Dit verhaal vertelt over een meisje dat naar de hemel keek en haar ster ontdekte, haar innerlijke licht toen ze de gloed van de nacht zag. Ik geef toe dat dit meisje mij was en dit verhaal is geïnspireerd door wat mijn moeder me vertelde, met geduld en affectie, zo vaak als nodig. Ik zal haar altijd dankbaar zijn dat ze me heeft geleerd de moed te hebben mijn ster te volgen en mijn innerlijke licht te koesteren.
"Als je innerlijk licht hebt, wordt het uiterlijk gezien."
-Anaïs Nin-
Er was eens een klein meisje met enorme blauwe ogen en donker haar, die graag met haar vrienden speelden. Haar favoriete spel was verstoppertje en bracht veel van haar tijd door met zoeken: toen ze zich moest verstoppen, zocht ze naar een nabijgelegen schuilplaats omdat ze erg moe werd als ze grote afstanden moest lopen. Maar ze vond het niet erg om te verliezen. Haar vrienden zochten altijd naar heel creatieve schuilplaatsen: tussen de bomen, achter geparkeerde auto's, sommige wisselden zelfs kleding uit tussen hen in een poging om vals te spelen ... al die kleine details maakten het meisje aan het lachen en vermaakten zich met dit spel.
Tot op een dag een nieuw meisje in de klas arriveerde en ze bleef meedoen met het meisje omdat ze verloren was in het spel, en tegelijkertijd volhield dat ze een meer afgelegen schuilplaats zocht. Geconfronteerd met deze houding begon het meisje zich verdrietig te voelen; maar ondanks alles bleef hij een grapje maken.
Eindelijk, vanwege het aandringen van de nieuwkomer, stemde het meisje ermee in zich te verstoppen in het park, weg van de plek waar ze moest rennen om zichzelf te redden. Deze keer verloor ze niet maar bereikte ze de finish zo moe dat ze moest stoppen met spelen en thuis moest komen. Toen ze naar huis terugkeerde, nam het verdriet toe en begon ze te huilen. Toen hij de deur passeerde, lang voordat hij gewoonlijk was, kwam zijn moeder dichterbij en vroeg: "Waarom huil je, dochter?" Het meisje legde uit wat er was gebeurd met het nieuwe meisje en het spelletje verstoppertje. Ze kon niet stoppen met huilen en herhaalde dat ze anders was dan de andere kinderen, en voelde zich heel alleen.
Zijn ster is het helderst.
De moeder pakte haar hand en zonder een woord te zeggen gingen ze naar de veranda van het huis, waar een ster voor hen gloeide, het was het helderst aan de hemel, maar het leek alleen te zijn, niet hij zag andere sterren om zich heen. De moeder haalde een zachte witte zakdoek uit haar zak om de tranen van haar dochter af te vegen. Ze hield de kin van het meisje stevig en lief en tilde haar hoofd op terwijl ze de ster toonde. • Zie je deze ster? Vroeg de moeder aan haar dochter met een glimlach op haar lippen. • Ja, het is erg mooi en helder. Antwoordde het meisje nieuwsgierig.
• Die ster ben jij. - Zei de moeder behoorlijk overtuigd. But • Maar, mam, is deze ster niet helemaal alleen?
• Nee, ze is niet de enige. Maar het schijnt zo helder dat je de andere sterren niet kunt zien, maar hoewel ze niet zichtbaar zijn, zijn ze er ook.
• Klopt het dat ik zoveel helderheid heb? - Zei dat het meisje de laatste tranen afveegde en begon te glimlachen.
• Je bent zo helder dat sommige mensen bang worden. Maar anderen zullen je daarvoor alleen leuk vinden. Houd nooit op jezelf te zijn, mijn dochter. Je bent erg waardevol.
• Bedankt, mam. Ik hou van je. Het meisje kuste en knuffelde haar moeder stevig.
Denk aan het licht
Vanaf die dag,
toen het meisje verdrietig was, vergezelde haar moeder haar naar het balkon, zodat ze de ster kon zien en haar licht kon onthouden.
Beetje bij beetje groeide het meisje en leerde alleen naar de veranda om haar ster te halen.
Op tijd was het genoeg voor het meisje om alleen naar de hemel te kijken, waar ze ook was, om haar ster te vinden en haar licht te onthouden. Dit meisje van vandaag is al een vrouw, en dankzij dit verhaal zal je nooit vergeten dat je ster steeds in de lucht blijft schijnen en je de weg wijst.
Verhalen bieden nuttige leringen die we ons gemakkelijk kunnen herinneren om tegenslagen het hoofd te bieden take of om beter te profiteren van wat het lot ons biedt of dat we met moeite bereiken. In dit verhaal is het noodzakelijk om een moment in de duisternis te leven voordat je het licht kunt zien.
"Om het licht helder te laten schijnen, moet duisternis aanwezig zijn." -Francis Bacon- De sterren hebben de mensheid altijd begeleid toen hij zich verloren voelde, en tekenden hemelkaarten. De schittering herinnert ons eraan hoe klein en onbelangrijk we zijn en tegelijkertijd onze grootheid. Als de sterren met meer intensiteit schijnen, des te groter de duisternis ons doet inzien dat mensen ook kunnen schijnen met hun eigen licht.
In dit verhaal ziet het meisje, met de hulp van haar moeder, haar innerlijke licht weerspiegeld in de uiterlijke helderheid van de ster. Ze begrijpt dus dat ze de mening van anderen niet moet laten interfereren met haar manier van leven en van het leven genieten.