Lijden heeft mij geleerd wie ik ben. Ik kon delen van mij kennen die ik nog niet eerder had gezien of die ik niet wilde overnemen. Ik heb altijd gewenst dat er niets ergs in mijn leven was gebeurd, maar ik begreep dat het willen van dit iets onmogelijks wil.
We lijden allemaal op de een of andere manier. We hebben verschillende omstandigheden doorgemaakt die ons markeerden. Omstandigheden die we wilden dat we niet hadden geleefd, maar we moeten begrijpen dat dit onmogelijk is. Het leven is voor niemand roze, ook al is het voor sommigen onder dezelfde omstandigheden leuker dan voor anderen. Dat is de sleutel.
In plaats van ons te richten op proberen te leven zonder lijden, moeten we leren anders te leven. Leer het te gebruiken om te groeien en opnieuw te bouwen, en daarvoor moeten vaak verschillende vaardigheden worden ontwikkeld in de veilige ruimte van therapie.
Het gaat niet om het vermijden van lijden, maar om leren om het in je levensverhaal op te nemen als een extra hoofdstuk dat je precies daar bracht waar je bent.
Therapie als veilige ruimte
Psychologische therapie moet worden begrepen als een veilige ruimte voor iedereen die therapy gebruikt. In de therapie is er geen oordeel, er zijn geen absolute waarheden en alles wat er gezegd wordt, blijft onder het beroepsgeheim. Dit geheim kan alleen worden verbroken als de patiënt zichzelf, anderen of een gerechtelijk bevel schade toebrengt.Bovendien is therapie een plaats waar u een veilige basis legt die voor stabiliteit zorgt, zelfs als uw leven moeilijk is geweest. Daartoe proberen psychologen - samen met de patiënt - een therapeutische alliantie op te bouwen als een veilige band waarop therapie kan worden gebaseerd.
Deze unieke link, indien goed ingeburgerd, maakt het mogelijk om een klimaat van vertrouwen te consolideren.
Dit klimaat maakt het gemakkelijk om alle angsten en lijden die zich in hem verbergen, te behandelen. Omdat we voordat we de copingvaardigheden verwerven die ons in staat stellen stappen te ondernemen om te gaan met wat lijden veroorzaakt, voldoende vertrouwen moeten hebben om er zonder angst over te kunnen praten. Er is vaak geen nadruk gelegd op het blootleggen van angsten, maar eerder op het creëren van een stevige basis om met hen mee te wandelen.
DelenNaam geven aan lijden
Naam geven aan lijden bestaat niet in het gebruik van diagnostische labels. Het is vaak niet mogelijk om een van deze labels te gebruiken omdat er geen correspondentie is.
Soms is de oorzaak van ons lijden zo uniek of zo alledaags dat het geen naam mas heeft, maar we moeten er een geven. Die naam kan alleen bedoeld zijn voor degene die hem heeft gegeven, en dat is genoeg. Het kan mijn donkere kant zijn, het kan nervositeit zijn, het kan de schaduw zijn of het kan zijn wat je maar wilt. Het is een naam die in de therapeutische ruimte zal worden gebruikt om iets van zichzelf te definiëren, en dus een individueel ding dat, zelfs als het een algemene naam heeft, een unieke betekenis zal hebben.Naam geven aan lijden helpt om het probleem dat de oorzaak is van onze eigen kwelling te definiëren, zodat we het kunnen veranderen of incorporeren.
Share
Zodra je een naam hebt, zal dit lijden een nieuwe betekenis hebben.Het zal veranderen van een gevoel naar iets helderder. Een ding dat vorm heeft gekregen en kan worden verklaard en begrepen door zowel de psycholoog als de patiënt. Dus het is iets dat kan worden veranderd of opgenomen.
Neem ervaring op in een nieuw zelf Wanneer de oorzaak van het lijden iets is dat in het verleden is gebeurd en niet kan worden veranderd, is de beste manier om het te overwinnen het in je levensverhaal op te nemen. Dit is geen eenvoudige zaak, maar het is ook niet onmogelijk.
Om iets op te nemen, moet je het accepteren. Je moet dat accepteren
wat er ook gebeurde, het is nu nutteloos om je schuldig te voelen.
Het heeft ook geen zin om anderen de schuld te geven omdat het verleden voorbij is en je het niet kunt veranderen. Het werk dat deze integratie vereist, deze acceptatie van lijden, is erg groot. Maar het is noodzakelijk om te laten stromen wat slecht is en het op een natuurlijke manier accepteren om een nieuw zelf te bouwen.Herbouwen is een grote stap, maar een stap die leidt naar de acceptatie van die duistere kant die van binnenuit naar boven komt. Je voelt niet langer een leegte vol pijn of je vecht tegen je innerlijke demon. Je zult jezelf opnieuw opgebouwd hebben en je zult hebben geleerd dat wat er is gebeurd jou heeft gemaakt tot wie je nu bent.