Velen weten niet wat anti-psychiatrie is. Het is een controversiële beweging die ontstond in de late jaren 1960 en vroege jaren 1970 in de twintigste eeuw. Een van zijn belangrijkste inspirators was de Hongaarse psychiater Thomas Szasz, die ook professor was aan de Universiteit van Syracuse in New York. Echter, de persoon die de term bedacht had was David Cooper in 1967.
De anti-psychiatrische beweging was, zoals de naam al aangeeft, tegen de theorie en de praktijk van de psychiatrie, althans zoals ze tot dat moment werd uitgeoefend. De drijfveren van deze tendens wezen af dat het een pseudowetenschap was, omdat het geen voldoende consistente bases had. In dezelfde geest wezen ze erop dat het in plaats van een medische discipline eigenlijk functioneerde als een ideologie die bedoeld was om de controle over de menselijke geest uit te oefenen, en daarvoor gebruikte het labels als 'normaliteit' en 'abnormaliteit'.
"Geestelijke gezondheid heeft veel aandacht nodig. Het is een geweldig taboe en moet worden aangepakt en opgelost. "
-Adam Ant-
Deze trend heeft zijn weerklank gevonden dankzij zijn revolutionaire aanpak en is een relevante en effectieve stem geworden tegen dergelijke controversiële behandelingen als lobotomie en elektroshock. Mettertijd verloor het zijn kracht, maar het is nooit helemaal verdwenen. Nu lijkt het erop dat we geconfronteerd worden met haar wedergeboorte in de handen van Dr. Bonnie Burstow, een professor aan de Universiteit van Toronto, die onlangs een anti-psychiatrische fellowship opende in dit Canadese educatieve centrum. Met deze nieuwigheid is het debat over wat anti-psychiatrie is en wat dit huidige vragen en verdedigen is herboren. Wat is anti-psychiatrie en wat stelt het ter discussie?
Anti-psychiatrie is een beweging waartoe psychiaters, psychologen, artsen, filosofen en vele "psychiatrische patiënten" behoren die "overlevenden" worden genoemd.
Fundamenteel gezien bestaat mentale ziekte niet als zodanig. Een van de belangrijkste argumenten is dat er tot op heden geen klinisch bewijs is dat de geest ziek is. Noch hersensonantie, noch CT-scans, noch enig ander type onderzoek, levert bewijs op om ons te laten spreken over het bestaan van een geestesziekte. De leden van de antipsychiatrische beweging manifesteren zich ook in tegenstelling tot de manier waarop de veronderstelde mentale pathologieën worden gedefinieerd en geclassificeerd.
Volgens hen is er geen wetenschappelijke methode in de strikte zin achter de praktijk van de psychiatrie. "Geestesziekte" is ontstaan door de stemming van ongeveer 3.000 Amerikaanse psychiaters. Ze hadden een scherpe kritiek op de manier waarop lobotomie werd geïmplementeerd als een methode om "geestesziekten" te behandelen. De uitvinder, Egas Moniz, voerde de verwijdering uit van de pre-frontale kwab op een aap en omdat deze een meer vredig gedrag vertoonde, paste hij het onmiddellijk toe op mensen. Hij ontving de Nobelprijs voor deze "uitvinding", die niet bewezen was, behalve in een experiment met een enkele chimpansee.
Anti-psychiatrie beweert dat drugs vrijwel chemische lobotomieën zijn
en dat ze, in plaats van patiënten te genezen, progressief tot verslechtering en de dood leiden. Ze zijn van mening dat psychotherapie veel nuttiger is, omdat de 'geestesziekte' niet biologisch, maar symbolisch en cultureel is. Bonnie Burstow en anti-psychiatrie
Hoewel er vele stemmen in de wereld zijn die de biologische psychiatrie blijven bevragen, is het een behandeling geworden in bijna elk gezondheidssysteem. Volgens anti-psychiaters komt dit omdat
het veel goedkoper en kosteneffectiever is om mensen te behandelen die problemen hebben met medicijnen. De farmaceutische industrie zou achter dit alles zitten. Hoewel een pil in een half uur kan kalmeren, heeft iemand die bijvoorbeeld een sterke angst heeft om deze angst uit te roeien vele uren therapie nodig. Het effect van psychiatrische oplossingen is in verschillende onderzoeken voor de rechter gebracht. Er zijn enkele gevallen waar echte verbetering wordt waargenomen. Meestal doet zich het tegenovergestelde voor:
de ernstige bijwerkingen van deze geneesmiddelen hebben ernstige gevolgen voor het lichaam en de geest van patiënten. Al deze principes zijn overgenomen door professor Bonnie Burstow. Zijn gok voor een gemeenschap in anti-psychiatrie is de eerste stap in het institutionaliseren van deze stroming. Het is een echt herkenningspunt.
De meeste psychiaters classificeren deze hele beweging als pure ideologie, zonder wetenschappelijke basis. Ze beweren dat dit een zinloze aanval is, die veel meer met politiek dan met wetenschap te maken heeft. Het is echter nog steeds waar dat sommige bewijzen die op dit moment het bestaan van een psychische aandoening ondersteunen, op zijn minst twijfelachtig zijn.
Bonnie Burstow promoot de behandeling van problematische mentale condities
(anti-psychiatrie stoot het ziekteverwekkend label af, zoals we eerder al zeiden) via verschillende vormen van psychotherapie op basis van dialoog. Deze werden toegepast bij mensen met de diagnose schizofrenie en in sommige gevallen werden goede resultaten behaald, vooral bij mensen die niet zwaar gedecompenseerd waren. Het klopt dat de meeste psychiaters drugs misbruiken, maar het is ook waar dat dergelijke medicijnen veel mensen in extreme situaties helpen. Dat wil zeggen, in deze zin zou de medicatie positief zijn om de symptomatologie van de persoon te compenseren, waardoor de mogelijkheid van een effectieve therapie wordt geboden. In die zin is misschien een constructieve dialoog tussen psychiatrie en anti-psychiatrie
het meest geschikt om vooruitgang te boeken op zo'n moeilijk terrein, zodat de synthese van een dergelijk gesprek een humanere en effectievere behandeling zou zijn voor degenen die hulp nodig hebben. Nu je weet wat anti-psychiatrie is, wat is jouw mening over het onderwerp?