Niet iedereen kent het verhaal van Koko, 's werelds meest intelligente gorilla. Dit prachtige dier werd geboren in een dierentuin in San Francisco in 1971. Psycholoog Francine "Penny" Patterson besloot hem te adopteren voor een studie aan de Stanford University in de Verenigde Staten.
Het eerste doel was om een taalervaring op te doen. De psycholoog zou je de Amerikaanse gebarentaal willen leren voor de doofstomme. Als hij dat wel deed, kon hij met haar communiceren en uit de eerste hand leren hoe een primaat dacht. "Het was eerst noodzakelijk om de mens te beschaven in zijn relatie met zichzelf. Nu is het nodig om de mens te beschaven in zijn relatie met de natuur en dieren. "
-Victor Hugo-
Na 43 jaar werken met Koko is het enige dat kan worden geconcludeerd dat ze niet ophield mensen te verrassen die haar kennen.
Je voortgang was indrukwekkend. Ze heeft niet alleen perfect gebarentaal geleerd, maar ze heeft ook liefdevolle boodschappen aan de wereld gegeven en heeft laten zien dat ze veel meer te bieden heeft dan leervaardigheden. De training van Koko
Dit verhaal heeft van meet af aan tot controverses geleid. In het begin twijfelde iedereen eraan dat ze gebarentaal zou kunnen leren. Men geloofde dat ze in staat zou zijn om de gebaren van haar trainer te herhalen, maar zonder de betekenis ervan te begrijpen.
Dr. Patterson geloofde dat ze het kon en instrueerde haar geduldig.
Het eerste teken dat Koko begreep wat ze zei, was dat ze nieuwe woorden creëerde. Een voorbeeld hiervan is de woordring. De instructeur had haar het woord 'armband' en het woord 'vinger' geleerd, maar niet het woord 'ring'. Maar op een dag combineerde Koko het teken van armband en vinger, om te verwijzen naar een ring die zijn instructeur gebruikte. Op dit moment zegt Dr. Patterson dat Koko een taal van 1.000 tekens beheert en in totaal tweeduizend woorden in het Engels bevat. Daarnaast zijn er video's waarin de gorilla onomatopee lijkt te veroorzaken, dat wil zeggen, klinkt opzettelijk geproduceerd om iets te communiceren. Sommigen geloven dat ze een paar woorden kon zeggen.
Het prachtige verhaal van Koko en Bolita
Dr. Patterson las altijd verhalen voor aan Koko. De favorieten van de gorilla waren "The cat of boots" en een verhaal van drie kittens. Bijna elke dag vroeg ze haar instructeur om dezelfde verhalen te lezen.
Op een dag zei Koko onverwachts dat hij een kat wilde hebben. Toevallig lieten ze drie katten in de buurt van de boerderij waar Koko woonde. Een van hen was een vrouwtje zonder staart en Koko keurde het goed. In gebarentaal heeft ze de bijnaam haar 'Bolita' gegeven. Sindsdien is ze een onafscheidelijke vriend van Koko geworden:
hij gaf het kitten met liefde, ze speelden samen en waren altijd op de hoogte van wat hij aan het doen was. Na 15 jaar vriendschap werd Bolita overreden door een auto en stierf. Patterson vertelde de gorilla dat ze haar vriend nooit meer zou zien.
Koko zei dat hij verdrietig was. Er is een video waarin ze lijkt te huilen als ze alleen is. Dit zou een compromis kunnen vormen voor wat er over dieren als Koko werd gedacht: ze was zich bewust van wat de dood is. Onderzoeker Maureen Sheehan ondervroeg Koko hierover. In gebarentaal antwoordde ze dat gorilla's sterven aan 'problemen' of 'ouderdom'. Hij zei ook dat ze na de dood naar "een comfortabele plek" gaan. En wanneer hem wordt gevraagd of de gorilla's blij of verdrietig zijn na de dood, antwoordde Koko dat noch de een noch de ander. Ze vallen gewoon in slaap.
De binnenwereld van de Koko Gorilla
Een feit dat veel aandacht trok en in video werd gedocumenteerd, was Koko's relatie met acteur en regisseur Robin Williams. Na de dood van Bolita was Koko lange tijd verdrietig. Ze glimlachte weer toen Williams haar opzocht en grapjes maakte. De acteur was er erg blij mee. Toen hem over zijn dood werd verteld, uitte hij diepe droefheid.
Een andere ongelooflijke episode vond plaats toen een specialist Koko uitlegde wat klimaatverandering is.
Ze was verbaasd en erg geïnteresseerd in het onderwerp. Vervolgens stuurde het via de gebarentaal een bericht naar de mens. Het vraagt ons om voor de planeet te zorgen, zodat we niet dom zijn. En waakzaam: "De natuur observeert." Dit feit is ook opgenomen op video. Het experiment met Koko toont niet alleen dat zijn soort begaafd is met grote intelligentie, maar ook een zeer rijke emotionele wereld heeft. Ze zijn in staat rationele en morele oordelen te vellen. Deze zaak bevestigt wat velen zich al lang hebben gerealiseerd: dieren en mensen vormen een broederschap, waar er meer overeenkomsten dan verschillen zijn.