Ben je ooit stil blijven staan om na te denken over de relatie tussen emoties en overgewicht?
Overgewicht is een van de grootste hoofdpijn in de hedendaagse wereld. De wetenschap heeft de microbiologische processen die leiden tot obesitas niet volledig kunnen verklaren. Wat wel bekend is, is dat er verschillende factoren zijn die het produceren, maar er zijn aspecten die nog steeds een raadsel zijn.
De waarheid is dat gevallen van overgewicht overal ter wereld zijn toegenomen. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft het over een epidemie, vooral in landen als de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Mexico en China, waar het aantal zwaarlijvige mensen is verdubbeld of verdrievoudigd.
"Verlicht je last om een goed pad te volgen en leer om te leven met wat de zee te bieden heeft ... Elk object dat je liefheeft en bezit, elke lading die door het leven wordt getransporteerd impliceert, samen met zijn nutteloze gewichten, een onvermijdelijke last. "
-Luis Chiozza-
Deze situatie heeft ook bijgedragen aan het ontstaan van mythes en vooroordelen rond overgewicht. Er is een symbolisch universum gebouwd met betrekking tot obesitas. Het wordt geassocieerd met onvoorzichtigheid wanneer dit in veel gevallen niet het geval is. Er zijn mensen die honger lijden en nog steeds niet afvallen. Obesitas wordt ook geassocieerd met lelijk en ongewenst. Dit maakt het onderwerp ook een sterke psychologische belasting.
Een paar decennia geleden begon de relatie tussen emoties en overgewicht te worden bestudeerd. Laagcalorische diëten en constante lichaamsbeweging zijn soms niet genoeg om optimale resultaten te bereiken. Dit leidde tot de gedachte dat er geassocieerde factoren zijn die in de orde van het onbewuste zijn.
Gewicht en overgewicht
Vanuit strikt anatomisch oogpunt wordt de ophoping van vet in het lichaam niet altijd overgewicht. Door de hoeveelheid vet te vergroten, neemt het gewicht toe. Dit is duidelijk. Wat niet zo duidelijk is, is of de toename van adipositas wordt weerspiegeld in het totale gewicht van een persoon. Vaak neemt op hetzelfde moment dat het vet toeneemt de spiermassa af.
Dat betekent dat de hoeveelheid kilogram die iemand heeft, niet noodzakelijkerwijs de hoeveelheid vet weergeeft. En afvallen is niet synoniem aan verdunnen. Tot slot, wat velen zorgen baart, is niet het gewicht van hun lichaam, maar de vorm ervan.
Vet dat zich ophoopt in bepaalde regio's wordt zichtbaar en ongewenst omdat er een ideaal silhouetmodel is. Een persoon met "toupetjes" in de taille of een prominente buik kan hetzelfde wegen als een andere persoon slanker is, maar met meer spiermassa. Over het geheel genomen is het gewicht zelf niet het echte probleem. Wat psychologisch veel mensen treft, is het contrast tussen hun silhouet en het gevestigde ideaal in de samenleving.
De relatie tussen emoties en overgewicht
Volgens Dr. Luis Chiozza is er wetenschappelijk bewijs dat sommige mensen de neiging hebben om dik te worden met wat "gemak". Hun lichamen hebben ook een speciale weerstand tegen het gebruik van dit opgehoopte vet. Om vast te stellen waarom dit fenomeen zich voordoet, citeert de Argentijnse arts de fundamentele functie van dit vetweefsel: dienst doen als reserve van calorieën of energiereserve.
Deze auteur geeft aan dat er onbewuste gedachten zijn geassocieerd met de reserve en retentie van vet in het lichaam. Het wijst erop dat de accumulatie van vetweefsel in principe een adaptieve reactie is op de mogelijkheid van een levenstekort. De reservering is zo gemaakt dat het mogelijk is om de fout op te vullen wanneer het nodige moment arriveert. Trekvogels verhogen de hoeveelheid vet in hun lichaam vóór hun vermoeiende reizen.
In de mens accumuleert het lichaam vet op basis van een langetermijnreserve-denken. Deze gedachte is op zijn beurt weer gerelateerd aan een andere gedachte met betrekking tot "zelfredzaamheid": niets of iemand anders dan jezelf nodig hebben om de continuïteit van het leven te verzekeren. Ten slotte komt de verandering in lichaamstype overeen met een derde gedachte: die van het afwijken van het patroon. Dat wil zeggen, om aan de regel te ontsnappen. In dit geval idealiter. Dr. Chiozza concludeert dat er een verband bestaat tussen emoties en overgewicht en dat deze laatste een vorm van verdediging kan zijn wanneer er een onbewust conflict is dat verband houdt met een gevoel van onvermogen. Opgehoopt vet is een manier om te reserveren voor een actie die uiteindelijk niet wordt bereikt door de angst niet te kunnen voltooien
.Verhoogde corpulentie zou een soort compensatie zijn voor dit gevoel van impotentie. Tot slot wordt het onbewuste gevoel van onvermogen niet getolereerd en wordt het conflict afgedekt door overgewicht. Op de een of andere manier moet men het fysieke risico differentiëren dat kan betekenen dat sommige mensen te zwaar zijn voor de psychische malaise die kan worden veroorzaakt door niet te reageren op de normen van schoonheid die in onze samenleving heersen. De waarheid is dat meestal beide omstandigheden naast elkaar bestaan, dus een goede evaluatie is belangrijk. In deze zin is het mogelijk om de motivatie van de patiënt te gebruiken om bepaalde richtlijnen voor oefening en voeding te volgen die, samen met het metabolisme, de belangrijkste regulatoren van het gewicht zijn.