De amygdala is een onderdeel van de zogenaamde deep brain, die basisemoties, zoals woede of angst en ook de overlevingsdrang excelleren. Eenvoudig, voor de evolutie van welke aard dan ook.De amygdala, deze structuur amandelvormig, is kenmerkend voor alle gewervelde dieren en in de diepte van de temporale kwabben deel van het limbische systeem en verwerken alles wat met onze emotionele reacties.
In neurobiologie is bijna onmogelijk om een enkele emotie of een enkele functie om enige structuur te associëren, maar als we spreken over de amygdala, kunnen we zeggen zonder misleiden ons dat het een van de belangrijkste in verband met de wereld van emoties. Het is wat maakt, bijvoorbeeld, we zijn meer kneedbaar dan een volgende evolutionaire familielid,is wat ons in staat stelt om te ontsnappen uit situaties van gevaar of risico, maar ze is ook degene die ons herinneren ons jeugdtrauma's en dat alles waardoor we op een gegeven moment hebben geleden.
De amygdala en emotioneel leren
Laten we een eenvoudig voorbeeld geven. We zijn net gaan werken en rijden naar onze auto, geparkeerd in een nabijgelegen straat; Het is nacht en er is geen licht. Deze duisternis waarschuwt ons, duisternis is een scenario dat we evolutionair gewoonlijk associëren als een indicator van risico en gevaar; dus haastten we ons om de auto te vinden. Maar er gebeurt iets, iemand nadert en onze logische reactie is om weg te rennen.
Door deze eenvoudige scène, kunnen we afleiden veel van de functies in de amygdala geïnstalleerd: het brengt ons op alert dat duisternis is een risico en dat deze persoon ook in aantocht is.Bovendien creëert het een nieuw leerproces door uit angst te deduceren dat we de volgende dag de auto niet in die straat parkeren.
De herinneringen en ervaringen zeer emotioneel om onze synaptische verbindingen worden geassocieerd met deze structuur, waardoor effecten, zoals snelle hartslag, versnelde ademhaling en afgifte van stresshormonen.Mensen die bijvoorbeeld de beschadigde amygdala hebben, kunnen geen situaties van risico of gevaar detecteren.
De amygdala helpt ons een passende strategie een negatieve prikkel te hebben geïdentificeerd, maarhoe te identificeren dat deze stimulans kan ons het kwaad? Door te leren, door conditionering, door deze basisconcepten die we als soort herkennen als schadelijk. Daniel Goleman, bijvoorbeeld, introduceerde het concept van de "amygdala hijack" om te verwijzen naar die situaties waarin we laten ons meeslepen door de angst of angst op een manier die niet adaptief worden uitgevoerd, dat is niet logisch en waar de wanhoop ons belet vind het juiste antwoord.
De amygdala en het geheugen
De amygdala is ook gekoppeld aan onze herinneringen en onze herinneringen, en er zijn veel gevallen waarin bepaalde gebeurtenissen worden geassocieerd met een zeer intense emotie: een jeugd scène, een verlies, een moment waarin we voelen rusteloosheid of angst. Wanneer onze gevoelens zijn scherper, meer neuronale verbindingen gebeuren rond het limbisch systeem en de amygdala, en veel wetenschappers bestuderen de bepaling van biochemische details die deze structuur van invloed zijn toe te passen op mogelijke therapeutische en farmacologische behandelingen om trauma's te minimaliseren.
Maar we moeten onszelf niet beperken tot het associëren van angst met een negatieve drift die ons psychologische trauma's en problemen kan veroorzaken. Integendeel, het is een schakelaar die ons waarschuwt en beschermt. Het is de wachter heeft toegestaan, na generatie op generatie, we kunnen ontwikkelen op basis van onze bescherming en de bescherming van de mensen om ons heen.De amygdala is een fascinerende primitieve structuur van ons brein die voor ons zorgt en die ons een evenwichtig beeld geeft van de risico's. Angst is, net als plezier, essentieel in onze emotionele rijkdom als levende wezens.