Rosemary Kennedy, Ted's zus, Robert en John Fitzgerald Kennedy, was het slachtoffer van een van de meest angstaanjagende psychiatrische technieken van de tijd dat hij leefde: een lobotomie.
De geschiedenis van lobotomie is nog te recent om te worden vergeten. Gedurende een groot deel van de twintigste eeuw werd de techniek gebruikt om ziekten zoals schizofrenie, depressie en gedrag als gewelddadig te corrigeren. Een van de grootste aanhangers van deze techniek was Walter Freeman, een arts die de oorspronkelijke techniek van Egas Moniz geperfectioneerd en voerde meer dan 3.000 lobotomies; soms uitgevoerd tot 25 lobotomieën per dag. Hij besteedde een groot deel van zijn leven aan het bewijzen dat deze techniek echt gunstig was voor zijn patiënten. Maar was lobotomie een geschikte manier om gewelddadig gedrag en ziekten zoals schizofrenie op te lossen?
Het doorsnijden van de zenuwbanen tussen de frontale kwab en de subcorticale kernen belette niet het agressieve gedrag van de patiënten.
Later kwamen de antipsychotica en chloorpromazine, die een nieuw therapeutisch veld opende. Maar de lobotomie had al een spoor van anonieme slachtoffers achtergelaten; slachtoffers die uit het donker kwamen en velen van hen waren niet zo onbekend als Rosemary Kennedy. Rosemary was de derde van de grote Kennedy-familie, de zus van John Fitzgerald en nog zes broers. Het was de langzaamste en minst briljante van allemaal. Ze had dyslexie en, door de beschrijvingen van die tijd, een beetje mentale achterlijkheid.
Dit alles, plus harde interne competitie in het gezin waar de broers en zussen op school succesvol waren en sociale erkenning genoten. Tegen de tijd dat hij de puberteit bereikte, escaleerden de problemen en begon hij zich te gedragen in uitdagendheid, protest en discussie. Zijn broers waren de favorieten van zijn vader, Joe Kennedy, die een dochter met minder capaciteit en problemen niet accepteerde. Maar de situatie werd erger toen Rosemary begon weg te lopen van huis, elke dag met een ander vriendje kwam en het niet goed deed op school
. Zijn vader kon accepteren dat de zonen van zijn zonen de geliefden hadden die ze verlangden, maar hij vreesde dat Rosemary zwanger zou worden; een schandaal dat zijn publieke imago zou aantasten. Dus wat te doen? Ze kwamen in contact met Dr. Walter Freeman en zijn revolutionaire techniek om haar agressief en ongepast gedrag te corrigeren. Daarmee hoopte Joe Kennedy ook het IQ van zijn dochter te verhogen.Alle broers en een groot deel van het gezin waren tegen deze interventie, maar niemand durfde te praten over de beslissingen van de familievader.
Rosemary was 23 toen hij werd lobotomized in 1941, en de operatie werd gedaan in zo'n wrede manier dat een van de verpleegkundigen die de volgende dag in de interventiegroep links werk deelgenomen. Maar wat was het doel van deze interventie? Na deze operatie werd Rosemary Kennedy de mentale leeftijd van een driejarig kind.Rosemary Kennedy onzichtbaar werd
Nadat Joe Kennedy de uitkomst van de procedure zag, maakte een snelle beslissing: Rosemary ophouden te publiekelijk bestaan. Ze zeiden een tijdje dat ze in Wisconsin als lerares werkte, later dat ze meningitis had en daarom werd ze opgenomen in het ziekenhuis. Maar de realiteit was veel triestiger; ze heeft haar hele leven doorgebracht in sanatoriums op verschillende plaatsen in de Verenigde Staten
. Er wordt gezegd dat zijn vader nooit spijt heeft gehad van die beslissing. Tegen die tijd begon de politieke carrière van haar kinderen te ontwaken en de figuur van iemand als Rosemary zou schadelijk kunnen zijn.
Het was in oktober 1975 dat de waarheid aan het licht kwam met de kop "Discovering the Invisible Kennedy" . Ze namen Rosemary mee naar de kerkdienst en ze rende weg zonder dat de verpleegsters of haar familie het merkten. Een verslaggever volgde haar en besefte wat er gebeurde. In die tijd was ze 57 jaar oud en was teruggetrokken in het klooster van Santa Colette (Wisconsin).Een triest verhaal en een voorbeeld van een van de meest onbegrijpelijke psychiatrische technieken uit de geschiedenis. Rosemary Kennedy stierf in 2005, zonder te beseffen dat zij een van de weinige overlevenden van deze familie was die zo vol van successen en tragedies was.