Tot voor kort dacht men dat iedereen een partner wilde vinden en kinderen wilde krijgen. Dit is drastisch veranderd. In het Westen werd decision de beslissing om geen nakomelingen te krijgen een trend. Veel mannen en vrouwen willen of willen geen kinderen hebben. De motieven achter deze trend zijn veel. Ze variëren van een persoonlijk verlangen tot het idee dat het brengen van nieuwe levens bijdraagt aan de sociale en ecologische onevenwichtigheid van de wereld. Hoe het ook zij, het feit is dat telkens wanneer het taboe kleiner is rond deze beslissing, dit geldt voor vrijwel elke samenleving in de wereld. "Dit zijn moeilijke tijden. Kinderen gehoorzamen de ouders niet, en iedereen schrijft boeken. ' Het resultaat van deze win-winoptie wordt duidelijk getoond in de bevolkingspyramiden van de meeste ontwikkelde landen: we gaan een wereld binnen waar er steeds meer ouderen en minder jonge mensen zijn.
In sommige landen is het geboortecijfer veel lager dan dat van twintig jaar geleden. Dit, samen met de toename van de levensverwachting, vertelt ons over vergrijzende samenlevingen. Is dit ideaal voor de wereld? Komt het besluit om kinderen te hebben niet overeen met een verantwoorde logica of is het niet meer dan een enorme demonstratie van het egoïsme dat vandaag de dag heerst? Is dit panorama een effect van de parencrisis? De beslissing om geen kinderen te hebben Velen denken en verdedigen met argumenten dat het hebben van kinderen de vrijheid wegneemt en complicaties veroorzaakt.
Creatie vereist een tijd die veel mensen niet willen investeren.
Voor hen heeft het hebben van een kind en het onderwijzen van hen niets interessants en in plaats daarvan heeft het veel inspannend. Blijkbaar zijn alleen het beroep en het sociale leven voldoende om het leven zin te geven, of zijn de kinderen de investering in hun verantwoorde opleiding niet waard.
Volgens een enquête die in Europa werd gehouden onder de titel 'Kinderloosheid in Europa' (2015), zijn de redenen om geen kinderen te krijgen meestal professionals.
Ze vertellen echter ook financiële redenen, eerdere ervaringen met slecht ouderschap en / of angst voor overdracht van erfelijke ziekten.
Een ander onderzoek door de Familiefederatie in Finland wijst erop dat de afgelopen jaren economische tegenspoed de belangrijkste reden is geworden om geen nakomelingen te hebben.
Professionele onzekerheid en onzekerheid over de toekomst interfereren, zodat deze perceptie verbreed is. Aan de andere kant, met betrekking tot de vraag wie gelukkiger is: degenen die besluiten kinderen te krijgen of kinderen die dat niet doen, is de University of Western Ontario in Canada tot de conclusie gekomen dat er geen definitief antwoord is. Blijkbaar is het onderwerp erg leeftijdsgebonden. Voor kinderen vermindert het krijgen van kinderen hun geluksgraad. Voor mensen ouder dan 30 jaar is de perceptie neutraal. En voor kinderen ouder dan 40 is een kind een geweldige bron van vreugde. Een beslissing die op veel factoren reageert
Er is geen algemeen antwoord op de vraag over het krijgen van kinderen of niet. Elke persoon en vooral elk paar moet een eigen beslissing nemen. Een ding is waar: het is belangrijk erover na te denken en ervoor te zorgen dat u zich niet vergist. De gevolgen van het hebben van een kind zonder het te willen kunnen echt verwoestend zijn. Integendeel, het frustreren van de wens om een vader of moeder te zijn, creëert uiteindelijk een enorme existentiële leegte.
De omstandigheden zijn bijna nooit perfect voor voortplanting. Idealiter zou er een stabiel paar moeten zijn, met voldoende inkomen, die rekenen op beschikbare tijd en een expliciete wens om ouders te zijn. Het is erg moeilijk voor al deze variabelen om tegelijkertijd aanwezig te zijn. Dit betekent echter niet dat het onmogelijk is om aanpassingen en aanpassingen aan te brengen om een nieuw leven te krijgen. Sterker nog, deze aanpassingen zijn altijd doorgevoerd: grote gezinnen, die enkele jaren geleden gebruikelijk waren, konden overleven met minder middelen. Toch is het belangrijk om te weten waar het verlangen naar een kind vandaan komt.
In sommige chaos komt een verkeerde waarneming of interesse. Conflicterende paren die zichzelf voor de gek kunnen houden met het idee dat een kind hun relatie zal verbeteren of een einde zal maken aan hun discussies, zal blijven bestaan. Er zijn ook mensen die frustratie voelen met hun eigen leven en afstammelingen willen hebben, zodat het de prestaties bereikt die ze niet konden bereiken. In beide gevallen zijn de faalkansen veel.
Elke keer hebben we meer vrijheid om beslissingen te nemen over wie en hoe we onze eigen familie moeten definiëren. Dit is een doorbraak. Het is echter een situatie die ook aanleiding geeft tot nieuwe angsten en onzekerheden. Het belangrijkste hierin is, net als in andere gevallen, om ons vermogen te ontwikkelen om de boodschap te horen die diep in ons hart woont.
In die zin is het hebben van een kind altijd een uitdaging. Onderwijs en het creëren van een nieuw of ander leven is geen eenvoudig proces: het gaat om verschillende sociale, natuurlijke en vooral de uitdagingen van kinderen zelf. Echter, in deze uitdaging zijn er ongetwijfeld eindeloze verborgen redenen om te groeien en, waarom ook niet, profiteer ook.