Als we in staat waren om tijd te laten in ons leven wanneer hij erom vraagt. Als we de moed hadden en hem ons in moeilijke situaties, rouw, verlies, vreugde en zelfs als we ons alleen voelen ... De tijd is een reisgenoot en geen vijand, zoals we ons vaak voorstellen. Omdat wanneer we verloren zijn, het ons redt, wanneer we het ruimte en dagen geven, het zijn functie vervult en ons helpt de emotionele wonden te helen.
Tijd beschermt ons, geneest de wonden en geeft ons de kracht om opnieuw te vliegen, zolang we weten hoe we het moeten waarderen en er gebruik van kunnen maken.Delen
Soms raken we onze reisgenoten kwijt, worden onze dromen onderbroken of zien we onszelf schrijdend, alleen op de weg, en horen we onze emoties niet. Als we echter kunnen stoppen, naar onze emoties luisteren en de tijd laten werken, zullen we de manier vinden die we nodig hebben om lijden en pijn te verlichten en emotionele wonden te helen.
The Island of Feelings
"Once upon a time" was een heel mooi eiland van een onbeschrijfelijke aard, waar alle gevoelens en waarden van de mens leefden: goed humeur, verdriet, wijsheid ... evenals alle anderen, inclusief liefde . Op een dag werden ze gewaarschuwd dat het eiland op het punt stond te zinken, en toen maakten ze allemaal hun schepen gereed en vertrokken. Alleen liefde wachtte alleen, geduldig, tot het laatste moment. Toen het eiland aan het zinken was, besloot liefde om hulp te vragen. Rijkdom ging door liefde op een zeer luxueuze boot en liefde zei: "Rijkdom ... kun je me meenemen?" "Sorry, dat kan ik niet omdat ik te veel goud en zilver in mijn boot heb en er geen plaats voor je is."
Toen besloot de liefde om hulp te vragen voor de trots die in een prachtige boot voorbijging. "Trots, kunt u mij meenemen?" "Ik kan u niet meenemen ..." - antwoordde de trots. "Alles hier is perfect en je zou mijn boot kunnen ruïneren. Hoe zou mijn reputatie eruitzien? "Toen zei liefde tegen de droefheid die naderde:" Verdriet, neem mij mee. " "Geen liefde ..." antwoordde de droefheid. "Ik ben zo verdrietig dat ik alleen moet zijn." Vlak erachter was de goede humor die voor hem voorbijging, maar hij was zo blij dat hij niet besefte dat ze hem belden. Plots zei een stem: "Kom op, schat, ik neem je mee." De liefde keek om te zien wie met hem sprak en een oude man zag, maar hij voelde zich zo gelukkig en gelukkig dat hij vergat zijn naam te vragen. Toen hij het vasteland bereikte, vertrok de oude man. Toen realiseerde de liefde zich hoeveel ze hem verschuldigd was en vroeg om wijsheid: "Wijsheid, kun je me vertellen wie deze oude man is die me heeft geholpen?" "Hij is de enige die in staat is om de liefde te laten overleven als de pijn van een verlies het doet geloof dat het onmogelijk is om vooruit te komen. Hij is de enige die in staat is om je een nieuwe kans te geven als het lijkt alsof alles zal eindigen. "Liefde, degene die je heeft gered is tijd, omdat alleen hij kan begrijpen hoeveel liefde belangrijk is in het leven van mensen."
Dit verhaal van Jorge Bucay toont ons het belang van tijd. Wanneer we geloven dat alles verloren is, wanneer we onze weg kwijtraken en ons pad geen zin meer heeft, als we ernaar streven dat alles snel wordt opgelost en we negeren wat we echt willen, komt de tijd en redt ons. Hij vertelt ons in het oor dat alles gebeurt en dat wanneer we leren de last los te laten en de tijd te omhelzen, we de emotionele wonden kunnen helen.
Het kost tijd om emotionele wonden te genezen
De haast is nooit een goede bondgenoot geweest, problemen hebben tijd nodig, evenals liefde.
Alle energie die we naar elkaar toe reden, moet een nieuwe bestemming vinden. Verloren dromen hebben ook tijd nodig omdat het brein nieuwe plannen of oplossingen moet uitwerken, en verliezen tijd nodig hebben, omdat we moeten leren onze liefde elders te richten ... De tijd zorgt ervoor dat elke gedachte, elke emotie en elke persoon op zijn plaats komt. Hij leert ons dat niets definitief is, dat alles voorbij gaat, zowel goed als slecht, en dat alles langzaam verbetert. Het helpt ons volwassen te worden en dingen vanuit een ander perspectief te leren en verder te gaan.
Dat is de oplossing: neem de tijd. Maar niet een passieve tijd gekenmerkt door de beats van de klok, maar actief, gevormd door handelingen en reflectie waar kalmte de overhand heeft om nieuwe plannen en de reflectie uit te werken om te leren met het goede, maar ook met wat slecht is. Een tijd om los te laten, zonder te stoppen om te lopen, zodat we ons, net als in de geschiedenis, kunnen besparen als de rest ons niet kan helpen.
