De biografie van Viktor Frankl: de vader van logotherapie

Velen weten niet hoe ze Viktor Frankl moeten labelen: een held, een martelaar of een denker?De waarheid is dat hij veel van elk van hen heeft. Hij was een held omdat hij dapper verscheidene van de ergste tegenslagen onder ogen kon zien die een mens kan ervaren. Hij was ook een martelaar, want hoewel hij aan het lijden kon ontsnappen, besloot hij te blijven en met zijn familie de verschrikkingen van een gruwelijke oorlog te verduren. En op dezelfde manier was hij een groot denker, die een grote erfenis achterliet voor de mensheid: logotherapie.

Viktor Frankl was een van die mensen die erin slaagde te leven temidden van de grootste menselijke ellende en intact gelaten. Hij was een Oostenrijkse arts en psychiater, die in 1905 in een middenklassefamilie werd geboren. Hij had twee broers, een oudere en een jongere zuster. "Als we het hebben over het onvermogen om een ​​situatie te veranderen, staan ​​we voor de enorme uitdaging om onszelf te veranderen."-Viktor Frankl-

Viktor groeide op in een rustige plaats en had een stille jeugd. Hij zegt dat toen hij 5 jaar oud was, hij wakker werd in zijn bed en zonder zijn ogen te openen had hij een diep gevoel van geluk en bescherming. Toen ze haar ogen opendeed, stond haar vader naast haar, glimlachend.
Tijdens haar puberteit leefde het gezin door de ontberingen van de Eerste Wereldoorlog.

De goederen waren schaars en toen wisten ze wat schaarste en honger waren. In die tijd was Viktor Frankl een fervent lezer, die correspondeerde met Sigmund Freud. Hij was gepassioneerd door de puzzels van de menselijke geest.

Viktor Frankl en de zin van het leven Viktor Frankl was gewoon een student op de middelbare school toen hij zijn eerste lezing hield aan de universiteit van Wenen en sprak over 'De zin van het leven'. Al heel jong was ze druk bezig met de vragen die ze haar hele leven probeerde te beantwoorden: waarom leven, waarom leven?

Hoewel hij een grote belangstelling had voor de psychoanalyse, stapte hij in 1925 weg van Freud. Hij geloofde dat zijn ideeën erg deterministisch waren. Toen begon hij de 'individuele psychologie' van Alfred Adler op de voet te volgen. Daarna raakte hij geïnteresseerd in de theorieën van Rudolf Allers en Oswald Schwarz, grondleggers van de psychosomatische geneeskunde.

Van jongs af aan had hij een grote passie voor filosofie, vooral voor de existentialistische stroming. Hij besloot echter medicijnen te studeren en studeerde in neurologie en psychiatrie. Van 1933 tot 1937 werkte ze als psychotherapeut in de Psychiatrische Kliniek van de Universiteit van Wenen. In 1939 werd hij benoemd tot hoofd van de afdeling Neurologie in het Rothschild-ziekenhuis in Wenen. Hij vervolgde zijn beroep met succes totdat het lot van zijn en zijn familie een radicale verandering onderging.

Nazisme en de Tweede Wereldoorlog

Viktor Frankl was joods en woonde in Oostenrijk. Dus, vanaf zeer jonge leeftijd, begon de veranderingen van een nazisme in expansie te voelen. Iedereen wist dat de situatie erg moeilijk werd. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werd zijn oudere broer, Walter, door de nazi's gearresteerd en naar een concentratiekamp gestuurd. Toen vluchtte zijn zus Stella naar Mexico. Viktor vroeg een visum aan om de Verenigde Staten binnen te komen en kreeg het. Hij was echter verontrust door het lot van zijn bejaarde ouders en al zijn patiënten.

Vervolgens maakte hij een stichtelijke beslissing, die hij zelf omschreef als: "Op het dressoir van de radio bevond zich een stuk marmer. Ik vroeg mijn vader wat het was ... Op de steen was een Hebreeuwse letter gegraveerd in goud. Mijn vader vertelde me dat ze in slechts één van de geboden in het Vierde Gebod verscheen die zegt: 'Eer uw vader en uw moeder, en u zult in het beloofde land zijn'. Daarna besloot ik in Oostenrijk te blijven en mijn Amerikaans visum te laten verlopen. '

In 1941 trouwde Viktor Frankl met Tilly Grosser. Een paar maanden later dwongen de nazi's haar het kind af te breken dat ze verwachtten. In 1942 werden Viktor, zijn vrouw en ouders gedwongen om naar het concentratiekamp Theresienstadt te gaan.

