Soms kunnen mensen de woorden niet vinden om de pijn te uiten die ze voelen, en dan komt het lichaam binnen en reageert. We weten niet precies wat er met ons gebeurt, zodat de mensen om ons heen ons begrijpen. Dit onvermogen om onze woorden te matchen met de emoties die we voelen, is bekend als alexithymie op het gebied van de psychologie.
Meestal komt deze handicap voort uit een inefficiënt of gebrekkig gezinscommunicatiesysteem. Veel hedendaagse ziektes van het psychosomatische type geven ons goede aanwijzingen over de onvervulde behoeften van de bevolking: luisteren, empathie en zorgbehoeften. Somatizar betekent een emotionele pijn transformeren in een andere fysieke. Misschien vanwege een onvermogen om emotionele pijn goed tot uitdrukking te brengen. Een onvermogen dat moet worden begrepen en behandeld als de oorsprong van een probleem dat een functie vervult: dat van communicatie met het lichaam wat onze geest wil uitdrukken, maar onze stem en onze woorden kunnen niet worden gereproduceerd.Psychologische oorsprong, echte fysieke symptomen in ons lichaam
Het feit dat psychiatrische stoornissen een psychische oorzaak hebben, betekent niet dat ze zich niet in echte fysieke symptomen manifesteren. Symptomen die het leven van een persoon en zijn bevredigende ontwikkeling beschadigen, verstoren en absoluut verstoren.
Het is niet verwonderlijk dat bij stemmingsstoornissen, zoals depressie, vegetatieve toestanden, een verandering in het gebruikelijke slaappatroon en veel somatische klachten worden waargenomen: dit is de somatisatie van verdriet.
Er zijn veel soorten depressies, sommige worden gekenmerkt door een patiënt die een agressieve houding aanneemt, en anderen door een patiënt die een passieve houding aanneemt. In beide is er geen communicatie van wat je voelt, in ieder geval geen goede communicatie. En dan verandert deze sensatie in een psychologische en fysieke malaise.
De prijs om te allen tijde sterk te zijn: somatize
Als we niet communiceren, gaan we er impliciet van uit dat we niet gehoord zullen worden, dat we de sociale strategieën niet hebben om ons verstaanbaar te maken, of dat we direct worden aangevallen. In een wereld waarin ons wordt verteld dat sterk zijn de meest kostbare kwaliteit is die men kan hebben, wil niemand de andere kant op.
Veel mensen die hun ongemak niet uiten, doen dit omdat ze er de woorden niet voor vinden of omdat iemand hen tijdens hun opleiding heeft geleerd dat ze worden blootgesteld als ze te veel zeggen. Laten we het niet de schuld geven van ouders of leraren, maar van de samenleving als geheel. Ze leren ons allerlei onderwerpen, maar het onderwerp emotioneel zichzelf te kennen wordt vaak weggelaten.
Plots voelen we ons op een dag verlamd. We vragen ons af waar de pijn vandaan komt en waarom het lichaam geen duidelijke reden geeft om het ons uit te leggen. De redenen zijn in de geest, maar ze zijn verdoofd.Share
Het resultaat van dit idee is heel duidelijk: we vermijden om uit te drukken hoe we ons voelen, en wanneer we ons willen realiseren, weten we niet waarom we ons slecht voelen. We hebben een retrograde amnesie die verhindert dat we de echte oorzaak van het probleem bereiken, begrijpen waarom het zoveel pijn doet en waaruit al deze pijn is ontstaan.
De behandeling van patiënten die door gezondheidswerkers somatiseren
De integrale zorg van de persoon die naar een consult met een somatiseringsstoornis gaat, is in sommige gevallen vrij ontoereikend. Deze mensen hebben medische en psychologische aandacht nodig.
In sommige gevallen worden ze beschuldigd van theatraliteit, dat wil zeggen manipulatief en overdreven, terwijl het er feitelijk niets mee te maken heeft. In tegenstelling tot hypochonder mensen, hier is de persoon niet overtuigd dat hij een ziekte heeft, hij weet gewoon niet wat er gebeurt.
Misschien is het wel zo dat ze een versterkend symptoom hebben en een zeer egocentrische focus hebben. Een persoon met een hoge mate van neurose kan bijvoorbeeld dit patroon van zoeken en overmatig bewijs van symptomen vertonen.
Daarom kan deze persoon meer gericht zijn op hun symptomen, dus hun angstige manier vindt plaats. Maar de symptomen zijn er nog, ze zijn reëel: hoofdpijn, maagdarmontsteking, aanhoudende chronische vermoeidheid, enz.
De patiënt moet volledig worden behandeld, rekening houdend met de psychologische kenmerken die van invloed kunnen zijn op haar lichamelijke symptomen, en ook evalueren hoe haar fysieke symptomen het psychologische beeld verslechteren.
In veel gevallen, wanneer een somatische ziekte niet goed wordt behandeld, wordt deze chronisch en kan een logische en verschrikkelijke consequentie optreden voor de persoon die lijdt: de ziekte, in zijn chronische vorm, zorgt ervoor dat de persoon alle activiteit vermijdt sociaal of dat haar routine verandert, in de overtuiging dat ze ongemak voorkomt en dat haar symptomen meer gecontroleerd worden in haar dagelijkse routine. Beetje bij beetje zal de persoon zijn leven verlaten vanwege zijn symptomen. Psychosomatische ziekten zijn reëel en hebben een specifieke behandeling nodig en worden aangepast aan de kenmerken van elke patiënt. Zodra biologische pathologieën zijn weggegooid, moeten beoefenaars kunnen begrijpen wat het lichaam zegt
, omdat de mond sluit zonder een expliciete reden te geven voor een specifieke oorzaak.