Bijna niemand spreekt over Dick en Rick Hoyt alsof ze twee afzonderlijke personen zijn. Als ze naar hen verwijzen, zeggen ze meestal alleen maar: de Hoyt. Dick is de vader en Rick is de zoon. De twee hebben zo'n geweldig team gevormd dat ze een voorbeeld zijn geworden voor duizenden mensen over de hele wereld.
Het begon allemaal bijna vijftig jaar geleden in Winchister, in de Verenigde Staten. Hoyt's vader en moeder zouden hun eerstgeborene krijgen en ze wachtten ongeduldig op hem. Wat echter het gelukkigste moment van hun leven zou zijn, is een nachtmerrie geworden. De baby had problemen bij de geboorte. Tijdens de bevalling werd de navelstreng om de nek van het kind gewikkeld en werd voorkomen dat zuurstof normaal in uw hersenen terechtkwam.
"Soms staren mensen me aan. Ik hoop dat het komt omdat ik erg knap ben. "R -Rick Hoyt-
Het gevolg van dit alles was dat het kind een hersenbeschadiging had die niet kon worden ongedaan gemaakt. Hij werd toen gediagnosticeerd met hersenverlamming. De artsen gaven aan dat "Rick Hoyt", "de pasgeborene", nooit in staat zou zijn om de bewegingen van zijn ledematen te spreken of te beheersen.
Harde tijden voor Dick en Rick Hoyt Toen kleine Rick Hoyt slechts negen maanden oud was, ontmoetten de artsen het gezin.Ze zeiden dat het het beste was om de baby in een gespecialiseerde instelling te plaatsen. Voor hen zou het een last zijn omdat de baby gedoemd was om praktisch als een groente te leven. Na veel nadenken en een overvloed aan huildagen, besloten de ouders om bij de baby te blijven. Bovendien besloten ze dat ze hem voor zover mogelijk zouden opvoeden als een normaal kind.11 jaar lang hebben haar vader en moeder Hoyt hun liefde en zorg aan de kleine Rick gegeven. Net zoals de artsen hadden gezegd, leek hij te reageren op geen enkele stimulus vanuit de omgeving. Op een dag merkten ze echter dat de jongen hen met hun ogen volgde. Ze dachten dat hij ook veel begreep van wat ze zeiden. Dit kleine gebaar vulde hen met optimisme. Dus besloten ze om naar de engineeringafdeling van Tufts University in Massachusetts, Verenigde Staten te gaan.
Ze wilden weten of er een apparaat was of een manier om contact te maken met de jongen. De experts zeiden dat ze dat niet moesten doen, omdat het kind geen hersenactiviteit had. De ouders vroegen hen om een grapje, en toen ze dat deden, begon Rick te lachen.
Een nieuw pad van hoop De ingenieurs waren onder de indruk van de reactie. Daarom hebben ze de taak ingesteld om een systeem te maken zodat het kan communiceren met een kleine beweging van het hoofd. Een jaar later was alles klaar. Iedereen wachtte zenuwachtig op Rick's eerste woorden. Tot ieders verbazing waren deze woorden: "Kom op Bruins!" Hij doelde op een lokaal hockeyteam.
Toen begon een nieuwe fase voor de Hoyt. Iedereen was heel blij dat hij met Rick kon communiceren. Ze waren nog meer gefascineerd toen ze merkten dat de jongen heel actief en gevoelig was. Hij wilde aan alles deelnemen. Op een dag raakte een van de leerkrachten verlamd. Daarna werd een race georganiseerd om geld in te zamelen voor haar behandeling.
Rick zei dat hij mee wilde doen. Hij moest deze persoon helpen die een dergelijke situatie doormaakte. The Hoyt MiracleDe vader stemde ermee in met zijn zoon mee te gaan in het geschil. De jongen zat in een rolstoel en Dick duwde hem. De uitdaging was ingewikkeld en moeilijk. De vraag was hoog en het leek onmogelijk om de obstakels op de weg te omzeilen. Het enige doel was echter niet om de laatste te worden. Ze deden het. Terwijl ze over de finish liepen, had Rick een grote glimlach op zijn lippen.
Later vertelde Rick zijn vader iets dat hij nooit zou vergeten. De zin was:
"Concurreren Ik voelde dat mijn handicap verdwenen was." Hij wilde dat gevoel vaak over de finishlijn voelen. In 1979 deden Rick en Dick, het team Hoyt, mee aan de Boston Marathon. Enkele jaren later besloten ze om de triatlon te proberen. Er was maar één probleem: zijn vader kon niet zwemmen. De oplossing? Leren. Op bijna 50 jarige leeftijd leerde Dick zwemmen om te kunnen concurreren met zijn zoon. Deze keer zou hij hem in een boot duwen om de concurrentie in het water te voltooien. Niets maakte Rick blijer dan deel te nemen aan deze nieuwe competitie. Wanneer hij de finishlijn overschrijdt, zelfs op de laatste posities, heeft hij een enorme glimlach op zijn gezicht.
Tot nu toe hebben de Hoyt deelgenomen aan 66 verschillende marathons en nog eens 975 evenementen voltooid. Rick is afgestudeerd aan de universiteit van Boston. De jongen houdt net zoveel van zijn vader als van zijn vader. Hij is een vrolijke jongen, die graag grapjes maakt. Hij woont momenteel alleen en verklaart zichzelf een gelukkig man.