Je hebt gemerkt dat we vaak precies aandacht schenken aan degenen die ons niet veel aandacht schenken, herkauwen wat niet is toegevoegd, niet zijn teruggekeerd, niet zijn gebeurd, bijna onmiddellijk al het goede dat ons overkomt verwijderen en degenen vergeten aan wie we belangrijk zijn ? Hoe gek deze manie om binnen te blijven wat er zou moeten zijn, terwijl we daar weggaan van onze gedachten alles en iedereen die ons naar elkaar roept. Het is bijna onmogelijk om een dag te hebben waarop alleen maar slechte dingen gebeuren,waarin alleen wij worden veracht, vergeten en buiten beschouwing gelaten. Natuurlijk, midden op een duidelijk moeilijke dag, was iemand aardig tegen ons, iemand zei iets goeds, er gebeurde iets positiefs aan onze kant. Maar aan het einde van de dag lijkt wat er van de zwaarste over is, bijna iedereen bezet, altijd te zijn wat niet is gebeurd, de agressieve woorden die we horen, de onaangename mensen die ons met geduld hebben vervuld.
Moe na een inspannende dag, laten we het negatieve deel van het uur onze hele essentie vullen, terwijl we ons herinneren en herinneren aan alles wat ons walgt, wat ons allemaal teleurstelde, alsof een slechte dag betekende dat ons leven slecht was. Zoveel als we worden gewaarschuwd voor de noodzaak om onze beste momenten en onze mooiste herinneringen te redden,
wat slecht is geweest en ons pijn heeft gedaan, wint vaak de belangrijkste ruimte in ons.
Het is noodzakelijk voor ons om onszelf te dwingen en te streven, in de zin dat we niet door ons worden genageld, omdat de manier is waarop we dingen zien die ons meer geschikt zullen maken om waarde te geven aan wat onze aandacht
en om te weten met wie we onze energie moeten besteden. Het is niet gemakkelijk, maar we zullen moeten weten dat als de ander zonder ons leeft, we ook zonder hem kunnen ademen, weg van hem, ver weg. Degenen die ons niet slecht waarderen weten wat ze missen. Zo is het, we zullen door moeten gaan, doorgaan, blijven geloven dat er iets beters te doen is, morgen of later, omdat we het verdienen, omdat we het doen waar, omdat we goede mensen zijn, want dat is wat we willen. Het leven is niet gemakkelijk, nooit geweest, nooit zal het zijn. Niemand is blij de hele tijd en er gebeuren slechte dingen. Hoe goed het is om te leven, nog beter als we niet ophouden met glimlachen, met diegenen die ons leuk vinden en zonder iemand op deze reis pijn te doen. Laten we leven!