We bevinden ons in een stadium van menselijke evolutie waarin we begrijpen en leren dat we iemand moeten zijn om in de wereld te zijn, we moeten constant bezig zijn. Dit is niet iets dat vreemdheid veroorzaakt, want zeker als je iemand vraagt over hoe jouw familie op dit moment is, zouden ze niet weten hoe ze moeten reageren. Zelfs zijzelf, op een emotioneel niveau, zou niet weten hoe te reageren zoals zij is. Waarom? Vanwege tijdsgebrek, omdat we allemaal constant bezig zijn. Het is gebruikelijk om de gedachte aan te hebben "hoe meer we doen, des te meer waarderen we" , en dit vindt zijn oorsprong in een materialistische samenleving waarin de persoon volgens prioritized wordt gewaardeerd: "hoe meer ze heeft, hoe meer ze is"
. Weinigen zijn degenen met een innerlijk bewustzijn, degene die echt laat zien wie we zijn en waarvoor we hier zijn.Dus we worden geconfronteerd met een sociale ziekte?Het antwoord is, volgens verschillende uitgevoerde sociale onderzoeken, ja."Vang de bloemen terwijl je kunt,voor snelheidsvliegen.Dezelfde bloem die je vandaag bewondert,morgen zal dood zijn ...
- Walt Whitman
Kinderen lijden ook aan deze ziekte
Vraag mensen naar hun emotionele toestand en zij zullen je vertellen dat ze moe zijn. "Ik heb het te druk met duizend dingen doen ... ik heb geen tijd om erover na te denken."
Het lastige is niet alleen om dit te realiseren, maar eerder dat onze kinderen en jonge mensen vroeg beginnen met de gewoonten die de kwaliteit van het leven vernietigen, wanneer het prioriteit geven aan persoonlijke groei een dagelijkse taak zou moeten zijn.We leven onder gereduceerde normen en temporele ruimtes
, die ons dwingen om een organisatorische en mentale perfectie te eisen en zo een deel van ons wezen te verliezen. De uitdaging die ik hier stel, is gebaseerd op het stellen van de volgende vragen: Hoe eindigen we zo te leven? Wanneer zijn we vergeten dat we menselijke wezens zijn en geen mens?
Deze ziekte van"voortdurend bezig zijn"is intrinsiek destructief voor onze gezondheid en welzijn. Het verzwakt ons vermogen om ons volledig te richten op degenen die we het meest liefhebben en voorkomt dat we het soort samenleving worden die we paradoxaal genoeg vragen.Door constant bezig te zijn met het uitvoeren van taken die we onszelf opleggen, kunnen we menselijke wezens niet weerspiegelen, worden en worden.
Technologie als bondgenoot van "we zijn constant bezig"Sinds de jaren 1950 is het nieuwe tijdperk van technologische innovatie opgelegd, producten die beloven ons dagelijks leven gemakkelijker of eenvoudiger te maken. Toch gaan we vandaag door met dezelfde of zelfs minder beschikbare tijd dan een paar decennia geleden.
Voor sommigen van ons,"de bevoorrechte, verdwijnt de grens tussen werk en privéleven. We hebben altijd een beetjesmartphone
oftablet
, zonder ons af te sluiten en ons niet toe te staan om in momenten aanwezig te zijn. Voor sommige mensen is de realiteit anders, omdat ze in twee banen moeten werken om hun gezin te onderhouden. 20 procent van de Amerikaanse kinderen leeft in armoede en veel van hun ouders werken voor zeer lage lonen om hen in staat te stellen een fatsoenlijk leven te leiden en later op de dag iets te eten te hebben. Deze mensen, ja, zijn echt druk.In sommige moslimculturen, om te vragen hoe een persoon is of dat alles goed gaat, zeggen ze in het Arabisch:Kayf haal-ik?of, in het Perzisch, Haal-eshomaa chetoreh? Haal
is een woord dat gebruikt wordt om te vragen naar de spirituele kant waarin iemands hart is. De vertaling in onze taal zou dan
zijn"Hoe is je hart nu?"Dat is waarom onze "oke?"precies dat betekent, we willen weten hoe de ander zich voelt.Als we vanuit het hart vragen, zijn we niet geïnteresseerd om te weten hoeveel e-mails nog in behandeling zijn, of hoe lang het duurt om iets op het werk te doen. We vragen u oprecht hoe uw ziel is, hoe het is en of u gezond en wel bent.We willen weten of je je nog herinnert dat je een mens bent, dat je hier en nu leeft.We nodigen u uit,als remedie voor deze ziekte van be "voortdurend bezig te zijn"om uw hand op de schouder van uw geliefde te leggen, in uw ogen te kijken en er enkele ogenblikken mee in contact te komen.Vertel haar waar je hart om vraagt en verbind je met je hart. Iedereen moet op een bepaald moment onthouden dat het menselijke wezens zijn en dat ze de essentie van anderen nodig hebben om zich levend en volledig te voelen."Sommigen zijn bereid om alles te doen, behalve het hier en nu te leven."-John Lennon-