Er zijn veel afleveringen van ons verleden die we willen vergeten. Om een einde te maken aan de pijn moet je je echter eerst herinneren. Niet zozeer om dat vers in ons hoofd te laten, maar om de gebeurtenissen die ons pijn doen te integreren in ons huidige leven, met de verrijking die het met zich meebrengt.
Alle processen die we tijdens ons leven meemaken, impliceren veranderingen en veronderstellen enkele interne en externe gevechten. De veranderingen impliceren verliezen, en daarmee komen ook de afscheidingen, pijnen en afstand doen. Het lijkt logisch om dit niet in onze geschiedenis te integreren, omdat dit inspanning en wat lijden vereist, omdat het worstelingen uit het verleden zijn die we moeten herzien.Natuurlijk is verdriet een deel van ons leven, met een belangrijke betekenis voor onze eigen persoonlijke ontwikkeling. Omdat verdriet ons helpt om ten goede te veranderen en het onvermijdelijke te accepteren, heeft het geen zin ze te vermijden, zelfs als ze ons nog steeds voorbereiden op het opnemen van nieuwe ervaringen van grote waarde en betekenis.
Het accepteren van de transformatie van rouw betekent niet dat je moet vergeten, maar eerder moet integreren, om herboren te worden in elk van onze levensfasen.Share
Vergeving is meer dan vergeten
Bij vergeving is er meer dan onze meedogenloze innerlijke strijd vol wrok, schuld en wroeging. Wanneer er eindelijk vergeving komt, is de acceptatie om de rouw te sluiten al aan de gang. Dit komt vaak voor bij gefrustreerde liefdes, die we willen vergeten voor we vergeven, en zo uiteindelijk een pijn behouden die ons vergiftigt.
Vergeving vereist acceptatie voor het noodzakelijke leren en het opnemen in ons wezen van de persoonlijke ontwikkeling die elke relatie met zich meebrengt. Het is een proces dat ons aan het einde vrede en rust brengt, en dat veronderstelt een rustig geweten. Het pad naar vergeving is als het pad naar liefde, omdat het dit gevoel gebruikt om zichzelf uiteindelijk te manifesteren.
Natuurlijk moet je op een gegeven moment in die beroemde uitspraak hebben gedacht: "tijd heelt alles". Maar dit is een grote fout sinds de tijd, op zichzelf, niets geneest; het is wat we in deze tijd met onszelf doen, die ons kunnen helpen en volwassen kunnen worden, leren en innerlijk groeien om onze conflicten en onze moeilijkheden op te lossen.
"Je kunt de tijd niet vergeten als je hem niet gebruikt." Har -Charles Baudelaire-
Leren afscheid nemen
Afscheid nemen is een onvermijdelijke constante in ons leven.
We gaan door vele belangrijke afscheidingen, zowel van mensen (verbroken relaties, terugtrekking van vriendschappen, sterfgevallen van familieleden, etc.) als van omstandigheden (werk, gezondheid en diagnose van een ziekte, verwachtingen die niet worden vervuld, stappen die worden voltooid, kinderen die hun onafhankelijkheid bereiken en het huis verlaten, enz.). Op elk van de momenten die we doormaken, laten we onherstelbare onderwerpen achter. We laten verandering toe om verder te gaan, en dat is hoe we afscheid nemen, wetende dat elke zinvolle interactie in het leven een stempel drukt op wie we vandaag zijn.
Op het moment van rouwen, vooral als we het hebben over liefdesrelaties, is het beste in het begin niet alles te zien wat ons aan de persoon herinnert, zodat we zonder al te veel moeilijkheden kunnen overwinnen. Als het rouwen eenmaal voorbij is, kunnen we ons realiseren dat deze persoon ons niet langer beïnvloedt en onze emoties niet oproept. -William Shakespeare-
Leef het heden zonder het verleden te vergeten
Een van de belangrijkste sleutels tot ons welzijn is hoe we vóór het heden staan.
Het verleden kan niet meer worden veranderd, we kunnen het niet beheersen of veranderen, het enige dat we kunnen beheersen, is onze houding hoe we het verleden in het heden moeten confronteren.
Hiervoor is ons persoonlijk werk niet om ons verleden te vergeten, noch de mensen die zo belangrijk voor ons zijn, maar om al deze ervaringen in ons heden te kunnen integreren, zodat het een ervaring is die leren en groei brengt.
Om volledig te kunnen begrijpen wat we zijn geweest en waar we in leven, zowel de meest aangename als de meest onaangename delen, maakt ons beter bewust van wat we vandaag willen. Onze visie wordt helderder en verstandiger als we de ervaringen van ons leven integreren in volwassenheid.
"Walker, het zijn jouw voetafdrukken,
de weg en niets meer; Walker, er is geen pad,
de manier waarop is gedaan tijdens het lopen.
Loop terwijl je loopt over het pad,
en kijk naar achteren
je ziet het pad waar je nooit meer zult lopen.
Walker, er is geen pad,
alleen sporen in de zee "
-Antonio Machado-