Er komt een monster naar me toe en is niet van plan mij te vermoorden, maar het weerhoudt me er bijna van om te leven.Een monster dat van vorm en positie in mijn lichaam verandert. Soms lijkt het me te doen stikken, soms versnelt het mijn zenuwstelsel, en soms verlamt het me. Het is een heel beroemd monster, geleden en uitgelegd. Het wordt angst genoemd.
Waakzaamheid is essentieel geweest voor onze overleving als soort. Echter, wanneer deze staat van aandacht, spanning en alertheid chronisch worden, is het resultaat een constante ZELFSTANDIGHEID, die gewoonlijk ook in alles en iedereen generaliseert.
Deze zorg maakt ons bewust van alles om ons heen, maar op een versterkte en vervormde manier. We onderscheiden niet langer wat ons benadrukt van wat eenvoudig is. Alles zit in ons hoofd en werkt op volle kracht. Geen zorgen, maar zorgen maken.Het is een monster dat ons domineert omdat we niet weten hoe we je woede in energie kunnen veranderen, alleen om zwakte te zien.
Waar komt de angst vandaan?
Wanneer angst chronisch wordt en een toestand van voortdurende zorg wordt, kunnen we spreken van wat in klinische termen bekend staat als gegeneraliseerde angststoornis (GAS). Ze moet minstens 6 maanden aanwezig zijn en drie of meer symptomen hebben, zoals agitatie, prikkelbaarheid, vermoeidheid, concentratiestoornissen of een blanco geest, spierspanning en slaapproblemen.
Gegeneraliseerde angst deelt veel symptomen met depressie; beide aandoeningen hebben een hoog negatief effect. Depressie wordt echter meer gekenmerkt door het gevoel van verdriet en de angst door een continue fysiologische hyperactiviteit en een gevoel van onzekerheid en gebrek aan lucht. Elke verandering in de dagelijkse routine wordt gezien als een bedreigend monster, klaar om onze keel aan te vallen.Share
De TAG lijkt geen sterke genetische component te hebben, maar lijkt een chronisch karakter te hebben dat verergert met stress en gedurende het hele leven in intensiteit fluctueert.Het belangrijkste kenmerk is de constante zorg voor aspecten van het dagelijks leven. De aanwezigheid is duidelijk - in gevallen waarin het aanwezig is - rond de leeftijd van 20 jaar, hoewel de comorbiditeit met andere angstige of depressieve symptomen de diagnose moeilijk kan maken.
Het komt veel vaker voor bij vrouwen, maar ook bij de meeste emotionele stoornissen in het volwassen leven. Op zijn beurt manifesteert disorderde stoornis zich in een drievoudig responssysteem: het cognitieve, het motorische en het emotionele.Dit monster weten we heel goed
Veel mensen kennen hun kleurklachten, omdat
deze aandoening meestal voorkomt bij mensen met een hoog bewustzijn van wat er met hen gebeurt,zelfs als ze het niet kunnen behandelen en verbeteren symptomatologie. Bovendien beschrijven ze meestal tot in de perfectie hoe angst verlamt. Alexithymie is geen overheersend kenmerk bij deze patiënten, integendeel.Ze weten veel over angst, maar deze aandoening lijkt geen goed gevestigde en succesvolle behandeling te hebben, ook al komt het heel vaak voor bij de bevolking.
Behandeling is meestal cognitieve gedragstherapie,zoals Dugas en Ladouceur (bijgewerkt in 2007); die van Borkovec en Pinkus (2002) of Brown en Barlow (1993).Medicijnen worden soms gebruikt om hun werkzaamheid te vergroten, maar WAARSCHUWING:
Langdurige angst mag nooit worden behandeld met anxiolytica als u medicijnen gebruikt.Er moet een SSRI-antidepressivum zoals paroxetine worden gebruikt, hoewel dubbele antidepressiva zoals venlafaxine het meest geïndiceerd zijn.Een verhaal van angst en de wereld waarin we leven
Hoewel veel patiënten en weten hun symptomen, zal de therapie hen helpen om op te treden als wetenschappers voor hun eigen symptomen, zoals "goeroes" in de uitoefening van hun eigen emotionele regelgeving.
De psycholoog moet de beste technieken hiervoor ter beschikking stellen.Een goed idee is voor de persoon met chronische angst om echte vragen te stellen over hun bestaan en hun levenswaarden.
Soms moet je vragen stellen over deze wereld, die dit monster lijkt te creëren en te voeden. Soms loont het om in een klein account te veranderen om een betekenis te zien in wat wij als chaos ervaren.Wat ben je de wereld schuldig? Wat vraagt dit monster van je?
Denk aan je jeugd. Weet je nog hoe blij je was, want je sprong, rende en genoot zonder iemand uitleg te geven. Herinner jezelf aan springen, vies en rommelig worden, bedwelmd door de intensiteit van het moment.
Er was geen tijd om je zorgen te maken, omdat er geen idee was van een tijd voorbij dat wat je leefde.Maar al snel kwamen de eisen en met hen het gevoel dat je iets schuldig was aan de wereld.Je begon te voelen dat het belangrijker was om te verbergen wat er in de ogen van anderen niet goed uitzag dan om de ware realiteit om je heen te leven. De eisen begonnen de duiken te vervangen. De toespraken het verheerlijken van de kinderen "met een hoge capaciteit" leek de kreten die waren van vreugde en spontaniteit doof.
Niemand zou je kunnen vertellen dat je nooit alles onder controle kunt krijgen. Niemand heeft haar geleerd om de vlam van haar jeugd levend te houden terwijl ze een identiteit opbouwt met nieuwe verantwoordelijkheden.
Niemand zou het verschil tussen plichten en rechten kunnen verklaren, inclusief gelukkig zijn zonder je schuldig te voelen.Op dit moment, met dit monster dat je steeds meer verslindt, wordt het tijd om meer van hem en minder van jou te eisen. Vraag hem: "Wat ben ik je schuldig, wereld, om me dit monster te sturen?
Misschien heb je met deze vraag en veel mensen begrijpen dat zo veel als hij nodig heeft van ons, we kunnen niets geven aan de wereld als we niet in staat om te genieten van het feit van het leven in het. Je zult niemand teleurstellen, je hebt ook geen toestemming gevraagd om hier te zijn. Vergeet zoveel eisen en kom terug om je rechten te claimen. Word weer vies, zonder je zorgen te maken dat de wereld er boos over zal worden. Greet dit monster, en zelfs als ze lijken te moeilijk te komen in tijden, laat hem met zijn acties dat het enige wat je moet het is wat je niet in staat zijn om te geven aan jezelf / a.