Misschien denk je dat de titel van het artikel verkeerd is en dat de juiste zin eigenlijk een vraag moet zijn, met het vraagteken. Het is echter niet de bedoeling om te vragen: "Hoe kun je weten wanneer een relatie voorbij is?", Maar eerder nadenken over het moment waarop we al weten dat een relatie voorbij is maar we niets doen. Want zo triest als dat klinkt, velen van ons
verlengd betrekkingen veel verder dan wat nodig zou zijn, wetende dat de liefde is niet langer verlicht en dat er niet langer sintels om het vuur weer op te rakelen dat eens scheen zo majestueus en gelukkig. Dus we moeten een relatie beëindigen als we al weten dat er niets is. Ter ere van wat eens zo mooi, zo mooi was. Uitrekken zonder lijden is alleen maar om meer land in het reeds gewiste vuur te gooien, en zo kunnen we alleen nog meer verre herinneringen achterlaten van het geluk dat die liefhebbende zielen ooit hebben geleefd.Waarom doorgaan in een relatie die al is afgelopen? Nu een vraag, maar de vraag is: waarom een voltooide relatie verlengen? Verdienen we het echt om iets uit medelijden te houden? Zijn de banden en motieven die zo sterk verenigen dat velen van ons het gevoel hebben dat ze de pijn niet kunnen stoppen, wetende dat liefde al lang voorbij is?"Wat is mijn pad? Op je aan het wachten? Ben je vergeten? Doe wat je doet, ga dan in de armen van de ene en de andere, vandaag en morgen iemand te slapen met een ander? "-Frida Kahlo-
Voor de mens, de noodzaak om zich beschermd voelen is erg sterk.
Op deze manier geloven we niet dat we iets moeten veranderen, en als er altijd iemand thuis wacht, denken we dat dat er nu ook zou moeten zijn.
De mannen en vrouwen van deze wereld zijn erg bang voor eenzaamheid. Dit komt omdat we zijn opgegroeid in een samenleving die ons geleerd heeft op deze manier te leven. We hebben altijd iemand nodig die bij ons thuis op ons wacht.
Omdat we heel jong waren wordt ons geleerd dat
we als volwassenen een relatie moeten hebbenwe een relatie nodig hebben. Een baan, een huis, maar bovenal een relatie geeft ons een volledig leven, met de doelen bereikt en vervuld.
Elke dag nemen we echter met meer kracht waar dan dit onszelf niet bevredigt. We moeten onszelf zijn, we onze meest verborgen dromen waar te maken, maar niet met ons klaar om deze doelen te bereiken vinden en dit veroorzaakt frustratie, want er is onvermogen om echt blij met onszelf en wat we willen zijn. Op zulke momenten,
nemen toevlucht in de routines van lege relaties , waarin gebrek aan liefde in al de kleine stukjes, maar dat bieden ons rust en rust, hoewel de afstand tot wat we echt nodig hebben en droom is te groot. Vrees voor verlies
In het leven leerden ze ons bang te zijn. En een zeer grote angst is om de geliefde persoon te verliezen, zelfs als er zelfs geen liefde in de relatie is, zelfs als er niets is. - Het moeilijkste is niet de eerste kus, maar de laatste.-Paul Géraldy-
Het kan zijn dat de genegenheid blijft bestaan. Er zal ook wat respect, begrip en vriendschap of vriendschap zijn. Maar dit is geen liefde, en wij weten het. Met het verlies van de verbeelding van terreur is de onrust van de geest, ziel en hart, die ons ervan weerhoudt het nemen van de noodlottige beslissing om de bestelling te plaatsen in de relatie.
Misschienonzekerheid die in onze harten van heel klein lijkt om ons te houden van het maken van moeilijke beslissingen
die moeten worden genomen in het leven te komen, want zelfs maar te weten dat de liefde voorbij is, zijn we niet in staat om het hardop te zeggen, of zelfs toegeven aan onszelf.
Misschien dat de verschrikking van het voorstellen van eenzaamheid en het hebben van niemand wanneer je thuiskomt, je ervan weerhoudt om die beslissing te nemen waarvan je weet dat die correct is. Dit gebeurt als u uw moed nog niet hebt gevonden om uw eigen stappen te doen in de richting die het meest geschikt voor u is.
Misschien is het angst voor wat ze zullen zeggen. Wat zal mijn hele familie denken? Wat denken mijn buren en mijn vrienden? Hoe ga ik dit met mijn kinderen doen? En hoewel hij een ongelukkig en pijnlijk bestaan leidt, dat zijn waardigheid sleept door een relatie die zijn passie voor zoveel jaren heeft verloren, en die je elke dag iets meer vanbinnen doodt, besluit je niets te doen.
Het is niet altijd gemakkelijk om in ons hart te kijken, vooral als het pijn doet. Maar het is noodzakelijk, want een voltooide relatie, waarin geen liefde is, is een van de verschrikkelijkste vloeken die op onze ziel kunnen vallen . Als je eenmaal moedig bent, oprecht bent met je gedachten en doet wat je moet doen, zul je de droom realiseren om ooit nog gelukkig te zijn.