Hoewel de meesten van ons de term "wilskracht" gebruiken zonder erover na te denken, is de waarheid dat het een concept is dat veel controverses oproept. Vanuit filosofisch oogpunt heeft het zijn oorsprong in de metafysica, met name in Aristoteles. Sindsdien is het geïntroduceerd in de verschillende westerse religies en werd het een deugd van de eerste orde.
"Wilskracht is voor de geest als een sterke blinde man die op zijn schouders een slappe man draagt die kan zien." Arthur - Arthur Schopenhauer-
Willpower wordt gedefinieerd als
het vermogen om iemands acties te sturen en te beheersen .
Metafysici en religies suggereren dat deze kracht uitsluitend voortkomt uit de vrije bepaling van elke persoon. De psychoanalyse heeft echter ernstige bezwaren geopperd tegen zowel het concept "wil" als "wilskracht" als gevolg van de ontdekking van het onbewuste.
Uit de hand gelopen
Voor psychoanalyse zijn bewuste processen slechts het "topje van de ijsberg" van mentale activiteit. Sterker nog,
gedachten en handelingen worden bepaald door een kracht die niet die van de wil is, maar die van het onbewuste.
Deze ontdekking maakte het mogelijk om veel feiten te verklaren. Bijvoorbeeld: "vervalt linguae", of afleveringen waarin een persoon iets wil zeggen, maar "onbewust" eindigt met iets anders te zeggen. Het onbewuste is ook verantwoordelijk voor zogenaamde "foute handelingen":
de persoon stelt bewust voor iets te doen, maar krijgt uiteindelijk een heel andere actie.
We zien dit elke dag in ons dagelijks leven. Iemand die vroeg een verbintenis wil aangaan, maar 'onbewust' is te laat of komt nooit. Of degenen die "hun inzet voor het werk" willen tonen, maar uiteindelijk voor andere dingen zorgen terwijl ze moeten werken. Voor de psychoanalyse is de wil geen kracht, maar de uitdrukking van een onbewust verlangen. Alleen wanneer een persoon consistent is met zijn verlangen, ontstaat de wil. Als het niet zo is, zal de wil ons verraden.
Dat is de reden waarom
er plannen zijn die altijd worden uitgesteld, beslissingen die nooit worden genomen
of intenties die nooit handelingen worden. Oosterse filosofieën hebben ook geen betrekking op wilskracht in hun praktijken. Ze stellen dat het een vorm van zelfbeschadiging is, die moet worden vervangen door begrip en liefde, que die uiteindelijk de krachten zijn die tot actie leiden.Wilskracht en bewustzijn
Wat gemeen heeft met psychoanalyse en oosterse filosofieën is het idee dat wil geen daad van geweld is.Integendeel: het kan alleen geboren worden uit begrip en daarom uit bewustzijn.
Wanneer er duidelijke en bewuste doeleinden zijn, maar geen daden worden, is de oplossing niet ons dwingend en dwingt ons om op een bepaalde manier te handelen.
Dit type situatie biedt een waardevolle boodschap. Er is "iets" dat de wil om in een bepaalde zin te handelen blokkeert. In feite is het niet dat wilskracht faalt, maar dat een verlangen waarvan we niet bewust zijn zegeviert. We willen een dieet strikt volgen, maar tegelijkertijd willen we eten totdat we ons verzadigd voelen. We beginnen het regime en, sneller dan we ons voorstellen, eten we een 'laatste' banket, tussen schuldgevoel en voldoening. Wat in dit geval gebeurt, is dat we de voordelen van gezond eten rationaliseren, maar we realiseren ons niet dat het onze wens is om tot volle tevredenheid te eten. Misschien vertegenwoordigt het voedsel meer dan een smaak of een gevoel in de maag.
Misschien verwijst deze dwang naar een dieper verlangen
dat "wilskracht" tot nul reduceert. In deze gevallen helpt het niet. Wanneer wat we doen tegen onze bewuste wil is,men kan niet spreken van een zwakte van het karakter, maar van een symptoom van het onbewuste.
Wanneer dit symptoom wordt ontcijferd en begrepen, verdwijnt het.
We moeten ons misschien minder dwingen en meer begrijpen
om onze intenties tot daden te maken en om ervoor te zorgen dat deze handelingen consistent zijn met wat we echt in ons leven willen doen.