet buiten de vormen van gevoeligheid die het isoleren en de vormen van afstoting die het uitsluiten of vangen. "
-
Michel Foucault-Michell Foucault in zijn 'History of Madness in Classical Times', zinspeelt op de mythe van het Ship of Fools
. Het geeft aan dat het echte bases kan hebben. Er zijn documenten uit de oudheid en uit de Middeleeuwen waarin schepen worden genoemd wiens lading veel "dwazen" was. Volgens deze verhalen konden ze zich niet in een haven aanmeren. Ze moeten bij iedereen weg zijn.De mythe van het schip van de gek is de essentie van de constructie van het concept van waanzin
. Ook de reactie van de samenleving daarop en de behandeling die automatisch moet worden toegepast. Er zijn verschillende leringen in dit verhaal, en daarna lichten we er drie uit.1. Krankzinnigheid is onaanvaardbaar voor de samenleving
In klassiek Griekenland werden de eerste studies gemaakt van wat er in de geest gaande was. Er waren verschillende meningen over waanzin.
Het werd beschouwd als een demonische toestanden vervolgens bij Hippocrates, een onbalans van lichaamsvloeistoffen die met een goed dieet zouden moeten worden behandeld. Iets soortgelijks gebeurde in Rome. Met de Middeleeuwen is de waanzin definitief het rijk van het bovennatuurlijke ingegaan
. Er was geen sprake van waanzin als zodanig, maar van bezit. Op dit moment waren ostracisme en segregatie, net als in voorgaande, een normale behandeling voor mensen met psychische stoornissen.Blijkbaar is de aanwezigheid van iemand die een discours uitduidt dat buiten het heersende patroon ligt, altijd ondraaglijk geweest voor samenlevingen. Het wordt als een bedreiging beschouwd. Foucault geeft aan dat het een bedreiging vormt voor de gevestigde orde en daarom veroorzaakt het angst en veroorzaakt het segregatie. Er zijn mensen die beweren dat de mythe van het schip van de gekke zijn eerste uitdrukkingen heeft in Griekenland. Het was een vorm van uitsluiting om het 'algemeen welzijn' te 'beschermen'.
2. De mythe van het schip van gekken en brutaliteit In tegenstelling tot andere patiënten, voelen we geen mededogen voor de gek. Kortom, we zijn bang voor hen. Hoewel psychische stoornissen in principe niet "besmettelijk" zijn, zoals het geval zou zijn met lepra of tuberculose, veroorzaken ze een diepe afwijzing bij anderen. Deze afwijzing resulteerde vaak in brutaliteit.De mythe van het schip van de krankzinnigen is een intolerante en wrede manier om geestesziekte te benaderen. Segregatie is echter slechts een van de 'minst radicale' manieren om met waanzin om te gaan. Er zijn en zijn er andere, veel brutaler praktijken geweest. In veel gevallen zijn mensen met psychische stoornissen bijvoorbeeld gemarteld.
In de Middeleeuwen werden de "gekken" verbrand, geslagen en vaak behandeld als dieren. Men geloofde dat er "de steen der waanzin" was en dat het in de hersenen was. Velen zijn verminkt om dit element uit het kwaad te halen.
Het moderne tijdperk ontstond en het idee verspreidde zich dat de gekken moesten worden opgesloten in plaats van te worden uitgezonden voor een zwervende reis, zoals gebeurde in de mythe van het schip van de gekken.3. Het concept van waanzin is diffuus en onnauwkeurig
Zelfs in het midden van de 21e eeuw is er geen definitief concept van wat waanzin is. Veel minder heeft in andere tijden bestaan.Tijdens de Middeleeuwen en de Moderne Tijd werd iedereen die van de norm afweek, gek genoemd
. Cognitieve beperkingen, rebellerende mensen, prostituees en bijna alle mensen die niet aan de heersende parameters voldeden, waren allemaal in dit concept. Zeker zullen velen verrast zijn om dit te lezen. Misschien denken ze dat we ons gelukkig in andere tijden bevinden. Echter, momenteel is de verandering niet zo zichtbaar. We leven in een samenleving die alleen collectieve wanen accepteert. Bijvoorbeeld de overtuiging dat een merk het superieur maakt. Er zijn landen in de wereld waar bepaalde mensen geloven dat ze meer zijn dan anderen die kleding van een bepaald merk dragen. Dit wordt niet als waanzin beschouwd. Aan de andere kant lijkt een discours gesteund door een enkele persoon ongezond en wordt dienovereenkomstig behandeld.Wreedheid blijft geestesziekte achtervolgen. Soms is deze ongevoeligheid in het gezin zelf