De legende van Karel de Grote is een van de meest inzichtelijke en interessante verhalen van Italo Calvin. Deze prachtige schrijver, geboren in Cuba, de zoon van de Italianen, liet een indrukwekkend getuigenis van zijn scherpe gevoeligheid en heldere intelligentie achter in deze minicon.
Calvijn dwaalde altijd tussen radicaal realisme en grenzeloze verbeeldingskracht. De legende van Karel de Grote is daar een goed voorbeeld van. Beginnend met een fantastisch en bijna onwaarschijnlijk verhaal, kan ze een diepe en analytische visie van gepassioneerde liefde afdrukken.
Veel van Calvijns werken hebben een vleugje fictie. De legende van Karel de Grote kan worden onderverdeeld in deze groep. In dit geval gaat het doel echter veel verder dan een moraal. Het verhaal maakt een indrukwekkende openbaring over de liefde van een stel. In dit thema staat de positie van Italo Calvino dicht bij de positie van de hedendaagse psychoanalyse. "We houden van de persoon die beschermt en een narcistische beeld van onszelf"
-Jacques Alain Miller-De legende van Karel de Grote en de liefde als passie
De Karel de legende begint als volgt:
"The Emperor Charlemagne werd verliefd, al ouder, door een Duits meisje. rechtbank edelen waren erg bezorgd omdat de vorst, bezeten door een brandende liefde en de koninklijke waardigheid te hebben vergeten, als verwaarloosd de zaken van het Rijk. " Het is interessant dat Italo Calvino als hoofdpersoon een oudere en krachtige man koos. Blijkbaar is het de antithese van die tienerhouding waarin liefde alles overtreft.
Ongeacht het feit dat hij keizer is, sluit hij, wanneer hij verliefd wordt, zijn ogen op al het andere. Dat is de reden waarom de edelen zich zorgen maken.
Kracht en liefde zijn geen twee compatibele realiteiten, hoewel ze soms hand in hand gaan. In dit geval legt liefde de nadruk op macht, een zaak die het hele rijk in gevaar brengt. Dit is slechts het begin van de verrassende feiten die volgen. Liefde, een vergissing, een spreuk
Zodra je zo intens verliefd bent geworden, vindt het ondenkbare plaats. De geliefde jonge vrouw sterft plotseling. De legende van Karel de Grote zegt dat liefde niet met haar is gestorven.
De keizer, verblind door pijn, droeg het gebalsemde lijk naar zijn kamer. En hij wilde niet een moment gescheiden zijn van dat inerte lichaam. Het verhaal gaat verder en zegt het volgende: "The Turpín aartsbisschop, bang door deze macabere passie, verdacht een spreuk en wilde het lichaam te onderzoeken.
Verborgen onder de tong van de vrouw vond ze een ring met een kostbare steen. ' Het werd toen ontdekt dat liefde zich verborg, inderdaad, een betovering. Eindelijk was Karel de Grote niet zo verliefd op de jonge Duitser. Wat er gebeurd was, was een magisch werk, geen echt gevoel. Italo Calvino begint hier de ware aard van liefde te onthullen. Er is iets dat de geliefde draagt, maar dat is niet hijzelf.
De minnaar wordt verliefd op wat de persoon bij zich draagt, niet de persoon zelf. In termen van psychisme zouden we zeggen dat liefde de activering van een magisch element is. Niet in de poëtische maar letterlijke zin. Om lief te hebben, geeft het voldoende plaats aan de regels van de logica en begint het onmogelijke te voelen, in de hoop ze waar te laten worden.
Liefde: een ring met een kostbare steen Het einde van de legende van Karel de Grote kan niet meer verrassend en overweldigend zijn. Wat gebeurde er na de aartsbisschop vond de ring was als volgt: "Zodra Turpín nam de ring in de hand, Karel met spoed naar de begrafenis van het lijk en draaide zijn liefde voor de persoon van de aartsbisschop. Om uit de gênante situatie te komen, gooide Turpin
de ring naar de Bodensee.
Karel de Grote werd verliefd op het meer van Constance en wilde zich nooit van zijn oevers verwijderen ". In dit laatste deel wordt definitief onthuld wat de aard is van deze vurige liefde die geen reden gaf om te redeneren. Uiteindelijk kon Karel de Grote niet schelen wat het voorwerp van zijn liefde was. Daarom werd hij verliefd op de aartsbisschop en vervolgens op het meer, waar hij altijd van hield. Het geheim van alles zat in de magische ring. De ring is een figuur met randen, maar in het midden niets. Het is een cirkel die de leegte begrenst. Maar het heeft een kostbare steen, iets dat schijnt, dat aantrekt, dat verblindt. Eindelijk, zo is liefde of dat is hoe sommige mensen het karakteriseren. Een poging om grenzen te stellen in de leegte, in het niets. Niettemin, het bestaat echt in mensen en bepaalt zelfs hun leven. Gepassioneerde liefde wordt geboren, groeit en sterft in de verbeelding.