Toevalligheden hebben altijd nieuwsgierigheid gewekt en mensen gefascineerd. Soms lijkt alles te synchroniseren op een onverklaarbare manier, om twee dingen die ogenschijnlijk geen verband met elkaar overeenkomen. Om deze reden hebben velen deze gebeurtenissen altijd in verband gebracht met krachten van het hiernamaals.
Geluk is ook de bron van veel reflecties en geweldige vragen geweest. Het is bestudeerd van de filosofen tot de esoterische. Het is een kracht die al sinds het begin van het leven aanwezig is. Waarom worden we geboren? Waarom in dit gezin, in dit land, in deze omstandigheden en niet in anderen? Is er iets om uit te leggen of is geluk gewoonweg chaotisch en niet te ontcijferen? "Er is geen kans. Wat eruit ziet als geluk of toeval komt uit diepe bronnen. "
-Friedrich Schiller-
Zoveel over geluk als over toevalligheden, er zijn verschillende theorieën naar voren gekomen.
Ze variëren van degenen die op statistieken vertrouwen, tot diegenen die in deze verschijnselen een bovennatuurlijke interventie zien. In het kader van de psychologie staat een naam van respect, die van Karl Jung. Deze psychoanalyticus, Freuds eerste volgeling en oprichter van zijn eigen school, wijdde veel van zijn werk aan deze verschijnselen. Hij was degene die het interessante concept van 'synchroniciteit' postuleerde. Wat werd er gezegd over toevalligheden en geluk?
Een van de eerste die zich afvroeg over deze factoren was Hippocrates, de vader van de geneeskunde. Volgens deze Griekse wijsgeer waren alle componenten van het universum verbonden door 'verborgen affiniteiten'.
Met andere woorden, voor hem waren er wetten die alles verklaarden, maar ze waren nog niet bekend. Arthur Schopenhauer, een Duitse filosoof van groot belang is, dacht hij iets dergelijks: "
het lot van een individu altijd past bij het lot van een ander , en elk is de hoofdpersoon van zijn eigen drama en tegelijkertijd te zien zijn in andermans drama voor hem. Dit gaat verder dan ons begrip. "Met Sigmund Freud begint vorm te geven het concept van de "collectieve onbewuste"
, dat is om alle mensen gemeen over te nemen. Carl Jung was de definitieve vorm. Het zijn herinneringen, fantasieën, verlangens waarvan we ons niet bewust zijn en die aanwezig zijn in ieder van ons. Dit geeft aanleiding tot een communicatie die ook onbewust is onder mensen, wat in grote mate zou verklaren wat we toevalligheden noemen. Later ontwikkelde dezelfde psychoanalyticus het concept van "synchroniciteit". Dit wordt gedefinieerd als "de gelijktijdigheid van twee gebeurtenissen die met elkaar in verband staan, maar op een acausale manier". Met andere woorden, de samenvloeiing van twee situaties, zonder dat de ene de oorzaak is van de andere, maar een inhoud heeft die complementair is. De postulaten van Jung hebben in de loop van de tijd zelfs een reeks vormen van magisch denken afgeleid.Bestaan de toevalligheden of worden ze gefabriceerd?
Hoewel de theorie van Jung aantrekkelijk is, is hij niet de enige die toevalligheden en geluk verklaart.
Voor Freud, vader van de psychoanalyse en leraar van Jung
, gaat het ding de andere kant op. In haar focus bestaat toeval niet vanzelf. Het is de mens die het produceert, vanwege zijn koppige neiging om betekenis te geven aan alles wat er gebeurt. Ook omdat de neurosen induceren om traumatische situaties te herhalen.Voor de klassieke psychoanalyse heeft geen enkel element van de werkelijkheid betekenis op zich. Het is de mens die het schenkt, in functie van zijn verlangens en zijn trauma's. In deze zin is er een tendens om toevalligheden te zien waar ze niet bestaan. "Op de dag dat ik die straat passeerde kwam ik die persoon tegen, die de liefde van mijn leven bleek te zijn". Dit gebeurde echter 30 keer met mensen die niet zijn liefdes waren. In feite kan de "liefde voor het leven" ook een fantasie zijn. Mooi, maar toch, een fantasie.Aan de andere kant heeft de neurobiologie geconstateerd dat:
wanneer er een hoge dosis dopamine in de hersenen is, de neiging om patronen te creëren in het geheel toeneemt. Patronen zoals het zien van wedstrijden waarbij ze niet bestaan. Nexussen, soms heel vreemd, vaststellen tussen feiten die geen verband houden met elkaar. Misschien komen die situaties die bij ons optreden door wat we toeval noemen, in feite overeen met een onbewust schrift. Zonder het te beseffen, proberen we in bepaalde situaties te verkeren of bepaalde ervaringen te leven. Misschien is de mens niet zo afhankelijk van geluk en pech zoals velen denken.Je onbewuste verlangens en fantasieën zijn degenen die tekenen wat we het lot noemen.
En als we hem op de een of andere manier een magische inkt geven, zijn we tevreden.