Geen andere zin plaatst ons in direct contact met een ander menselijk wezen als aanraking. In feite zijn mensen pure tact: de huid bedekt ons hele lichaam. En de hand, de hoofdzetel van de tactiele functie, is een complex einde dat ons definitief scheidt van de andere leden van het dierenrijk.
Het is niet overdreven om te zeggen dat de brede taal van aanraking een van de doorslaggevende factoren is die ons plaatst in het universum van de mens. Het is bekend en wordt vaak aangehaald dat een ongecensureerde baby zelfs levensbedreigend is.
Studies over liefkozingen
Kort na de Tweede Wereldoorlog was er een spontaan geval dat de aandacht trok van de onderzoekers. Er waren twee staatsweeshuizen en er werd geconstateerd dat de kinderen in de ene een betere lengte en gewicht hadden dan in de andere. De situatie was raar, omdat beide instellingen tot hetzelfde programma behoorden.
Toen de feiten werden onderzocht, bleek dat het verschil te wijten was aan de persoon die verantwoordelijk was in elk van hen. Terwijl mevrouw Grun de kinderen onder haar hoede speelde en a koesterde, had mevrouw Schwarz een verre relatie met de kinderen die opgroeiden in haar instelling.
Bij toeval werden de twee vrouwen overgeplaatst en elk eindigde het weeshuis dat vroeger de leiding had over de ander. Toen werd bevestigd wat iedereen dacht: kinderen met een zeer gunstig groeipercentage voordat ze begonnen af te vallen en af te vallen. Ondertussen groeiden de anderen en werden dik. De University of Miami meldde ook een studie waarin vergelijkbare conclusies worden weergegeven.
Daar werd opgemerkt dat de prematuren hun ontwikkeling stopten terwijl ze zich in incubators bevonden. Dus stelden ze voor om ze drie kwartier per dag vijftien minuten te verwijderen om hen te strelen. Het resultaat was buitengewoon. In korte tijd bereikten ze een normaal volwassenheidsniveau en konden ze een week eerder worden ontslagen dan de andere kinderen die niet werden gestreeld. Moderne moeders hebben vaak niet genoeg tijd om te delen met hun baby's.
Om deze reden is er een onderzoekssector die zich begint af te vragen of de exponentiële groei van jeugdgeweld een directe relatie kan hebben met dit gebrek aan contact tussen moeder en kind in de vroege stadia van het leven.In het Verenigd Koninkrijk is hier onderzoek naar gedaan. De studie werd uitgevoerd door Dr. Penelope Leach en onderzocht de verschillende zorgvormen voor kinderen jonger dan vijf jaar en hun ontwikkelingseffecten.
Specialisten keken naar het speeksel van baby's die geen antwoord kregen toen ze in tranen uitbarsten. Ze ontdekten toen dat er een hoge aanwezigheid van cortisol in het lichaam van deze kinderen was. Cortisol is een hormoon geproduceerd door stress.
Deze stof heeft een zeer negatief effect wanneer deze inwerkt op een zich ontwikkelende hersenen.
Het is ook in staat om het reactievermogen van het immuunsysteem te wijzigen. Daarom werd geconcludeerd dat deze kinderen meer kans liepen om ziek te worden. Er werd ook vastgesteld dat stress niet alleen wordt afgeleid van dreigende stimuli, maar ook wordt veroorzaakt door het gebrek aan of de spanning die wordt gegenereerd door onvervulde emotionele behoeften. Deze frustratie zou het zaad kunnen worden van latente of uitgesproken agressiviteit.
Wetenschap bevestigt daarom iets dat we allemaal op de een of andere manier begrijpen.
Emotioneel contact door aanraking maakt ons sterker en beter. Dit geldt niet alleen voor baby's; hoewel de impact van de liefkozingen op hen nog groter is, blijft er in het hele leven behoefte aan fysiek contact, wat precies hetzelfde effect heeft als bij kinderen. Foto met dank aan Xavi Talleda