Veel van de populairste politici hebben een duidelijke verbale taal en communiceren dankzij hun medestanders. Als het gaat om massacommunicatie, hebben gebaren in veel gevallen meer impact dan woorden (de inhoud van spraak), en de non-verbale taal van politici neemt ook enorm belang aan.
Het grootste deel van het publiek volgt de toespraak van de politici niet met veel concentratie. In het algemeen worden de essenties van woorden geabsorbeerd. Mensen krijgen meestal de berichten die in slogans worden gesynthetiseerd. Het imago van de leider daarentegen levert een impact op die doorgaans veel aandacht krijgt van de communicatieadviseurs van elke partij. De manier waarop de politicus zich kleedt, zijn stem, zijn gezichtsuitdrukking en zijn gebaren provoceren gevoelens voor hen.
"Hoe sinister de verlangens van een politicus, hoe pomperiger hij in het algemeen de adel van zijn taal wordt"
-Aldous Huxley-
Politiek is steeds meer een terrein dat zich vermengt met het spektakel. De televisiedebatten waren doorslaggevend tijdens de verkiezingen in veel landen. De media en communicatie die politici via hen doen, hebben misschien nooit zo'n grote invloed gehad op het aantal stemmen. Aan de andere kant klampen de overgrote meerderheid van de burgers zich vast aan tradities, maar ook aan sensaties om politiek te participeren in de samenleving.
Onderzoekers hebben zeven gebaren ontdekt die veel voorkomen in de non-verbale taal van politici die erin slagen de sympathie van de massa te winnen. Deze gebaren zijn ook aanwezig in andere soorten leiders, zoals ondernemers, directeuren of "influencers". Andere gebaren die verborgen berichten onthullen, werden ook gedetecteerd. Ze zijn als volgt:
De 7 gebaren van efficiënte politici
Mensen associëren onbewust een connotatie van macht aan personen die bepaalde gebaren uitvoeren. Dit is natuurlijk van toepassing op politieke leiders. Sommigen voeren ze van nature uit, anderen moeten ze repeteren. Deze gebaren komen overeen met de volgende niet-verbale elementen:
- Frown niet. Ontspannen Ontspannen wenkbrauwen duiden op leiderschap en controle over de situatie. Ze brengen vertrouwen en veiligheid over. Het tegengestelde zou spanning en angst aangeven. Kijk direct naar de gezichten van mensen.
- Of voor de camera, wat hetzelfde is in de taal van de televisie. Mensen geloven meer in degenen die ernaar kijken. Tranquila Rustige en constante ademhaling. Het is een teken van zelfbeheersing en overtuiging in relatie tot wat er wordt gezegd. Het betekent niet erover praten of buiten adem raken. Het geeft een "koude kop" of is "cerebraal" en intelligent.
- Handen en vingers zonder spanning. In tegenstelling tot wat veel mensen zouden denken, provoceren gebalde vuisten, wijzende vingers en alle soortgelijke gebaren wantrouwen. Ontspannen handen brengen daarentegen nabijheid en hartelijkheid over.
- Geen bewegingen in de benen en voeten. Bevordert stevigheid, veiligheid en oprechtheid.
- Raak het gezicht niet aan. Mensen interpreteren dat wie op het gezicht staat, tegen een publiek spreekt, liegt of in de war is. Moder Matige en egalitaire naleving.
- Vertrouwde leiders voor mensen begroeten iedereen altijd op dezelfde manier. Als ze voor een groot aantal mensen staan, kijken ze in alle richtingen wanneer ze worden begroet. Wat mensen vandaag verwachten, is dat hun politieke leiders een soort beschermende en vertrouwende vrienden zijn. Hetzelfde geldt voor bedrijfsleiders of voor iedereen die een leiderschaps- of machtspositie bekleedt.
- Andere gebaren van de non-verbale taal van politici Politici en leiders hebben altijd een visuele impact op hun aanwezigheid. Het is je eerste communicatiewedstrijd met je volgers. In deze visuele impact
zijn er vier gebieden die grote invloed uitoefenen: gelaatsuitdrukking, lichaamstaal, kleding en hygiëne.
Al deze elementen komen overeen met non-verbale taal en genereren een "indruk", dat wil zeggen, een teken in perceptie.
Als er een dubbele betekenis is, er zijn elementen van de non-verbale taal van de politici die ze verraden. Dit zijn er enkele:
Overmatige ogen knipperen. Neurologisch gezien geeft het aan dat de persoon in gedachten een uitweg zoekt omdat hij zich gevangen voelt. Het is een gemeenschappelijk gebaar bij politici wanneer ze een onderwerp moeten bespreken waar ze zich niet zo prettig bij voelen. Spanning in de spieren van de kaak.
- Het manifesteert zich als moeilijkheid in vocaliseren of als buitengewone stijfheid in het onderste deel van het gezicht. Het komt overeen met degenen die bang zijn te worden ontdekt over wat zij denken of voelen over een bepaald onderwerp. Houd je adem in voor een seconde. Het is een gebaar dat ongeïnspireerde politici verraadt. Het vertegenwoordigt een conflict tussen wat er wordt gedacht en wat er wordt gezegd. Pokerspelers letten altijd goed op dit gebaar om de "hand" van de andere speler te raden.
- Politici vertrouwen steeds meer op massapsychologie om invloed uit te oefenen op hun kiezers. Het is een subtiel maar zeer efficiënt wapen. Non-verbale taal wordt soms gebruikt als een communicatie-instrument en soms als een manipulatieve factor. Door te weten hoe de gebaren van de leiders moeten worden geïnterpreteerd, zullen we in een positie zijn die ons in staat stelt om de invloed te controleren die ze kunnen proberen uit te oefenen op ons.