Mensen leren dat ze niets kunnen doen in bepaalde situaties en handelen daarom niet met het voorwendsel ze te veranderen. Deze onmacht tegenover wat er gebeurt, kan verschillende uitgangspunten of middelen hebben die bijdragen aan het in stand houden ervan, zoals angst, gebrek aan betrokkenheid of een laag zelfbeeld.
Het concept van impotentie dat in de psychologie is geleerd, wordt hoofdzakelijk geassocieerd met een naam, die van Martin Seligman. Deze populaire psycholoog en onderzoeker heeft verschillende experimenten met dieren uitgevoerd, waarbij hij onaangename elektrische schokken gaf.
Soms was het mogelijk om ze te vermijden door op een andere hendel te drukken, en soms waren ze onafhankelijk van wat ze deden. Welnu, de dieren die hoorden dat er geen verband was tussen de hendel en de ontladingen, stopten met acteren.
Impotentie leidt tot wanhoop
Voortbordurend op Seligman's ervaring, kunnen we stellen dat veranderingen in diergewoonten gerelateerd zijn aan het gebrek aan perceptie van onvoorziene omstandigheden tussen hun attitudes en de uitkomst. Voor deze dieren was de schade onhandelbaar geworden en daarom raakten ze eraan gewend om eraan te lijden.
Ditzelfde onderzoek werd gedaan met mensen om te zien of iets soortgelijks gebeurde. Het verlies van controle over het milieu of de verwachting van gebrek aan controle verschijnt wanneer de persoon verschillende acties ondernam om uit een situatie te komen en dat niet kon. De persoon lijdt slijtage en er komt een moment waarop de krachten uitgeput zijn en ze zegt tegen zichzelf "als het moet zijn, zal het gebeuren".
Dit houdt echter niet op. Dit gevoel van verlating gebeurt meestal in andere situaties, omdat de perceptie van controle sterk veranderd is. De gedachte is duidelijk: als ik niets kan veranderen, waarom dan handelen?
Als we tot de conclusie komen dat het probleem in ons eigen innerlijk ligt, neemt het zelfrespect automatisch af. Maar als de situatie het gevolg is van een externe factor, verliezen we de controle en worden depressief. Nu is depressie een emotionele factor die zich alleen ontwikkelt wanneer gebrek aan controle betrekking heeft op iets waar we naar verlangen of ernaar verlangen.
Een aanvullende theorie bij de theorie die aanvankelijk door Seligman werd opgesteld, wijst erop dat de depressieve toestand te wijten is aan het gebrek aan hoop om deze specifieke situatie te verbeteren of te veranderen. Als we een negatieve verwachting hebben over deze belangrijke gebeurtenis en er is niets aan te doen, verliezen we de hoop. Dus het wordt heel moeilijk om dat gevoel te kunnen veranderen. En dat veroorzaakt veel pijn.
Impotentie geleerd van dag tot dag
Buiten het praten over theorieën of concepten van psychologie, is het goed om te weten wat de kansen zijn om dit probleem te doorstaan om het op te lossen. Geleerde impotentie is een mentaal en emotioneel proces dat ons ertoe brengt om op een bepaalde manier te handelen op basis van vroegere stimuli of ervaringen.
Ze is erg aanwezig in mensen die zijn grootgebracht onder een zeer autoritair regime, met frequente straffen en weinig beloningen. Wanneer we constant berispt worden en wat we ook doen, reageren we niet meer. Dit gebeurt ook wanneer deze beloningen bestaan, maar ze zijn onafhankelijk van wat we doen. Dat is waarom het belang van prijzen en het moment om ze aan te bieden wanneer we iemand opleiden. "Wat ga ik proberen mijn cijfers te verbeteren als mijn vader toch tegen me vecht?" Het kan een duidelijk voorbeeld zijn van dit probleem dat begint in de kindertijd en doorloopt tot in de volwassenheid.
Wat gebeurt er wanneer de omstandigheden veranderen en we worden geconfronteerd met iemand die niet slaat, straft of berispt?
Als impotentie al te veel in de geest zit, zal het heel moeilijk zijn om iets anders te doen dat is niet geleerd. Voor een actie is er altijd een reactie. Het goede nieuws is dat het veranderen van deze gewoonte enige tijd kan duren, maar het is niet onmogelijk. Impotentie aan de rand van de huid
Het hebben van een baas die het leven onmogelijk maakt, elke dag op school wordt lastiggevallen, een zeer autoritaire schoonmoeder of vader heeft, is een van de frequente situaties waarin de persoon zijn aangeleerde impotentie kan ontwikkelen of versterken . Het feit dat je jezelf niet verdedigt tegen onrechtvaardigheid, tegen slagen of tegen woorden, betekent niet dat je zwak of timide bent, maar niet in staat bent of niet weet hoe je ermee om moet gaan.
Als u thuis of op school slecht bent behandeld of als u vanaf uw kindertijd aan fysiek of psychisch geweld bent blootgesteld, zult u eerder geneigd zijn uzelf niet te verdedigen,
als u depressief en hopeloos bent. Maar dit gebeurt niet alleen thuis, in de academische sfeer en tijdens de kindertijd: het is ook aanwezig in de professionele en persoonlijke wereld, zoals bijvoorbeeld in het paar.Het is heel gewoon voor iemand die krachteloos is om te zeggen "dit is het geluk dat ik heb genomen en wat ik ook doe, omdat er niets zal veranderen." Op deze manier stopt de persoon met vechten voor rechten, voor integriteit en voor trots. Denken dat we niet de mogelijkheid hebben om een situatie te verbeteren en dat we kwetsbaar zijn zonder remedie, verandert ons in passieve en conformistische wezens.
Als u denkt dat u een bepaalde neiging heeft om deze onmacht te leren, is het het beste om een specialist te raadplegen. Beetje bij beetje, werkend aan aspecten zoals zelfrespect of veerkracht, kun je je denken heroverwegen om weerstand te bieden en oplossingen te vinden voor die situaties die complexer zijn of veel geduld vergen.