Soms zullen we door rouw moeten gaan om iemand die nog leeft

Als we van iemand scheiden voor andere oorzaken dan de dood, zullen we ook door rouw moeten gaan. Elke vorm van scheiding brengt pijn en nostalgie en heeft ook zijn genezende en genezende tijd.

Ik heb het rouwen van vrienden, van geliefden, van mijn moederoversteek meer dan pijnlijk overleefd - en nu ga ik door bittere rouw om mijn geliefde kitten. Het is een erg moeilijke, donkere en eenzame periode, want wat voor ons zorgt is van ons, niemand anders kan het zien. Er is veel misverstand bij sommige mensen.

Zoals alle emotionele stormen, brengt rouw ons ertoe om na te denken over onze levens, de manier waarop we leven, de dimensie van liefde die ons verlaat en ons binnenkomt. Men vergelijkt, probeert te begrijpen, onthoudt, huilt, komt in opstand, huilt, probeert weer normaal te worden, maar huilt. Ik kijk rond en realiseer me dat iedereen zijn of haar eigen verdriet heeft, dat overloopt van meer of minder intensiteit. Ik leer daarom dat je iemands pijn niet moet beoordelen of vergelijken. Pijn moet begrepen en getroost worden, nooit verwaarloosd.

Mijn vader vertelde me altijd dat er voor alles een weg is, behalve de dood. En het is waar, want zolang er leven is, zullen er andere manieren zijn. Al wanneer het leven weg is, zal de enige manier zijn van pijn, verlangen en innerlijke wedergeboorte. Alles gaat voorbij, pijnlijk, langzaam, maar het gaat voorbij. Aan de andere kant zullen we vaak door rouw moeten gaan voor iemand die weg is uit ons leven, maar nog steeds, mooi, licht en los.

Kruisende rouw voor iemand die deze wereld niet verlaten heeft

Wanneer we van iemand scheiden voor andere oorzaken dan de dood, zullen we ook rouw hebben om vooruit te kijken. We zullen rondkijken en de persoon zal niet langer onze ruimtes bezetten, maar zal nog steeds de wereld bewonen en weg van ons. En we zullen op dezelfde manier lijden, ons zelfs meer afvragen waar de ander is, met wie, wat doen, als je gelukkiger bent dan wij, als je ons mist, tenslotte brengt afscheiding zonder dood ook pijn en verlangen. Het heeft ook zijn helende en herstellende tijd.

Het leven, zo blijkt, zal ons dwingen te leren dat we vaak moeten doorgaan zonder wat we wilden, op een manier die totaal anders is dan die we zo hadden gedroomd, dat we moesten overleven met ziekteverzuim terwijl de ziel tranen. Hoewel niemand iemand zal vervangen, kunnen we altijd nieuwe liefdes, nieuwe vriendschappen, nieuwe huisdieren ontmoeten, zodat onze liefde niet op de borst stikt en een andere plek vindt waar je kunt rusten met de waarheid. Dit is hoe liefde niet sterft.