Als we een deur sluiten, doen we het niet uit trots, laat staan uit lafheid. We doen het omdat het geen zin meer heeft wat er wordt geïnvesteerd in relatie tot wat wordt ontvangen, omdat er geen wil meer is, niet langer past in de stukken, de verlangens, de gemoedstoestanden. Het is dan wanneer het tijd is om de poort van angst over te steken om andere deuren te openen.
Hoewel we meer dan gewend zijn om te horen dat wanneer "de ene deur sluit, de andere opent", er nuances zijn om te overwegen. Deze ingangen, deze nieuwe universums van kansen, verschijnen niet als magie voorbijgaat. Het is noodzakelijk om naar hen te zoeken, ze te verstrekken en om bepaalde interne mechanismen hiervoor in te voeren.
"Geluk deur opent naar binnen, gewoon af te stappen een beetje om het te openen, want als we te duwen, zal de deur weer te sluiten."
-Sören Kierkegaard-
We hebben allemaal wel eens de onvermijdelijke gewoonte van de tune zelfs een emotioneel kanaal: dat van lijden, van gehechtheid aan wat verloren is, van onthouden wat niet is bereikt, en van de bitterheid van zoveel teleurstellingen. Op de een of andere manier, en gezien al deze afgrond van complexe emoties, wat we vaak doen, laten we een oneindig aantal deuren open met de poster "indien nodig".
We moeten echter stoppen om de bries te voelen die deze halfopen deuren met zich meebrengen. Het is een koude wind ruiken van tijd tot stilstand gekomen, de uitgedroogde tranen van onvervulde dromen, en waar naast, van tijd tot tijd komen de echo's van die stemmen die ooit ons pijn.
We moeten ze sluiten, door onze eigen balans en mentale gezondheid.
De deur die we niet durven sluiten
Alvorens te spreken over deze universa die zich openen achter vele deuren die onze eigen naam dragen, laten we eerst die dieper verdiepen die we nog niet hebben gesloten. Wat betekent het om een cyclus te beëindigen, een stap te zetten, een baan te verlaten of zelfs een relatie te beëindigen?
Het betekent boven alles hoe je afstand kunt doen van, en verzaking is iets dat niemand voor ons heeft voorbereid. De maatschappij zelf en zelfs de opleiding die we ontvangen, hebben ons altijd overtuigd dat we alles kunnen hebben zonder iets op te geven.
Echter, als we denken dat dit delicate gebaar van moed voor een moment, zullen we ons realiseren dat de zeer gebaar om te rijpen, om te groeien en om een bepaalde kwaliteit van leven, impliceert leren om deuren te sluiten, al die deuren die niets aangenaam wind gebracht.
Het leven zelf dwingt ons om beslissingen te nemen op een constante basis. Omdat je gelukkig moet zijn, niet vergeten, moet je beslissingen nemen. Als we de deur niet definitief dichtslaan naar datgene wat pijn doet, niet past en ons draagt, zullen we ons eigen geluk opgeven.
Omdat, vergeet niet: geluk is onbetaalbaar, heeft regels en een ervan is moedig durven zijn. Bestaan is uiteindelijk jezelf dwingen, de ene voet voor de andere zetten, terwijl het hart zich met een dosis moed opent voor nieuwe kansen.
Tips om het einde van een fase onder ogen te zien
Woorden die niet werden uitgesproken toen er gelegenheid was en we werden overvallen door lafheid, houden ons terug naar het verleden. Weeg de verloren kansen en eindeloze "waarom" die nooit zal worden beantwoord. Zoveel keren kijken we naar gisteren dat het heden verdwijnt, en dit is niet gezond of normaal.
"Wanneer een deur sluit een andere opent, maar we brengen zoveel tijd op zoek naar de gesloten deur dat we niet kunnen zien dat heeft geopend voor ons."
-Helen Keller- Niemand kan "live" op twee plaatsen tegelijk , of je gaat vooruit of word de prachtige bladwijzer die voor altijd in het meest pijnlijke hoofdstuk blijft.Zichzelf niet laten ontdekken hoe dit verhaal eindigt: zijn verhaal. Dit is niet goed, je moet de stap zetten, de deur sluiten, de bladzijde omdraaien, de persoon worden die je echt bent en dat anderen geprobeerd hebben te modelleren naar jouw wens.
Strategieën om een stap te beëindigen en het vinden van een nieuwe persoonlijke universum
Sluit de deur is niet bepaald de makkelijkste ding, omdat een of andere manier, niet alleen achter wat ons ongelukkig maakt, maar soms zijn we ook gedwongen op te geven bepaalde dingen waarmee we ons identificeerden, die van ons waren en ons gelukkig maakten.Laten we deze strategieën eens nader bekijken.
Oefen persoonlijke verantwoordelijkheid door innerlijke dialoog met jezelf.
- Stel jezelf de vraag wat je tegenhoudt, wat voorkomt dat je de stap zet om die deur te sluiten. Definieer je angsten, noem ze en probeer ze te rationaliseren. Stel jezelf ook de vraag of je over een paar jaar op dezelfde plek wilt zijn als waar je nu bent.Word je bewust van je sterke punten.
- Je hebt talenten: benadruk je deugden, je waarden, je prestaties. Vergeet niet dat uw sterke punten ook de mensen zijn die u echt steunen en echt van u houden. Teken een plan voor uw nabije toekomst.
- Visualiseer waar en hoe je over zes maanden wilt zijn. Raak betrokken bij dat positieve gevoel dat deze beelden vergezelt. Inspireer jezelf met hen. Ga door zonder gewicht.
- Laat al het gewicht vallen, ga met blote voeten op pad, de geest matig en de aandacht van de ogen. Loop zonder haat, zonder wrok en zonder de stenen die we vaak op onze rug dragen en die ons ziek maken met hun emotionele gewichten. Sluit de deur en kijk gewoon rond met hernieuwde hoop.
Je bent nog een ster in dit universum op zoek naar nieuwe en prachtige kansen.