Ik ben al lang moe van het blazen van paardebloemen, het stellen van wensen voor mijn verjaardagskaarsen en het zoeken naar klavertjes met vier bladeren. Nu ben ik op zoek naar magie in mijn vingers en geluk in mijn hart. Want uiteindelijk zijn wij het, niet de sterren. Dus de beste tijd om gelukkig te zijn is altijd nu. Het is mogelijk dat velen van ons zich identificeren met deze regels, echter, wanneer was de laatste keer dat je durfde om de klok of de mobiele telefoon te verlaten om met intensiteit het "hier en nu" te leven? Mensen vergeten vaak dat de term "cadeau" ook "geschenk" betekent, en dat
goede geschenken genieten, plezier maken en bovenal waarderen.Als het leven je tien keer van het leven berooft, sta dan op elf, want de helderste sterren verschijnen op de donkerste nachten. Omdat we efemeer zijn, niet wij.Delen Iemand die we elke dag moeten leren, zijn kinderen.
In elk van zijn spellen gebeurt er magie, de meest aangeboren passie. Ze gaan van de ene prikkel naar de andere door te genieten van dit geschenk, waar oneindige interessante dingen gebeuren waarmee ze kunnen leren. Tot langzamerhand lijkt de volwassen stem hen te introduceren in deze ziekte, PRESSA genaamd, en een vijand genaamd TIME.We zijn gewend om tijd te meten op basis van kwantiteit, niet van kwaliteit.
Kinderen kunnen alleen kinderen zijn en spelen tot de leeftijd van 6 tot 7, terwijl volwassenen hun geluk uitstellen voor vrijdag- of zomervakanties.Dat klopt niet. We stellen voor dat u hier over nadenkt.
De maatschappij die niet langer naar de sterren kijktEphemera leek altijd mooi. Een winterbloem, de dauw bij de dageraad, de regenboog na de storm ... Maar we vergeten dat ook wij efemeer en wonderbaarlijk mooi zijn, en die tijd is niet iets dat we precies hebben gegarandeerd. Tijd is een geschenk en het is in onze handen om te weten hoe je ervan kunt genieten.Het is echter niet iets dat we precies goed doen. We lijken niet meer op die samenlevingen die naar de sterren keken en leerde over hun cycli.
We leven in de multitasking-maatschappij, waar we geen ruimte hebben voor reflectie of verbeelding.
Tijd nu, verre van een geschenk te zijn, ontsnapt door onze handen. Het is alsof het sterrenstof verloren is gegaan in de baan tussen de planeten.We vragen onze kinderen hun speelgoed te verlaten, zich klaar te maken voor taallessen, later de muziek en daarna het ballet. Ondertussen bereiden we de agenda van morgen voor en kijken we naar het nieuws. Omdat er altijd iets gebeurt dat we moeten weten.Wij zijn deze maatschappij die alleen naar de sterren kijkt om naar verlangens te vragen: schreeuwen om verloren geluk. Omdat
multitasking en over vereiste niet leiden tot effectiviteit.Het brein werkt niet op deze manier. Overbelasting maakt u inefficiënt en hopeloos ongelukkig.We zijn wonderbaarlijk kortstondig: leren glanzen
We zijn efemere wezens, dat is zeker. Ons deel van het leven is beperkt, dus we moeten iets leren tijdens deze prachtige reis: schijnen. Omdat het stoppen van de klok en intens leven mogelijk is, en in feite is het zelfs niet nodig om grote avonturen te zoeken. Het belangrijkste is om je te kleden met onze beste instelling, ook al is wat we het grootste deel van de dag doen routine.
Het gaat erom te weten hoe te genieten.De tijd gaat niet terug, dus plant je tuin en versier je ziel in plaats van te wachten tot iemand je bloemen brengt. -William Shakespeare-
David M. Levy, een wetenschapper en professor aan de Universiteit van Washington, legt uit dat
om te leren meer aanwezig te zijn, zou het nodig zijn om van tijd tot tijd verbinding te maken met stilte.Onze aandacht is beperkt, maar we vullen onze geest met verschillende stimuli en aanhoudende geluiden.We hebben ons eigen mentale ecosysteem nodig om te ontspannen.
Een bos, een moeras van vrede en rust in het centrum van de geest waar we onze wacht kunnen nemen om te genieten van de tijd zoals het is: een geschenk. Een dimensie waarin we onderdompelen in onze vijf zintuigen, zoals kinderen doen als we hen toestaan 'kinderen te zijn' van de waarheid. Omdat
essentiële tevredenheid niet wordt bereikt door de uitgevoerde taken of het aantal ervaringen.Maar door de intensiteit waarmee de persoon wist hoe elke daad, elk detail, elk aspect van zijn persoonlijke geschiedenis te waarderen. Dat is waar ons ware innerlijke licht is, dat zeker zou concurreren met de helderste ster aan de hemel.