Het jaar daarop stierf haar vader van de honger, overweldigd door ernstige ademhalingsproblemen. In 1944 werd Viktor met zijn vrouw overgebracht naar Auschwitz. In die tijd waren ze gescheiden en hij heeft nooit meer van haar gehoord.

Deze moeilijke periode van opsluiting en harde arbeid leidde tot grote reflecties op Viktor Frankl. Uiteindelijk werd hij vrijgelaten door de Amerikanen in 1945. Zijn vrouw, die had genomen om de Bergen-Belsen, werd ook uitgebracht. Ze zeggen echter dat ze stierf vertrapt door de menigte toen de bevrijding plaatsvond en iedereen rende. De moeder van Viktor was het jaar ervoor in de gaskamer overleden.

Viktor Frankl en de zoektocht naar de zin van het leven Toen hij het kamp verlaten, zocht hij voor zijn gezin en moest de harde realiteit onder ogen zien: was helemaal alleen, nooit zien hun dierbaren.

Hij had niemand anders. Dus het eerste dat hij probeerde te herbouwen was zijn boek dat in beslag was genomen toen hij naar de concentratiekampen werd gebracht. Hij slaagde en publiceerde zijn eerste boek "Psychoanalyse en existentialisme". Vlak voor Kerstmis 1945 Frankl voelde een onbedwingbare impuls:

nodig om te praten over wat er leefde en leerde in de concentratiekampen.

Dus huurde hij drie secretaresses in en begon alles te zeggen wat in hem opkwam toen ze aantekeningen maakten. Het was negen dagen dat de woorden alleen werden onderbroken door de tranen die hij niet kon houden. Zo ontstond het grootste werk van Viktor Frankl: "De man op zoek naar een gevoel". Dit boek is vertaald in bijna alle talen en wordt beschouwd als een meesterwerk, zowel als getuige van het leven als de psychologie. Het meest opwindende is dat Frankl niet willen dat het een verhaal van wreedheid, maar zijn doel was om een ​​bewegende bericht te sturen naar de wereld:

"Ik wilde alleen maar over te brengen aan de lezer door middel van een concreet voorbeeld, dat het leven een potentiële betekenis in alle omstandigheden, zelfs de meest ellendige. " Logotherapie, een erfenis voor de mensheidViktor Frankl was in staat om zijn leven te herbouwen.

Hij hertrouwde in 1947, had een dochter, twee kleinkinderen en een achterkleindochter. Hun huwelijk duurde 50 erg gelukkige jaren. Hij ontving meer dan 40 titels van doctor honoris causa van de verschillende instellingen in de wereld, heeft meer dan 30 boeken gepubliceerd en doceerde aan de meest prestigieuze universiteiten wereldwijd, waaronder de Universiteit van Harvard, Stanford en Wenen. Hij stierf in 1997, kort nadat hij zijn eerste vlucht maakte als amateurpiloot. De school van Frankl wordt 'logotherapie' genoemd en heeft momenteel een groot aantal psychologen die hun procedures toepassen. Het postuleert dat de mens drie dimensies heeft: somatisch of fysiek, mentaal en spiritueel. Vanuit dit perspectief ontstaan ​​ psychologische problemen wanneer we niet genoeg geestelijke kracht hebben of geen definitieve betekenis voor ons leven vinden.

Voor logoterapetisten is "het verlangen naar betekenis" wat ons in staat stelt om vooruit te komen.

Maar hoe kunnen we deze betekenis vinden? Volgens Frankl en zijn volgelingen, zijn er drie manieren om dit te bereiken: de creatie, transcendentale emotionele ervaring, en houding ten opzichte van het lijden. De eerste komt overeen met de waarden van de schepping en heeft te maken met het vermogen om kunst te maken, te schrijven, enz. De tweede heeft te maken met de geleefde ervaringen die verband houden met de interpersoonlijke interactie en de ervaring van gewaarwordingen. De derde verwijst naar de waarden van houding en het vermogen om lijden te overwinnen.

De boodschap die Viktor Frankl wilde overbrengen, is dat psychische stoornissen komen niet voort uit lijden, maar uit de betekenis die we eraan geven. Het meest interessante aan deze benadering is dat het geen theoretische uitwerking is, maar Frankl heeft het zelf toegepast en is erin geslaagd om de holocaust te overleven. Zijn leven was zonder twijfel een bewijs dat de mens in staat is om elke omstandigheid te overwinnen.