Victor Hugo zegt dat "melancholie het geluk is om verdrietig te zijn". De waarheid is dat wanneer we ons melancholisch voelen, onze gemoedstoestand gewoonlijk associeert met verdriet, hoewel wat we ons herinneren goede momenten uit het verleden zijn.
Melancholie zonder geheugen is niet mogelijk.
Het is een gevoel dat ons eraan herinnert dat er iets ontbreekt, dat het er was, dat het goed voor ons was, maar dat we het niet meer kunnen herstellen.We herinneren ons reizen, momenten, mensen of ervaringen die ons doen denken dat elk voorbij moment beter was.
Als iemand melancholiek is, lijden ze echt voor iets dat ze niet langer kunnen hebben.Het is een vorm van pijn toegestaan, dat wil zeggen dat we ons iets herinneren of iemand die niet langer bij ons is.Het doet pijn, maar het doet ons ook denken dat het van ons is, wat van ons is, al was het maar voor een paar minuten en is het gehuisvest in onze geheugenbank.Melancholie is ook een manier om het heden niet te accepteren, niet tevreden te zijn met wat we nu hebben.
Wanneer we toestaan dat we met onze geest reizen naar andere plaatsen, naar andere ruimtes, naar andere tijden en we zoeken naar een onwerkelijk bedrijf, geloven we onbewust dat wat we vinden iets is dat we bezitten en waarvan we niet kunnen scheiden.Melancholie en het heden
Melancholie presenteert zich op specifieke momenten, maar het kan een probleem worden als het zich permanent in ons leven vestigt.
Het is normaal om melancholie te voelen op een middag terwijl je naar oude foto's kijkt, naar een lied luistert en een leuk moment onthoudt, of denkt aan iemand met wie we ons leven delen. Maar wanneer dit gedrag vaak wordt herhaald en onbehandeld blijft, kan dit leiden tot depressie.Experts zeggen dat deze verandering een gebrek aan het licht brengt dat mensen hebben dat ze ontevreden zijn met hun leven. Als het leven vol is, is het niet nodig om vast te houden aan het verleden om te denken dat het eerste beter was dan het heden.
Meer of minder melancholisch voelen zal afhangen van de mate van tevredenheid die we hebben in het heden.Als we gelukkig zijn, is er geen tijd om het verleden op te roepen of te denken dat alles anders zou kunnen zijn.Vastbinden aan het verleden is een manier om het heden te verliezen. Sabina zong over dit gevoel. De tekst van dat liedje luidde: "Ik woon in nummer zeven, weemoedige straat, ik wilde al jaren naar de buurt van vreugde verhuizen". Verandering is niet afhankelijk van iemand anders dan van onszelf.