Er zijn dagen zoals deze: vals, vreemd en tegenstrijdig. Dit zijn momenten waarop we de warmte van een knuffel nodig hebben, de warme huid die ons genegenheid en nabijheid geeft. Echter, bijna op hetzelfde moment, we verlangen om te ontsnappen aan een private hoek waar niemand ons ziet, waarin we kunnen bedenken stilte met eenzaamheid als enige metgezel.
Wat gebeurt er? Is er iets mis met ons als we dit soort situaties of emotionele toestanden meer dan eens voelen? Het antwoord is nee. Psychologische toestanden moeten niet worden gezien op specifieke momenten die in feite volkomen normaal zijn. Echter, het probleem kan optreden wanneer deze toestand chronisch wordt.
"U bent meester die leefde, de kunstenaar die leeft en leerling die zullen leven." -Richard Bach-
Aan de andere kant is het erop te wijzen dat dit soort emotionele tegenspraak ontstaat in veel situaties de meest uiteenlopende redenen. Soms als gevolg van kleine hormonale schommelingen of zelfs een eenvoudige klimaatverandering, die het potentieel voor serotonine afneemt en lidmaatschap ervaring, dus kleine veranderingen in de stemming.
Eén van de meest voorkomende oorzaken is echter onze eigen omgeving en de manier waarop we omgaan met en omgaan met veel alledaagse situaties. Omdat de wereld en menselijke relaties ook erg tegenstrijdig, chaotisch en zelfs onverwacht zijn. Er zijn ochtenden wanneer alles schijnt met de kleur van hoop, maar tegen de middag komt er een frustratie en zekerheden kruipen een na de ander. Op welke manier kunnen we beter omgaan met deze dissonanten en deze onevenwichtigheden zowel extern als intern? We zullen hier later over praten.
Leren leven met de tegenspraak
We willen allemaal in een wereld van zekerheden leven.
Van stevige gevoelens, van nauwkeurige logica en waar geen dubbelzinnigheid heeft plaatsgevonden. We moeten echter begrijpen dat de wereld, de maatschappij en zelfs wijzelf, met onze complexe emotionele wereld, dissonant en mutant zijn. Bijna zonder het te weten, moeten we grote inspanningen leveren om de harmonie in de chaos te maken, want dat is hoe we opgegroeid, het is hoe we leren om beetje bij beetje en van dag tot dag in evenwicht te brengen onszelf en vinden onze eigen welvaart. Laten we leren om dit soort tegenspraak te accepteren, zowel van anderen als van de onze. Er zijn dagen dat in feite gebeurt alles perfect, en er zullen momenten zijn waarop elke lijn zal blijken te zijn pie en waar de hoop niet verschijnt of onder stenen. We zullen ons alleen voelen, gekwetst en zelfs vervuld van woede in frustratie, maar tegelijkertijd behoefte hebben aan een knuffel, troost en verwelkoming.
Laten we ons best doen om het hoofd te bieden aan zowel de complexiteit als de onzekerheid. Natuurlijk accepteren dat niets volkomen juist is, dat levenscycli, dat relaties veranderen en zelfs dat we zelf ook veranderen in onze behoeften en prioriteiten, een manier zijn om de betovering van malaise te doorbreken. Omdat iemand die geobsedeerd raakt door de noodzaak van eeuwige permanentie lijdt.Omdat diegenen die de verandering, het verlies of zelfs de uitdaging die aan hun deur klopt niet accepteren, lopen ze het risico om als persoon te stoppen met groeien.
De dagen dat ik zowel een knuffel als eenzaamheid nodig heb Je moet toegeven: er is geen erger gevoel dan boos te zijn op de wereld, maar tegelijkertijd de meest elementaire, zuiverste en meest verwelkomende liefde nodig te hebben. Het ervaren van deze sensatie, hoe nieuwsgierig het ook mag lijken, is een volkomen normaal iets, een realiteit die we bij verschillende gelegenheden zullen beleven. "Je kunt een knoop niet ongedaan maken zonder te weten hoe het gedaan is."
-Aristotle-
Igor Grossmann, een professor in de psychologie aan de Universiteit van Waterloo, Canada, legt uit dat deze momenten van emotionele tegenspraak eigenlijk heel productief kunnen zijn.
Dit is zo voor een fundamenteel aspect: ze kunnen ons helpen een bepaalde situatie vanuit verschillende invalshoeken te bekijken. Als deze knoop van tegenstrijdige emoties echter niet goed wordt beheerd en een constante wordt in ons leven, lopen we het risico depressie te ontwikkelen.
We moeten deze emoties leren analyseren en analyseren om er het beste uit te halen. Laten we kijken hoe.
Leren omgaan met emotionele tegenspraak De eerste stap bij het oplossen van het verhaal van onze kleine emotionele chaos is doorgaan naar acceptatie. Nu accepteren betekent niet dat je je overgeeft aan lijden. Het is om te herkennen wat er gebeurt in een realistisch, oprecht, moedig en tegelijkertijd gevoelig.
Plaats onder de microscoop van je bewustzijn de realiteit die de puzzel vormt van je malaise.
"Ik ben boos omdat ik teleurgesteld was", "Ik ben bang omdat ik niet weet welke richting ik moet inslaan", "Ik zou graag willen dat deze persoon begrijpt wat er met me gebeurt" ...
De tweede stap heeft te maken met de noodzaak om productieve en effectieve antwoorden te geven. Hiervoor moeten we in dit proces een beetje moed, veel vindingrijkheid en veel wil investeren. "Als ik wil dat zo iemand begrijpt wat er met me gebeurt, moet ik het ze vertellen." "Als ze me teleurstellen, als ze me pijn doen, moet ik de pagina omslaan en nieuwe mensen ontmoeten, van omgeving veranderen."
- De laatste stap in deze strategie van emotioneel zelfmanagement is misschien wel het belangrijkste. We spreken natuurlijk van de noodzaak om lim de beperkende overtuigingen, de opdringerige gedachten als de negatieve obsessies, en de psychologische artillerie waarmee we onszelf saboteren te beheersen. Het kennen, beheersen en beheren van ons universum van emoties is een wapen van macht en welzijn. Het is om innerlijke harmonie te vinden in een soms tegenstrijdige wereld, om balans te bereiken op die momenten dat alles naar beneden komt en onze emotionele scores uit elkaar vallen.
- We verdienen allemaal van tijd tot tijd een knuffel, een knuffel die ons verwelkomt. Maar bovenal hebben we de plicht om voor onszelf te zorgen als waardevolle wezens, als schatten van ons eigen universum.