Verdriet past heel goed bij onze geest wanneer we ons ervoor openstellen. Het ligt in een steeds groter gat en kan permanent worden geïnstalleerd.
Maar de plaats waar de pijn het meest comfortabel is, is in de context van eenzaamheid. Als we alleen zijn, nemen we niet de moeite om het te verbergen en we onderwerpen ons volledig aan de bevelen.
"Pas op voor droefheid: het is een verslaving."
-Gustave Flaubert-
Aan de andere kant kan deze staat van verdriet anderen zorgen om je laten maken, je interesseren om het te animeren, je laten voelen voel me goed ... Maar met deze houding versterken ze onbewust je situatie.
Je isoleert jezelf in een comfortabele bubbel van pijn de anderen proberen te ontploffen.
Verdriet geeft ons een slecht gevoel, maar aan de andere kant leidt het ons naar een valse kalmte of, van onbeweeglijkheid en troost in pijn. We hebben het gevoel dat we geen nieuwe risico's willen nemen.Waarom wordt verdriet resistent?
Ze zeggen dat er in een stof geen ergere verslaving is dan wat er gebeurt als iemand geen behoefte heeft om het te consumeren.
Hij verwacht niet langer vergezeld te zijn of in bepaalde sociale contexten van vrije tijd en gezelschap. Het volstaat om alleen te zijn met je substantie om genot te vinden, omdat er geen regels of obstakels zijn voor de veralgemening van het gebruik op elk moment van de dag.
Verdriet is hetzelfde als bij een stof.
Als de persoon in eenzaamheid leeft en deze niet wil delen, houdt hij vast aan zijn bestaan zonder enige parameter of obstakel. Dit is gedeeltelijk logisch, omdat we niet willen dat ze ons gewist en verdrietig zien. Daarom gaan we een isolatiedynamiek in.
Als het lang aanhoudt, kunnen we depressie laten ontstaan, de pijn die schaduw wordt. Hoe verdriet te bestrijden? Om niet in deze depressieve toestand te komen, is het gepast dat verdriet stopt met kamperen in je hart. Je moet dit moeilijk maken voor haar:
Om aan de slag te gaan,
ontsnap aan het drama
- en de mensen die het creëren. Begin met het bouwen van aangename situaties in je leven met nieuwe mensen.
- Het is belangrijk dat we ontspannenzijn, en daarvoor moeten we weten hoe we een vriend kunnen detecteren die geen ontspanning brengt, en begrijpen dat het op dit moment niet zo goed voor ons is.
- Doe meer dingen waar je van houdt:lezen, naar muziek luisteren, sporten, handwerk doen ... niets is zonde van de tijd, gegeven wat we kunnen verliezen als verdriet chronisch wordt.
- Afvoer indien nodig, niet schamen. Ga naar buiten en durf bij mensen te zijn, zelfs als je er geen zin in hebt ... de wil zal op een gegeven moment verschijnen.
- Sluit jezelf niet voor het leven. Bespreek mogelijke veranderingen, inclusief hoe u helemaal opnieuw kunt beginnen zonder anderen te kwetsen.
- Kort samen, maak het leven van verdriet moeilijk! Weet hoe je ruimte kunt maken voor verdriet zonder dat het verbruikt
Gedurende onze geschiedenis zullen we trieste momenten beleven, dit is onherstelbaar.
Sta jezelf toe om te huilen, los te laten
, wees je ervan bewust dat je op een gegeven moment kunt vallen en eenzaamheid nodig hebt om het verdriet te beleven. Maar onthoud datdit gevoel je niet zal verlaten als je geen limieten oplegt work en het werkt om het weg te duwen, omdat niet alleen wensen de moeite waard zijn, maar ook acties om het te overwinnen.
Dus, huil, huil zonder getuigen als je wilt, maar vergeet niet dat dit altijd lang moet duren. Het zijn gevoelens die we niet moeten onderdrukken, maar die ook geen nest in onze ziel kunnen creëren.
Het verdriet is zeer comfortabel in een eenzame ziel. Niemand stoort haar en ze zal niet weggaan als je daar niet naar streeft.