Er is geen enkel geluk om te geven, om te ontvangen is ook een recht

Geluk zit niet alleen in de altruïstische daad om alles voor niets te geven. Ontvangen is ook een recht, en bovendien is het ook een behoefte die hart geeft aan het hart en die de fundamentele pijlers van wederkerigheid vormt.

Mahatma Gandhi zei ooit dat "de beste manier om jezelf te vinden is om jezelf te verliezen in dienst van anderen." Het is ongetwijfeld een nobele en humanistische benadering, maar je moet deze stromingen niet verwarren met het vlak van persoonlijke of affectieve relaties, waar 'geven en nemen' in dezelfde cirkel is gegrift. Te veel geven en ook kleine banden krijgen, en zelfs als de gave om te weten hoe te geven in ruil voor niets mooi is, is het ook nodig om te ontvangen zonder dat je het hoeft te vragen.

ShareAdam Grant, een psycholoog en auteur van het boek 'Giving and Receiving', wijst erop dat all we allemaal ergens langs deze lijn staan ​​van degene die je gewend bent te geven, tot wat je gewoon verwacht te ontvangen.

Harmonie zou in het centrum zijn, van waaruit een geluk kan worden geschapen dat kan geven en ontvangen. Het is iets dat helaas niet altijd wordt nageleefd, vooral als het gaat om liefdesrelaties. Het hart verlangt ook naar herkenning We willen geen geschenken, we geven de voorkeur aan details. We willen niet dat onze gunsten worden beloond, en ook niet dat ze ons een poster opdragen voor elke inspanning die wordt geleverd, voor elk toegewijd moment of voor elke droom die wordt gegeven om de geliefden te ontmoeten en gelukkig te maken.

Wat ons hart wil ontvangen is respect, erkenning en wederkerigheid.

Niets van dit wordt aangeraakt door handen. Het heeft echter de subtiele deugd om onze zielen te strelen om ons geliefd te laten voelen. Daarom zijn we vaak, als we niets hebben, leeg en bijna weerloos.

Het probleem in de meeste liefdesrelaties ligt juist in deze dissonantie: alles geven in ruil voor heel weinig. Henry Miller, bekend om zijn vitale en sensuele werken, merkte in een van zijn boeken op dat om deze 'asymmetrische' relaties te laten slagen twee patiënten nodig waren: de ene verslaafd aan het ontvangen en de ander verslaafd aan het geven. Alleen dan zou er harmonie zijn. De rest van de relaties zou onvermijdelijk gedoemd zijn om het lijden te kwellen.

De dynamiek van onze relaties Onze relaties, of het nu gaat om liefhebben, familie of vriendschap, hebben de neiging een soort dynamiek te presenteren waarbij ieder van ons op een bepaald punt staat tussen degenen die geven of degenen die gewoonlijk ontvangen. Idealiter zouden we allemaal de rol van 'balancers' moeten spelen, waarbij we proberen een respectvolle harmonie te creëren tussen wat we bijdragen en wat we krijgen

, waarbij we altijd alert blijven op de interactie zelf. Laten we nu in detail kijken naar wat voor soort dynamiek we gewoonlijk bouwen, volgens de theorieën van de psycholoog en auteur van Give and Take.

Donoren. Dit is het profiel dat populaire psychologie gewoonlijk definieert als 'Wendy's syndroom', mensen die geluk begrijpen door anderen te geven, alles voor niets te geven.Ontvangers.

In deze dimensie zijn degenen die bijna uitsluitend gewend zijn om te ontvangen.

  • Balancers. Zoals we eerder zeiden, zoek harmonie, het gemeenschappelijke voordeel.
  • Valse donoren. Je bent zeker een keer tegen dit soort gedrag aangelopen: het zijn gemaskerde mensen. Ze lijken erg gul, maar hun strategie is scherper en zelfzuchtig: ze doen een plezier en vragen op hun beurt een munt uit ons hart.
  • We moeten weten wat we verdienen Het is duidelijk dat de wereld soms een complex en zelfs heterogeen scenario is, vol liefde en meningsverschillen. Er is echter niets dat gedaan kan worden om dat partner of familielid dat denkt dat het leven zo is, te veranderen: meer verwachten dan ze bereid zijn te geven.
  • Om gezondere relaties te hebben, moeten we ons ervan bewust zijn dat het zoeken naar schuldige mensen voor deze malaise alleen maar meer leed zal brengen. Er zijn momenten dat, hoewel er liefde bestaat, de relatie ondraaglijk wordt, en dit is omdat iemand niet liefheeft zoals hij of zij de andere persoon wenst of verwacht of nodig heeft. Je zou niet schuldig moeten zoeken.

Onthoud wat ieder van ons verdient, weet gewoon dat

het van vitaal belang is om een ​​eerlijke relatie met jezelf tot stand te brengen door voor je eigenwaarde te zorgen

en vooral te onthouden dat liefde geen spel is waarin slechts één wint. Liefde is authentiek, liefde is ziel, het is een daad waarbij twee wijze mensen elkaar spontaan aanbieden om te bouwen, om evenveel te investeren. Het is om het geluk van de geliefde te begeren, zonder daarvoor onze eigen vreugde te eisen.