Het leven is een weg. Het is als een metafoor bekeken, zowel in de literatuur als in de psychologie. En we weten allemaal dat het niet precies een rechte en gemakkelijke weg is: er zijn stijgingen, afdalingen, afwijkingen en veel obstakels om te overwinnen. We moeten echter blijven doorgaan.
Het probleem doet zich voor wanneer we uit de weg gaan, niet om een omweg te maken, maar een doodlopende weg in te gaan. Het gebeurt zonder dat we het kunnen waarnemen; we denken dat het een kortere weg is, een manier om onze reis te volgen, en onverwacht zien we een muur.
Succes in het leven wordt niet afgemeten aan wat je hebt bereikt, maar aan de obstakels die je hebt overwonnen.Share
Vele malen zijn we bijna aan het einde van de straat, kijken naar een muur, begrijpen niet waarom er geen uitgang is of wachten op een deur die mag worden geopend. We lijden omdat we niet kunnen blijven lopen, maar we gaan niet terug, en we blijven naar de muur kijken, verdrietig en wanhopig.Ga vooruit in ons dagelijks leven
Verlaat de metafoor en keer terug naar ons dagelijks leven.
Er zijn situaties en mensen die ons nergens heen leiden, wat ons in dit impasse laat. Vriendschapsrelaties of romans die ons niet goed doen of geen toekomst hebben, maar we klampen ons er nog steeds wanhopig aan vast. Projecten of werken die ons treffen, die ons in ruil daarvoor bijna niets teruggeven, maar we leggen onszelf niet neer. Wanneer u zich in een situatie bevindt die u pijn doet en u ongelukkig maakt, moet u stoppen om na te denken:
Ben ik een obstakel te overwinnen of verlamd in een doodlopende weg? Als je antwoord de eerste optie is, moet je blijven vechten. Maar als het de laatste is, is het essentieel om te erkennen dat het sluiten van de deuren en het vrijgeven van alles dat ons verhindert om ons pad te volgen, de meest correcte actie is om te nemen. Terug naar de metafoor,
probeer diep te ademen, zodat je je kunt omkeren en het doodlopende weg kunt verlaten. Zonder naar de achtergelaten muur te kijken. Ga terug naar de hoofdweg, met zijn steile hellingen, bochten en stenen onderweg, maar ook met al zijn vorderingen en met al zijn mogelijkheden en mogelijkheden voor de toekomst. In het leven is het noodzakelijk om afstand te nemen van situaties of mensen die ons verlammen en die het niet goed doen voor onszelf.
We geloven dat het doen van pijn pijn doet en dat we niet in staat zullen zijn om zo'n verandering aan te brengen. We beoordelen mentaal alles wat er mis kan gaan als we dat doen. Maar niets van wat we ons voorstellen is waar;
Het doet pijn om te blijven en de angst te voelen om dingen te veranderen, angst voor het onbekende. Op de achtergrond is de muur die ons ervan weerhoudt om vooruit te komen iets bekend en vertrouwd, en wat ons bang maakt, is dat we met andere dingen moeten omgaan. We moeten dapper zijn, laten we het bij naam noemen. Kijk naar alle dingen die muren in je leven vertegenwoordigen. Onze muur kan een partner of ex-partner zijn. Het kan een vriendschap, een familielid, een collega zijn. Het kan een werk zijn dat we niet kunnen opgeven, of onderzoeken waarvan we denken dat ze geschikt zijn, zelfs als ze niet overeenkomen met onze ware roeping. Het kan zelfs een hobby zijn die we haten maar die we samen met iemand anders proberen te doen.
Het raken van de voormuur maakt ons niet sterker, veroorzaakt angst, frustratie, verdriet en een slecht humeur. En wat nog erger is: hopeloosheid en conformisme, voorbij de gedachte "Ik kan niets doen" of "Ik zal nooit uit deze situatie komen".
We keren ons om en keren onze rug naar de muur. Geen schuld voor het achterlaten van giftige mensen, banen die niet goed zijn en alle dingen die we haten. Zonder angst voor het onbekende en voor wat komen gaat. Laten we teruggaan naar wat we willen bereiken en naar wie we willen zijn.
Zeker, we kunnen een opwindende reis door het leven verwachten.