Een ongeluk, een ziekte, iemand die weggaat of iemand die niet terugkomt. Het is daar, op die momenten, dat de klok stopt. Scherp. En dan komt er iets tevoorschijn en we begrijpen dat we onderweg zijn, dat niets eeuwig is. Ik zou zeggen dat veel mensen alleen leren om het leven in deze situaties te waarderen. De routine omringt ons en we laten onszelf slepen. We willen meer, hoewel we soms niet weten wat. We veronachtzamen banden die gemaakt zijn als kostbaar en binden stevig aan de touwen die ons niet zullen laten ademen. We wennen aan het feit dat de dingen gaan (zonder te stromen) en we wennen aan het gemak van een huis (zonder te merken of het een thuis is).
Gewenning: emotionele anesthesie?
Gewenning is leren waardoor we minder vaak en intens reageren op stimuli die herhaaldelijk worden gepresenteerd. We falen om aandacht te schenken aan de dingen die we als vanzelfsprekend beschouwen.
We verliezen het zicht weg dat we wijzer of gelukkiger zijn om begeleid te worden door degenen van wie we houden. Maar soms valt er iets kapot, waardoor muren, plannen en manieren van leven omvallen. Het klinkt als een leugen, maar soms hebben we extreme situaties nodig om het leven te waarderen. Het is dan dat we waarderen wat we hadden, en de absurditeit begrijpen die geen zorg en aandacht had gehad toen we dat hadden.
We weten dat het leven eindig is, maar de meeste mensen zijn bang om het te verliezen. Daarmee wil ik niet stoppen met het maken van toekomstige plannen of denken op de lange termijn. Wat ik wil overbrengen, is dat het leven vandaag is. Het gebeurt. If En als je, door aan gisteren te denken of je zorgen te maken over morgen, niet beseft hoeveel kracht je vandaag hebt, verspil je misschien je leven onderweg.
Leven waarderen is niet ontsnappen aan de routine Leven waarderen betekent niet weglopen van de routine of op zoek zijn naar extreme emoties om je hartslag te voelen. Het betekent je ogen openen, je bewust zijn van de details en van het moment genieten.
Het is om bewust te worden van wat je bent en moet dankbaar zijn en ernaar streven om het te onderhouden. Het besteedt aandacht aan wat niet werkt om het te corrigeren en maakt morgen een waardevollere dag. Het waarderen van het leven is, kort gezegd, zin geven aan de tijd en begrijpen dat je nieuwe dromen kunt hebben zonder de noodzaak om nieuwe schoenen te dragen.
Iemand vertelde me recent hoezeer het haar speet dat ze zoveel aandacht besteedde aan wat ze moest doen. Hij zei dat hij het gevoel had dat hij vele momenten op persoonlijk belangrijke dagen had gecompromitteerd of laat werkte zonder dat het echt nodig was. Hij zei ook dat hij vooral spijt had van die dagen dat hij zijn kinderen niet kon zien. Als ik dit schrijf, komt dat omdat er onderwerpen zijn die niet zoveel toewijding verdienen, omdat ze niet zo belangrijk zijn.
En ik schrijf dit ook omdat er dingen zo belangrijk zijn dat, hoe vaak of hoe vaak we ze ook hebben verloren, het oneerlijk is om de waarde die ze hebben te negeren.
"In het leven win je niet of verlies je jezelf, je faalt niet of je slaagt. Het leven is leren, groeien, ontdekken, schrijven, wissen en herschrijven; spin, spin en draai opnieuw. " -Ana C Blum- Denk eraan dat je ademt, wordt gehoord en hoort wat je omringt. Besteed aandacht aan de kleine dingen van de dag en zorg ervoor dat u belang hecht aan een mooie middag. Geniet en investeer de tijd alsof het niet kan worden teruggevorderd. Stop met denken: de tijd ontsnapt, maar hij is nog steeds van jou. Het gebeurt en we moeten ons realiseren dat extreme situaties niet nodig zijn om te weten hoe het leven gewaardeerd moet worden, omdat het op zich al waardevol is.