Niet alles dat ons omringt, is zinvol, niet alles wat van pas komt. Het dagelijks toepassen van geschikte emotionele en psychologische filters zal voorkomen dat bepaalde toxiciteiten ons bereiken. Het zal de gecamoufleerde wolven van verleidelijke schapen en de virussen verbazen die in staat zijn om buitensporige lasten, stress en bittere ervaringen in ons te ontwikkelen.
Al deze dimensies zijn belangrijk en zijn niet even bekend. Om echter een beetje beter te begrijpen wat het betekent om deze "psychologische paraplu's" niet dagelijks toe te passen, laten we beginnen met praten over vermoeidheid. De meest voorkomende slijtage heeft zijn oorsprong, zoals we al weten, in een fysieke inspanning. Hoe vreemd het ook mag lijken, er is een ander type dat vaker voorkomt in de populatie en dat meestal meer chronisch is.
-George Sand-
"We praten over vermoeidheid van emotionele oorsprong die in staat is om in ons een psychosomatisch beeld te creëren, waar er geen tekort is aan pijn in de nek, rug, hoofdpijn, spijsverteringsproblemen ... Velen noemen het simpelweg "burn-out".
Het slepen van deze emotionele uitputting, die het fysieke overstijgt totdat we gevangen worden, leidt vaak tot een heimelijke depressie die niet altijd gemakkelijk te diagnosticeren is. De oorsprong van dit soort realiteit zo concreet is in het openlijk doorlaatbaar zijn voor alles wat ons bereikt, tot alles wat ons omringt. Het feit dat we geen hindernissen, beperkingen en positie achter een schild plaatsen in het aangezicht van wat ons niet goed doet, ons schaadt en benadrukt, zal van binnen verslagen worden, overweldigd door apathie, ontmoediging en frustratie.
We moeten leren om de realiteit op een andere manier onder ogen te zien: onszelf beschermen.
Permeabiliteit: een veel voorkomend probleem De doorlaatbaarheid die wordt toegepast op het menselijk gedrag heeft een zeer reëel en zelfs noodzakelijk doel: we moeten ons openstellen voor alles wat ons omringt om te leren, nieuwe kennisregelingen op te nemen en te overleven. Filteren in ons wezen wat anderen ons brengen of toevoegen, stelt ons in staat te groeien en dit is zonder enige twijfel iets geweldigs.
Wat soms tot ons komt, is precies wat we nodig hebben. We hebben dit allemaal op een gegeven moment doorstaan. Daarom gaan degenen die een rigide denkschema en een gesloten geest hanteren niet vooruit, maken geen misbruik van deze nieuwe mogelijkheden om gelukkig te zijn. Dus,
meestal moeten we omgaan met hersenen die geprogrammeerd zijn om ontvankelijk te zijn
, poreus als een spons die alles om ons heen wil absorberen. Maar hier komt het probleem,wat het brein instinctief niet doet wat ons psychologische evenwicht nodig heeft.
Ontvankelijk zijn leidt niet altijd tot persoonlijke ontwikkeling, maar juist het tegenovergestelde leidt tot emotionele involutie. In feite, en in dit verband, is het zeer interessant om te onthouden wat Albert Ellis in zijn benadering van rationele gedrags-emotionele therapie 'de triade van ongeluk' noemde. Volgens Ellis passen mensen dagelijks drie soorten irrationele verwachtingen toe die ons onveranderlijk naar dat klassieke ongeluk leiden, waar ook de emotionele uitputting is die hierboven is genoemd. Dus, samen met het irrationele denken dat 'we alles goed moeten doen' of dat 'anderen me altijd zullen behandelen zoals ik dat wil', is ook de derde waarop we moeten reageren, namelijk: 'Ik hoef de confrontatie niet aan te gaan die me stoort of me zorgen baart. '
Als we doorlatend zijn, stoppen we ook met wat we niet leuk vinden.
We verdunnen als water en zout, een onaangename mengeling die we elke dag doorslikken. Niet de beste optie. Als wat niet past, jezelf beschermen Hoe ver ben je bereid om toe te geven zonder op te geven wie je bent?
Hoe ver laat je anderen je in je persoonlijke universums slepen? Niet alles wat meekomt komt, noch alles dat aankomt moet in je leven worden opgenomen.
"Alles heeft zijn grenzen, alleen onze eigen vindingrijkheid is grenzeloos." -Rabindranath Tagore-
Het is essentieel om te leren de juiste persoonlijke grenzen te zetten.
Om te leren wat veronderstelt en impliceert dit zeer fundamentele strategie van onze eigen persoonlijke groei, te visualiseren voor een moment een heldere en warme cirkel die ons omringt. Deze ruimte waarin we ons bevinden is een gebied dat ons beschermt tegen de buitenwereld en dat ons op zijn beurt in staat stelt om contact te maken met anderen zonder te hoeven samenvoegen.
Op zijn beurt heeft deze magische cirkel een fantastische eigenschap: hij is flexibel. Stelt ons in staat te verhouden zonder verlies van de eigen identiteit, en strekt zich, op zijn beurt, als we iets of iemand die ons kunnen helpen groeien zonder pijn ons te zien. Deze cirkel is echter wijs en meedogenloos. Wanneer ze ons schade willen berokkenen, zal het onmiddellijk samentrekken, omdat
deze defensieve barrière nauw verbonden is met onze eigen waarden, ons zelfrespect en onze identiteit.
Als de volgende schade aanricht, laat het weg en dat is het. Deze persoonlijke grenzen ontwikkelen zich meestal in onze vroege jeugd en adolescentie; het is echter gebruikelijk dat ze op bepaalde momenten in ons leven zijn geschaad, met geweld geopend door overmatige doorlaatbaarheid. Geen probleem, het is niet het einde. We zijn er altijd op tijd om het te verhelpen, om de gebroken delen te dicht te branden om nog een perfecte, sterke en krachtige cirkel te creëren. Een cirkel die de gewenste flexibiliteit om te weten wat past bij ons en wat er wordt best overgelaten in de foyer van ongewenste
gasten, de wachtkamer van valse vrienden, valse dromen en valse hoop. Niet alles dat van pas komt. Onthoud dat.