Degenen van wie we houden, sterven niet, gaan gewoon voor ons weg

Vandaag werd ik wakker eerder dan gebruikelijk, opende het raam, was de mist en de zon gluurde door twee wolken hielden elkaars handen vast en beschutte hem dat gloed in verlegenheid gebracht ... Ik voel me zo doelloos: Ik maak die oude jas zwart, heet en nog steeds had je parfum gepunt, sinds de laatste keer dat ik die koude nacht met je deelde dat ons lichaam en onze ziel veranderden in een verzengende winternacht!

Waar de regen buiten werd verward met onze gekreun en ons gelach! En je geur vermengd met mijn wanneer ik deze jas te gebruiken en je weet, als ik aandringen op het gebruik ervan in de ochtend, dus meest geïnspireerde en getroost volgens denk dat op een dag, bestaan ​​gewoon bestaan. We bestonden zo intens dat niets anders van belang was

De uren veranderden in minuten, de nachten veranderden in dagen en alleen onze wereld bestond? Je herinnert je toen je midden in de nacht belde om de deur te openen, je zei dat je niet kon slapen zonder me eerst welterusten te kussen. En hoe vaak ben ik wakker gebleven, wachtend tot de telefoon rinkelde en je vroeg of ik de deur wilde openen? Hoe vaak heb ik je kus nat willen hebben en vol met zoveel vuur, maar met een enkele tederheid.

En weet je wat jou zo'n speciale vrouw maakt? Weet jij wat jou een speciale vrouw maakt? Het is dat je vuur zichzelf verwart en zich vermengt met een tederheid en een zoetheid die volledig antagonistisch is, maar van een buitengewone perfectie! "Je beklaagde me altijd als je zei dat je me meer dan ooit wilde, maar met die lieve blik!" Zo vaak heb ik je gek genoemd, omdat je me dingen liet doen die ik nooit had bedacht! Verlaat het huis in het holst van de nacht om de regen op je gezicht te vangen en loop met je hand in de wind! En het ergste van alles, ik kon geen nee zeggen!

We waren één, twee zielen die zich verenigden, voltooid en in balans waren. Dat alles had het niet, de ander kon het dubbele hebben! Wat een perfecte symbiose wanneer we de deken op de bank van je huis deelden en dat er zoveel geheimen bewaard werden! En zo vaak heeft onze handlanger bij je gelach, tranen, liefde, ontzetting, teleurstellingen, overwinningen ... Ik heb het tot vandaag bewaard, geloof je? En slaap bij me en wanneer ik me onzekerder voel, wikkel ik me erin, je kent mij, je kent mij! Bescherm me, bescherm me, net als jij, alleen jij wist hoe te doen! Ken je die kracht die je altijd hebt gehad over mij? Je handen zagen eruit als katoen wanneer ze mijn bezorgde lichaam van jou raakten, en keken uit naar jou! Je weet dat de tijd je wilde naar het strand te gaan op een vrijdagavond en we maakten liefde onder de golven en ik tel tot zeven, want het was de zevende golf van de zee die je wilde de roos ik je gaf in de straat te gooien, toen we dat vinden Indiase heer om rozen te verkopen voor 5 euro?

De kracht van onze liefde was het winnen van al die gebeurtenissen die in de weg stonden , vele nachten kon ik niet slapen omdat je niet waren, vreest hij, vreest dat alleen u en zo goed entendias Je wist mijn gedachten.

Niemand heeft me ooit zoals jij gekend!

Jij bent degene die ik heb gekozen om mij te vergezellen op deze reis die het leven is! Heb je enig idee wat dit is? Ken je het gebrek dat je me maakt? Heb je enig idee wat het is om in slaap te vallen zonder een meester en slaap je goed voordat je het licht uitdoet? Wil je niet? Maar dat zou je wel moeten doen! Ik kan niet accepteren dat hij je heeft laten gaan, ik kan niet accepteren dat je me op deze vreselijke manier in de steek hebt gelaten!Degenen van wie we houden gaan niet dood

Ik heb je niet meer, dat hebben we niet meer. Je was op een plotselinge en onrechtvaardige manier, ik weet dat ik dit trieste einde moet accepteren voor een bijna perfect verhaal! En vandaag? Ik besloot om te schrijven, heb ik besloten om weg te gooien de deken van herinneringen, heb ik besloten nooit meer naar die oude jas te dragen, heb ik besloten om u te onthouden als mijn beste herinnering, als mijn enige ware verhaal van liefde en waanzin! En vandaag, mijn liefste, huil ik alle tranen op de top van onze foto de laatste zomervakantie en probeer mijn pijn te troosten in je lieve blik en tedere glimlach, maar wiens rebel haar aangeraakt door de wind maakt dat ik je zo graag in mij wil hebben weer!

Vandaag ben je daarboven en kijk je me door die beschaamde zon, hoeveel geluk hebben al diegenen die het geschenk van je bedrijf hebben!

Ik wed dat je 's nachts iemand belt om naar het andere deel van de hemel te kijken, de ene minder engelachtig, minder hemels. Je speelt met het vuur, speel je niet? Het is op dit moment dat ik me bezeten voel door een enorme wil van jou! Maar vandaag laat ik je voorgoed gaan.

Ik zal je altijd in mij hebben, ik wil ons in mij hebben tot de dood je meeneemt naar en mogen we zwijgen omarmen en daar blijven in onze eeuwigheid! Omdat ik vandaag kan zien dat degenen van wie we houden niet sterven, ze vertrekken gewoon voor ons. En jij? Je ging voor me weg, maar je gaat door in mij! Ps. Ik hou van je. Slaap lekker