Er zijn mensen die in stilte huilen, voor een kort moment en in stille eenzaamheid. Echter, de enige manier om opnieuw te beginnen, om verdriet, frustraties en spanningen weg te nemen, is door emotioneel wenen. De ware uitbarsting is alleen mogelijk door deze tranen die worden gegoten als oceanen getemperd door een gebroken stem.
Psychologen wijzen erop dat weinig gedrag ons menselijk maakt als lachen en huilen. In feite hebben beide emotionele expressies veel aspecten gemeen. Ze hebben bijvoorbeeld een "behoud" -factor. Dat wil zeggen dat wanneer gelach of tranen beginnen, ze een bepaalde duur hebben die niet gemakkelijk kan worden afgekort. Bovendien bereiken beide hetzelfde doel: om ons beter te laten voelen.
De ziel rust wanneer haar tranen stromen, maar de pijn heeft het wenen nodig om de ware opluchting te vinden.Delen
Aan de andere kant weten we allemaal dat emotioneel wenen - degene die echte uitbarstingen veroorzaakt - niet sociaal gezien goed wordt gezien. Integendeel, de discrete traan die in een politieke toespraak verdwijnt of de trillende blik die wordt bewogen door trots of contemplatie van schoonheid, wordt meer geaccepteerd.
Misschien daarom vermijdt de meesten van ons wat bekend staat als "vocal crying". Het is altijd comfortabeler om naar een hoek in het donker te zoeken, waar niemand ons ziet om de tranen te laten stromen, maar in een stille stilte. We willen niet dat iemand ons hoort, om ons te zien en te ontdekken dat we niet zo sterk zijn als we lijken.
Psychiaters en neurobiologen zeggen echter duidelijk:de uitbarsting, alleen of met anderen, moet waar, expressief en bevrijdend zijn.Alles wat een zekere "zelfbeheersing" impliceert, blijft een spanning- en stressfactor genereren. Rouwen is noodzakelijk voor de mens.
Emotioneel huilen, een veelzijdig gedrag
De meeste baby's huilen wanneer ze de wereld in komen, maar hun tranen huilen niet. Het hersenmechanisme dat ervoor zorgt dat je traanklieren de tranen afscheiden, is nog niet rijp. Hun geschreeuw heeft echter al een essentiële biologische functie: zorgen voor hun overleving door contact te maken met hun leeftijdsgenoten om aandacht, zorg, comfort en genegenheid te krijgen.
Evenzo, terwijl we groeien en volwassen huilen verschillende functies vervult, zo interessant als nuttig.
Ten eerste, een van de doelen van huilen is het verwijderen van gifstoffen uit het lichaam veroorzaakt door stress en angst. Er hoeft niets slechts te gebeuren, verdriet of ontroostbaarheid te voelen. Soms huilen we ook om eenvoudige slijtage, en het feit dat we dat doen is enorm gezond.
De University of Los Angeles School of Psychiatry (UCLA) heeft in een onderzoek aangetoond dat huilen ook een waarschuwingsfunctie vervult. Het is een beetje aandacht voor het eigen bewustzijn. Soms voelen we ons gefrustreerd, verward door iets waar we op moeten reageren en wat we niet doen.
Maar de tranen laten weglopen, begint geavanceerde biologische mechanismen om ons in staat te stellen dingen duidelijker te zien.
Wetenschappers verklaren dat emotioneel wenen in feite een uitzonderlijke evolutionaire innovatie is. Het is niet alleen "de tranen laten vallen". Diep, authentiek huilen waardoor we de actieve functie van neurotrofines volledig kunnen ontladen. Het is een soort eiwit dat neurologische plasticiteit kan bevorderen. Met andere woorden, het "herstelt" ons.
Het moedigt nieuw leren aan en helpt ons creatiever te zijn om nieuw gedrag in praktijk te brengen dat ons in staat stelt om ons veel beter aan te passen aan onze eigen omgeving. Rouw, kwetsbaarheid en comfort Professionele verantwoordelijkheden zorgen er bijvoorbeeld voor dat we alleen momenten nodig hebben om een paar seconden te huilen. Artsen, verpleegkundigen, brandweerlieden, politie ... Velen zoeken een moment alleen om drama's en dagelijkse spanningen te downloaden. Soms zijn deze momenten echter niet genoeg. Er is geen echte "restauratie". Beetje bij beetje komt de overbelasting, de blokkade, de angst ... en een doorn die niet langer toelaat om te ademen.
Hetzelfde geldt voor alledaagse problemen. Met de woorden die zwijgen. De verliezen die niet worden geconfronteerd. Met de pijn die pulseert maar we proberen ons te vermommen. Waarom is het zo moeilijk om om hulp te vragen?
Waarom maakt emotioneel huilen ons zo kwetsbaar voor andere mensen?
Weten hoe je steun kunt geven, is een kunst die niet iedereen domineertDe realiteit is net zo moeilijk als het duidelijk is:
niet iedereen weet hoe je steun kunt geven.
Met woorden als "En waarom huil je?" of "Kom op, het maakt niet uit" , wat je kunt doen is de persoon verder blokkeren. Intensivering van negatieve emotie en neerslachtigheid. Wanneer we met iemand moeten praten, is het een goed idee om naar de juiste persoon te zoeken. Niet iedereen dient,niet iedereen heeft de juiste strategieën om deze intimiteit te vergemakkelijken, essa deze faciliteit om weg te sturen wat pijn doet, wat vasthoudt. Goede vrienden, en zeker psychologen, kunnen de beste gidsen zijn in dit proces.
- Bevrijding van emotioneel huilen voor iemand is geen weerspiegeling van zwakte of kwetsbaarheid. Het is de stap die een sterk persoon geeft om de spanningen, angsten en zorgen te ontladen met het oog op wederopbouw, zodat hij kan herstellen en hulp kan krijgen. Aan de andere kant,het geven van steun is geen knuffel. Het zegt niet "het is goed".
- Het moet intuïtief zijn om de uitbarsting te vergemakkelijken, wetende hoe het te verzachten. Het is weten hoe te zeggen "Ik ben hier, met jou"
- zonder dat dit een inslag is, en natuurlijk, zonder te oordelen. Het moet discreet zijn terwijl we aanwezig zijn, nabijheid brengen. Tot slot, terwijl het ingewikkeld is om jezelf deze momenten van echte emotionele uitbarsting toe te staan, of we nu alleen zijn of in gezelschap, we hebben ze van tijd tot tijd nodig. Het aftappen van de ziel is een biologische en psychologische noodzaak. We mogen de klassieke uitdrukking "uitgedrukte emotie, emotie overtroffen" niet vergeten.