Je bent zo dapper en besloot dat soms vergeten dat u ook last, die gevoelens en dat, zoals duidelijk zou moeten zijn, de negatieve ook invloed op uw emotionele balans heeft. Dat je ook huilt als je hart breekt en binnen breekt.
Het is niet verkeerd dat dit zo is, het is niet negatief. De sociale en emotionele opvoeding die tegen ons is opgedrongen, vraagt ons echter om een bepaalde leeftijd te bereiken, om dat deel van ons te verbergen dat al de limiet van alle krachten heeft bereikt. daarna begonnen we lopen met eenonnodig gewicht, het altijd laat ons blij, want dit is wat we bedoelen met sterk zijn, vastberaden en moedig: onbreekbaar te zijn. Maar nee, lijden is ook een manier om sterk, vastbesloten, dapper en onbreekbaar te zijn. Waarom? Om een eenvoudige reden, omdat het deel uitmaakt van onze emotionele aard en er niet aan kan ontsnappen. Grappig hoe we elkaar wat we vrij kunnen laten zien en wat te leggen niet ... We moeten alfabetisch onze emotionele brein
Er is een tijd voor een conferentie werd verteld dat deze zin:
"We moeten onze emotionele brein alfabetisch" . Veel van de mensen in het publiek waren ongemakkelijk over dit onderwerp, deels omdat ze er waren omdat ze voelden dat we echt onze geest moesten openen en onze emoties moesten onderwijzen.Het punt is dat we onze overtuigingen zouden moeten herplanten als angst, verdriet of frustratie voor ons iets ongezond zou zijn, zoals ons werd doen geloven.
delen ervan uit dat huilen is synoniem met
zwakte en daarom kan die op een gegeven moment iets hebben binnen dat breekt is geen voorbeeld van kracht, vrijheid en eenheid. Niet huilen, integendeel, veronderstelt het onderdrukken van onze emoties en gevoelens, niet het belang eraan hechten en het dragen van een masker. Laten we denken ...
. Dit is natuurlijk omdat als we stoppen met denken dat alle kinderen in onze samenleving opgegroeid zijn met luisteren naar "niet huilen, het was niets". Hoe vaak maken we onze gevoelens ongeldig door onszelf te zeggen dat we gelukkig moeten zijn?Maar tranen hebben hun functie. Met betrekking tot dit, is er een kostbaar stuk dat moet worden gelezen en herlezen het boek "De regen weet waarom"
-Laat gaan, Lucia - zei de grootmoeder.
Who? "De tranen!" Soms lijkt het alsof er zoveel zijn waarvan we denken dat we erin zullen verdrinken, maar zo is het niet helemaal.
- Gelooft u dat ze ooit zullen stoppen met vallen? "Natuurlijk!" antwoordde de grootmoeder met een lieve glimlach. Tranen vallen niet lang; hun werk doen en hun gang gaan. "En wat is uw werk?" 'Ze zijn als water, Lucia. Schoon en helder als de regen. Alles wordt duidelijker na de regen ...
Onze rugzak, het gewicht van ons leven
Onze rugzak zit vol met grote en kleine stenen.
Het is echter goed om te nemen wat we van tijd tot tijd nemen, selecteren wat we willen en wat we niet willen, filteren wat ons goed maakt en wat ons slecht maakt.
Wat extreem zwaar is, beperkt ons, maakt ons gevangen en verhindert ons vooruit te gaan.
Integendeel, wat ons goed maakt, maakt ons lichter en sneller. Niettemin, wanneer we de inhoud van onze rugzakken beoordelen, beseffen we ook dat er dingen in ons zijn die we zelf hebben gecreëerd en geplaatst, zij het onbewust.
Dit is de angst om te ervaren, om ons te laten zien hoe we werkelijk zijn of hoe we ons voelen, dus we saboteren onze gevoelens en voorkomen dat we ons lijden erkennen. En dan zullen we in onze rugzakken het idee zien dat "hulp vragen of nodig hebben synoniem is aan zwakte en incompetentie." Wat een gekheid! Wat een waanzin!
Telkens wanneer we ons openen, worden we emotioneel intelligente mensen, mensen met sociale vaardigheden en vaardigheden . Zorg er dus voor dat je je emoties toont, want het geeft ons allemaal een les in kracht, ongeacht je leeftijd en wat je ook tegenkomt in je leven.